 |
VENGEANCE: Doorgaan als verwerkingsproces
Interview met zanger Leon Goewie van Vengeance door Walter Maes in oktober 2013
Vengeance is de meest traditionele hard rock band uit Nederland. Ondanks hun lange bestaan staan ze niet aan de top bij onze noorderburen. De vele bandwissels en woelige geschiedenis speelden hun parten. Toch geeft de groep niet op. Twee jaar geleden kregen ze een enorme klap te verwerken door het overlijden van gitarist Jan Somers. De eenentwintigjarige zoon Timo treedt nu uitvoerig in diens voetsporen en is een waar talent. 'Timo beheert vele stijlen en gaat het ver schoppen, hij plant zijn carrière beter dan zijn vader en staat standvastiger in het leven' aldus zanger Leon Goewie met wie we een geanimeerd gesprek hebben over de nieuwe cd 'Piece Of Cake', hun dertig jarig bestaan en muziek als helingsproces.
Snel geklaarde klus.
Amper een jaar na ‘Crystal Eye’ verschijnt nu ‘Piece Of Cake’. Blijkbaar verkeren jullie in een creatieve bui.
‘Dat kan je gerust stellen. We vonden genoeg power om er vol voor te gaan en het verdriet achter ons te laten. Timo, Barend (Courbois, de bassist, nvdr.) en ik hebben het afgelopen jaar veel met elkaar opgetrokken. In een mum van tijd hadden we het hele album geschreven. We hebben veel jamsessies gehouden en daaruit zijn de meeste nummers ontstaan. In normale omstandigheden komt de platenfirma aan onze mouw trekken om een nieuwe cd te maken, dit keer was het andersom.’
Je mag best trots zijn op ‘Piece Of Cake’, elke song staat als een huis en we kunnen Vengeance niet betrappen op een zwak moment. Y&T spookte door mijn hoofd wanneer ik zat te luisteren naar het album.
‘Dat doet me veel plezier om dat te horen. Om met Y&T vergeleken te worden beschouw ik als een groot compliment, het is één van mijn favoriete bands. Eerlijk gezegd had ik enige moeite wanneer ik het afgewerkte product beluisterde. Het album kon me aanvankelijk niet bekoren. Ik schoof de cd enkele weken opzij, luisterde er opnieuw naar en kwam tot de conclusie dat ik hem oubollig vond. Timo deelde ongeveer dezelfde mening. Misschien waren we wel verzadigd van de tijd die we hadden doorgebracht in de studio en moesten we afstand nemen van het songmateriaal. Naarmate we de cd meer beluisterden, begonnen we te wennen aan de nummers en uiteindelijk vinden we het een goede plaat. Als band ben je erg kritisch en luister je naar alle details. Naar Vengeance normen is het een behoorlijk stevig album.'
Elk instrument komt mooi uit de verf door de heldere productie. Veel bands maken zich er vanaf door allerlei instrumenten te regenereren via een computerprogramma. De songs hierop hebben een soul, klinken organisch en stralen warmte uit. We hebben grotendeels de nummers live ingespeeld. Op ‘Piece Of Cake’ hoor je een band die alles nog zelf doet. We hebben onze ziel er volledig ingestoken.'
Hoe kijk je terug op ‘Crystal Eye’? Het album werd gemaakt een jaar na het overlijden van Jan, het was tevens de cd waarop hij laatst te horen was.
‘Crystal Eye’ bezorgt me gemengde gevoelens, je kan het beschouwen als een verwerkingsproces. Ik was er toen niet echt bewust mee bezig en verkeerde in een roes. Het is geen slecht album, maar ik kan me van die opnames maar weinig herinneren. Binnenkort gaan we op tournee met Mad Max en ik weet zelfs niet of we er songs uit gaan spelen.’
Op het mooi opgebouwde ‘Back To Square One’ laat Vengeance zich van een andere zijde horen. De geest van Gary Moore dwaalt hier rond en Timo legt veel emotie in zijn gitaarspel.
‘Deze song gaat verder dan wat we voorheen al gedaan hebben. Het wordt onze eerste single met een bijbehorende videoclip. Toen ik Timo hoorde spelen op deze track, dacht ik verrek, ik hoor Gary Moore. En als jij en anderen dat ook horen, dan is dat een mooie opsteker. Timo is een getalenteerde knaap en als hij zijn hoofd erbij houdt tijdens zijn carrière, dan wordt dat beslist een hele grote gitarist. Hij kan uitgroeien tot de top van Europa, hij zal dan ongetwijfeld niet bij ons blijven. (lacht) Hij flirt met diverse stijlen: op ‘Raintime’ hoor je een solo die zo van Malmsteen zou kunnen zijn en een flard Van Halen staat op de titeltrack. Hij heeft nooit gitaarlessen gevolgd en speelde vroeger als kind gewoon zijn vader na. Timo heeft de helft voor ‘Piece Of Cake’ gecomponeerd, daarnaast schrijft hij nummers voor Delain en treedt hij met hen op. Het is natuurlijk niet zo dat ik alles goed vind wat hij maakt. Soms komt hij af met een idee en vind ik er niets aan of ongeschikt voor Vengeance.’
"Met mij valt niet samen te leven"
Vengeance bestaat 30 jaar, wat is het muzikale hoogtepunt van de band?
‘Ons beste album vind ik ‘Back From Flight 19’ uit 1997. Die cd werd samen met Arjen Lucassen gemaakt. Het heeft niet de typische Vengeance sound, maar de songs knallen. ‘Dreamulator’ en ‘Darkside Of The Brain’ behoren tot mijn favoriete songs. Je hoort hier al duidelijk de Ayreon stempel. Op dat ogenblik vervoegde ik voor de tweede keer Vengeance.’
Je werd twee maal uit de band gezet vanwege je wispelturige karakter.
'Was het twee keer? (lacht) Zou kunnen, een keer kan ik me nog herinneren, dat was in 1989. Kijk, ik ben een lieve, makkelijke en eerlijke man, maar, mijn gemoedstoestand kan snel omslaan. Mijn emoties heb ik moeilijk onder controle. De ene moment kan ik uitbundig lachen, zo hard dat ik dan echt over de grond rol. Even later kan ik in huilen uitbarsten en dat dan twee dagen. Bij een doorsnee mens stopt een bepaalde emotie na het behalen van een piek. Op mijn pieken staat geen rem. Met mij valt niet samen te leven. Een vrouw houdt het bij mij niet lang uit. Vandaar dat ik vrijgezel blijf. (schatert het uit)
Op de tournee die in november van start gaat, treden jullie één keer op in Nederland en zes keer in Duitsland. Dat lijkt me een scheefgetrokken verhouding.
(Windt zich op) 'In Nederland zitten ze niet te wachten op ons. Een artiest of band die in het Engels zingt wordt geaccepteerd als je eerst grote successen oogst in het buitenland, anders wordt je genegeerd. Nederlanders zijn vooral dol op hoempapa muziek: Jantje Smit, Gordon en aanverwanten worden op handen gedragen. Voor ons is geen plaats. Kennen jullie ook dat fenomeen?'
Belgische bands hebben hier geen klagen, Channel Zero en vooral Triggerfinger zijn hier razend populair. Triggerfinger treedt inmiddels uitvoerig op in het buitenland.
'Dat is een waanzinnig goede band, ik heb ze al live gezien. Moest Triggerfinger een Nederlandse band zijn, zouden ze veel harder moeten werken om succes te oogsten. Vengeance moet het vooral van de Duitse, Italiaanse en Scandinavische markt hebben.'
Welke drie albums zijn bepalend geweest in je leven?
'Dat is 'Live' van Status Quo uit 1977. Ik heb deze plaat grijsgedraaid na het overlijden van mijn moeder. Status Quo maakte deel uit van mijn rouwproces. 'Hotel California' van The Eagles vind ik eveneens een mooi album en tenslotte de eerste lp van Van Halen. Die band heb ik ooit live gezien op Pinkpop (editie 1980, nvdr.)
Aangemeld door Walter Maes
Geplaatst door Vera op woensdag 30 oktober 2013 - 14:16:59
Reageren is uitgeschakeld
|
|
