|
Clouds, Sylvaine & Funeral - Amuz, Antwerpen - 03/02/2018
Tekst: Steven Willems
Foto’s: Vera
Verschillende maanden op voorhand was er in undergroundkringen al vrij veel te doen om Funeral February – een uniek event waarbij het internationale doom metalgezelschap Clouds een bijzonder optreden zou geven. Naarmate er meer en meer details over dit heel speciale gebeuren bekend raakten, leek de spanning alleen nog maar te stijgen.
De organisatie - Bro’D Promotions - had duidelijk kosten noch moeite gespaard om er iets heel bijzonders te maken. Zo was de plaats van het gebeuren het muziekcentrum Amuz - een deel van de vroegere Sint-Augustinuskerk – waar normaal vooral concerten voor het Festival van Vlaanderen doorgaan … een werkelijk adembenemende en sfeervolle locatie waarbij iedereen bij het binnenkomen hun ogen uitkeek. Doom metal is een genre dat vaak speelt met religieuze beelden en symbolen. Deze locatie bleek dan ook perfect bij de muziek te passen.
De Noorse band Funeral maakte voordat ze nog maar één noot hadden gespeeld al indruk door hun presentatie. Heel de band zat namelijk strak in een zwart pak. Funeral bewees moeiteloos hoe knap vrij klassieke doom metal eigenlijk toch wel kan zijn. Zeer melodieuze, mooie gitaarlijnen en heldere zangpartijen ondersteunden elkaar moeiteloos en wisten het publiek - zittend op stoelen - probleemloos mee te voeren.
Sylvaine is de band van de Noorse zangeres Sylvaine die muzikaal het midden houdt tussen post-rock en atmosferisch getinte post-black metal. Ze begon haar set vrij bedeesd met twee nummers die ze in haar eentje bracht, om er vervolgens drie extra bandleden bij te roepen. Ze concentreerde zich daarbij vooral op materiaal uit haar tweede album ‘Wistful’ (2016) waarbij ze zowel rustigere songs (‘A Ghost Trapped In Limbo’) waarbij het publiek helemaal kon wegdromen presenteerde, als agressiever materiaal (‘Earthbound’). In deze unieke setting leken haar songs alleen maar aan kracht te winnen. Sylvaine had voor iedere bezoeker eveneens een unieke, handgenummerde en gesigneerde print laten maken, een sympathiek gebaar dat zeer gewaardeerd werd.
Dat de meeste aanwezigen echter gekomen waren voor Clouds bleek toen de zaal vrijwel helemaal was volgelopen toen de band aftrapte met het sfeervolle ‘You Went So Silent’. Het geluid - dat heel de avond zo goed als perfect was – was prima afgesteld en deed de sfeervolle en vaak vrij trieste songs helemaal tot hun recht komen. De band had beloofd om heel wat gastmuzikanten mee te brengen en dat bleek absoluut niet overdreven. Tijdens ‘Nothing But A Name’ kwam Mihu van de Roemeense band Abigail meezingen en ‘In The Ocean Of My Tears’ schitterde door de bijdrage van Natalie Koskinen (Shape Of Despair). ‘The Wind Carried Your Soul’ werd opgeluisterd door Ana Carolina (Mourning Sun) en Gogo Melone van de Griekse band Aeonian Sorrow deed een duit in het zakje van ‘In This Empty Room’. Pim Blankenstein (Officium Triste) zette met zijn zware grunts het prachtige ‘Driftwood’ helemaal naar zijn hand. En met het statige ‘If These Walls Could Speak’ werd de set afgesloten. Dit was een heerlijke concertavond met een muisstil, dankbaar publiek en drie heerlijke bands die het beste van zichzelf gaven.
Geplaatst door Vera op donderdag 08 maart 2018 - 15:00:00
Reageren is uitgeschakeld
|
