Short List

Reviews, Interviews & Concertreviews
Metal-Nose
2021 / 2020 / 2019 / 2018 / 2017 / 2016 / 2015 / 2014 / 2013 / 2012 / 2011 / 2010 / 2009 / 2008 / 2007

Geen gebeurtenissen deze maand.

MaDiWoDoVriZatZon




123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930
THE WOUNDED: Prachtige comeback!

Interview met zanger/gitarist Marco van der Velde van The Wounded door Vera in februari 2017

Waar we niet meer op durfden hopen, is nu toch gebeurd: The Wounded heeft een nieuw album uitgebracht ‘Sunset’ en we lezen enkel positieve reacties op hun eerste shows om ‘Sunset’ meer luister bij te brengen. Wij hadden als fan van het eerste uur natuurlijk een mooi onderhoud met zanger/gitarist Marco van der Velde en dat kan je hier lezen.






’Atlantic’ kwam uit in 2004. Wat gebeurde er daarna met The Wounded in het kielzog van deze release?
We hebben hierna veel verschillende shows gedaan in zowel Nederland als buitenland met o.a. Anathema, Paradise Lost, HIM e.a. Eduard, onze vorige toetsenist was genoodzaakt de band te verlaten omdat hij voor zijn werk moest emigreren. Harald de Haan is er daarna bij gekomen. We hebben tussendoor enkele platenlabels gesproken om te kijken of we tot een samenwerking konden komen. Of we kwamen er zakelijk niet uit of het werd op andere vlak niet concreet genoeg. Eigenlijk is het belangrijkste voor ons de optredens. Dat blijft geweldig om te doen en dat hebben we toch veel gedaan. Ons toenmalig label Coldblood industries (Henry Sattler) stopte er helaas mee. We hebben met hen toch zeer prettig samengewerkt en ze hebben hun best voor ons gedaan dus we wilden graag verder kijken, maar een nieuw label is er voor de cd’s dus nooit gekomen. Wel voor vinyl want daarmee hebben we een samenwerking met Off The Record uit Kampen. Tjeerd (Stone In Egypt en beheerder van otr) en Alwin kennen elkaar en het is mooi dat het album dus ook op vinyl uitkomt. Vlak na de release van ‘Monument’ hebben we eigenlijk vrij veel materiaal voor ‘Sunset’ geschreven. Dat is in de jaren erna alleen maar bijgeschaafd tot wat het eigenlijk nu is geworden.

En natuurlijk de vraag die op ieders lippen brandt: hoe komt het dat er uiteindelijk een pauze van twaalf jaar geweest is tussen ‘Atlantic’ en ‘Sunset’?
Eigenlijk geen schokkend verhaal, er is na ‘Atlantic’ op persoonlijk vlak veel gebeurd met iedereen. Studies, andere jobs, we hebben allemaal kinderen gekregen in de tussentijd. Feit is daarnaast dat het opnemen van een album geen een-tweetje meer is. Aan de ene kant de kosten, je wilt immers niet zo maar met een low budget kwaliteit genoegen nemen. Aan de andere kant zoals gezegd was er niet de zakelijke steun van derden. Het is denk ik geen geheim dat je als band nu eenmaal geen kruiwagens vol geld verdiend om nieuwe albums gemakkelijk te kunnen betalen. Dus dat was wel een dingetje. Een vriend van ons, Harrold Imming van GD Sound in Emmen doet live ons geluid. De groep mensen om hem heen zijn net zoals hijzelf professionele muzikanten en technici, eigenlijk waren we er best gelukkig mee dat we dichterbij dan gedacht een levensader hebben kunnen vinden waardoor ‘Sunset’ er is gekomen. Die samenwerking met hen verliep supergoed. En daardoor is het album geworden zoals het is.

Zijn de bandleden met muziek bezig gebleven in die periode of niet? Is The Wounded ooit echt opgeheven geweest?
Er is nooit sprake geweest van stoppen. En ik denk ook niet dat het ooit zal stoppen. Waarom ook. Ik zie persoonlijk daar het nut niet zo maar van in ook al doe je weinig. Zelfs na twaalf jaar komt er nog een album. Wel vind ik dat het niet altijd gemakkelijk is om je als band de hoofd boven water te houden. Toch hebben we als groep veel stormen overleefd. Dat gooien we niet zomaar aan de kant. We zitten ook nergens aan vast. Iedereen doet ernaast wat hij wil. Andy speelt in Burning. Dat doet geweldige dingen. Alwin speelt in Departed Souls en die brengen ook platen uit. Ikzelf heb door de jaren heen meegewerkt aan projecten zoals God dethroned waar ik tekstueel mee heb mogen schrijven en zingen van enkele nummers op hun laatste twee albums. Niemand heeft ooit de behoefte gevoeld om The Wounded op te blazen. Sterker nog, het uitbrengen van het album is al die tijd blijven leven. Er waren ook zomaar ineens twaalf jaar voorbij.





Wanneer zijn jullie het materiaal voor ‘Sunset’ beginnen schrijven en hoe verliep dit? Was er een bepaald iemand die het initiatief nam om terug aan de slag te gaan?
Dit album is veel meer als band benaderd. Bij ‘Sunset’ kwam ik veel meer met losse stukken dan bij de vorige albums. Samen hebben we hier nummers van gemaakt. Iedereen heeft hier zijn eigen rol gepakt en ingevuld. De drummer bepaalt wat hij drumt, de basgitaar wat hij speelt enz. De meeste nummers zijn vooral na ‘Atlantic’ geschreven. Maar een aantal nummers ook voor een groot deel in de studio zelf. Iedereen nam op bepaalde tijden het initiatief. Zo houden we elkaar ook scherp. Doordat iedereen de regie voelt, werkt het denk ik ook prima als band. Natuurlijk zijn er best discussies, toch zijn we het over de muziek praktisch nooit oneens. Ik denk dat je dat ook in de muziek wel terug hoort. Het klinkt nooit gekunsteld denk ik.

De teksten zijn zeer doorleefd en versterken de weemoedige sfeer van de muziek. Ik vermoed dat ze ook putten uit persoonlijke ervaringen. Kan je daar iets over vertellen?
Het is een samenvloeiing van persoonlijke ervaringen en die van anderen. Het zijn eigenlijk levensverhalen die op iedereen van toepassing kunnen zijn. Ik denk dat ‘Sunset’ meer thema’s behandeld vanuit culturele of maatschappelijke context daar waar het op vorige albums meer vanuit innerlijk perspectief was. ‘Sunset’ als titel beschrijft ook goed het gezamenlijke thema van de teksten in hun geheel. Het is eigenlijk in elke tekst een soort van reflectief terugkijken, evaluerend zonder dat je nog een soort van invloed hebt op de uitkomst. ‘Mr. Faithful’ laat iemand terugblikken op de strijd voor zijn misschien wel geïndoctrineerde ideologie die hem niet overeind houdt wanneer hij daarin vastloopt. Waarbij ook de twijfel zelf toeslaat, gevoel van verraad ook. ‘Ruins’ over de invloed van generaties op elkaar. Wat geven we door aan waarden en misschien ook wel normen terwijl die zo vaak gebaseerd zijn op subjectieve gevoelens in plaats van objectiviteit. En hoe worden deze halve waarheden gecodeerd en hergecodeerd door de generaties na ons. De bekende vraag, wat laten we onze kinderen nu eigenlijk achter, en willen we dit ook echt voor hen? Thema’s die al decennia spelen. Eigenlijk is dat ook het thema in ‘The Fallen’. Achteraf is het gemakkelijk oordelen over goed of fout maar dat is niet altijd zo op het moment dat de uitkomsten van bepaalde keuzes nog duidelijk moeten worden. Ach eigenlijk allemaal thema’s die op micro en macro niveau universeel zijn. Te veel uitleggen moet je misschien ook maar niet doen. Laat iedereen er vooral uithalen wat hij zelf wil. Dat is toch eigenlijk ook altijd wel de magie van muziek en teksten nietwaar?

Wat me opvalt is dat jullie geluid, dwars door alle externe veranderingen en muziekstromen hetzelfde gebleven is. Hoe hebben jullie dat gepresteerd?
Dat ging denk ik vanzelf. Onbewust, niet eens zo gepland. De muziek van ons laat zich eigenlijk ook gewoon schrijven. Op gevoel. Er is een idee en dan creëert een nummer zich vanzelf een kant op. De zang begint eigenlijk als klanken omdat de tekst vaak later komt. Ik denk dus ook dat er nooit de behoefte is geweest om ons specifiek richting een bepaalde stijl of stroming toe te ontwikkelen. Misschien is dat ook juist wel wat het is. Ik heb er persoonlijk ook niet een mening over of zo. We horen toch regelmatig van mensen om me heen dat ze eigenlijk meteen kunnen horen dat iets The Wounded is. Eigenlijk vind ik dat persoonlijk wel een mooi compliment. Ik heb ook nooit echt ervaren dat we een heel vreemde eend zijn bij concerten terwijl we op zowel gothic als metal of pop festivals hebben gestaan. Ons allemaal even goed. Als we maar kunnen doen wat we doen. Het gaat zoals het gaat. Ik denk dat we ons als muzikanten zeker wel ontwikkeld hebben. Maar ook dat is toch niet een afgesproken iets. Misschien heeft het ook wel te maken met dat onze muzieksmaken en interesse heel erg breed zijn.

Wat valt er te vertellen over de opnamen van ‘Sunset’ want de techniek heeft natuurlijk niet stilgestaan?
Nee, dat hebben we wel gemerkt hoor. Het verschil met onze eerste albums, die meer “live” en analoog zijn opgenomen, is vooral het technische aspect. Alles werkt nu sneller. Maar er zijn ook veel meer mogelijkheden en dus keuzes. Dat maakt het dan weer niet altijd gemakkelijker. De lat ligt hoog met betrekking tot producties. Dat mag ook maar dat kost ook tijd. ‘Sunset’ is de afgelopen jaren opgenomen. Er waren dus ondertussen ook aanpassingen op zaken die eigenlijk al klaar waren. Het helpt ook dat we met mensen hebben kunnen werken die geweldig veel brede kennis hebben op gebied van muziek. Frans Vollink heeft als producer ook een behoorlijk aandeel gehad in zowel het technische aspect alsook het meedenken met zang en keys. Dat mensen vanuit andere muziekscènes meedenken is zowel uitdagend als helpend. Het resultaat hiervan is dan ook zeer naar onze wens.

Kan je wat meer vertellen over ‘Kings’ dat als langste song in het midden van het album prijkt?
‘Kings’ is ontstaan in de periode dat ‘Atlantic’ net uit was. Het is misschien wel ons meest doomy nummer tot nu toe. Ik heb persoonlijk altijd een heel goed gevoel gehouden bij het nummer. Hoe het zich met piano en doom leads opbouwt richting een zwevende climax. Ik denk ook dat er niet heel veel aan het nummer is veranderd in de afgelopen jaren. In dat geval wel logisch dat het ook gemakkelijk op ‘Atlantic’ had gepast. Al denk ik wel dat het met de sound van ‘Sunset’ beter uit de verf komt. Over de tekst vind ik zoals ik al zei dat iedereen er maar moet uithalen wat hem of haar past. Ik denk dat het wel duidelijk is dat het gaat over dat het in het leven niet altijd loopt zoals het optimaal zou moeten zijn. Daarvoor is de soms drukkende en normatieve invloed van mens en maatschappij op het individu te groot. Zeker wanneer je zoals de persoon in de tekst op een voetstuk staat.

Een woordje over het stemmige artwork zou ook mooi zijn…
We hebben het geluk gehad dat Regina Broersma als artiest wederom de hoes voor onze plaat wilde ontwerpen. We hebben hierover eigenlijk gesproken over het thema van de teksten en welke kant we op dachten. Voor de rest is het helemaal vanuit haar creativiteit ontstaan. We vragen haar natuurlijk ook omdat we overtuigd zijn de kracht van haar werk. Dan is het vanzelfsprekend dat wij in dat proces een bescheiden opstelling hebben. We waren allemaal verbluft door de kracht van de hoes. Zeer passend bij The Wounded en het album. Het maakt het album af denk ik.

Jullie treden ook terug op? Wanneer was de eerste keer dat jullie terug live begonnen te spelen, hoe verliep dat en hoe voelde dit voor jullie?
We zijn nog niet begonnen met optredens. We zijn hard aan het werk om zo goed mogelijk voor de dag te komen live. Onze aftrap en eigenlijk ook verlate cd presentatie doen we 17 februari in Vera in Groningen. In april volgt Metropool in Hengelo en spelen we 5 Mei op Dubfest in Belgie met Tiamat. Het is geweldig dat we weer worden geboekt. Dat is altijd even weer afwachten hoe dat loopt. We zijn erg nieuwsgierig hoe de nieuwe plaat live wordt ontvangen. De recensies van ‘Sunset’ zijn overweldigend. Maar omdat we nog niet hebben gespeeld sinds de release zijn we erg nieuwsgierig.

Wat zijn de plannen voor de nabije toekomst en de concerten?
We kijken eigenlijk wel hoe het gaat lopen. We willen vooral blijven spelen en fans ontmoeten. Dat blijft elke keer toch weer heel speciaal. Uiteindelijk bepalen die of we als liveband nog bestaansrecht hebben. Laten we daar op hopen en proosten.

Cheers! Luisteren jullie zelf vooral nog naar de new wave en melancholische gothic waar jullie op geënt zijn, of zijn er ook nieuwere genres/bands die jullie kunnen bekoren?
Ik weet eigenlijk niet meteen waar de andere mannen zoal naar luisteren. Heel af en toe komen er wel namen voorbij maar dan gaat het vooral over de bands die we vroeger gezamenlijk beluisteren. Ik denk dat we allemaal wel luisteren naar verschillende muziek. Sigur Ros en Marillion is bij ons allen volgens mij wel populair. Sommige metalbands ook wel. Ik ben zelf eigenlijk vooral de Zweedse metalbands wel blijven volgens zoals Opeth en Meshuggah. Type o Negative. Maar ik ben ook een enorme bewonderaar van klassieke componisten zoals Henryk Gorecki en ook vooral het werk van Samuel Barber. Heel breed dus.

We zijn super gelukkig met ‘Sunset’, maar kunnen we ooit hopen op nog volgende album(s)?
Nou dat is wel de bedoeling natuurlijk, al durf ik me niet meer aan voorspellingen qua tijd te wagen. Hierbij moeten willen en kunnen hand in hand samengaan. De wil is er wel. Eerst maar eens kijken hoe dit jaar gaat verloopt en dan zien we wel verder. Maar zoals ik al zei denk ik niet dat we ooit echt zullen stoppen. Het is niet uit te sluiten dat we ooit weer een periode wat minder gas geven. Maar toch geen twaalf jaar mag ik hopen. Hoewel je bij concerten en het maken van CDs afhankelijk bent van de mensen om je heen ben je dat voor het jammen in een oefenhok met de band natuurlijk niet. En ook dat blijft voor ons nog steeds ontzettend leuk om te doen. Maar ik zou liegen als ik zeg dat alleen in een repetitieruimte spelen voor ons genoeg zou zijn.

Als jullie graag nog iets toevoegen, wees vrij om dat te doen…
Ik hoop in ieder geval dat de mensen die om onze muziek geven de moeite nemen om ons eens te bezoeken live. Jullie bedankt voor de geweldige review en dit interview. Daar zijn we als band ook mee geholpen. It matters a lot!











Geplaatst door Vera op vrijdag 10 maart 2017 - 18:49:28
Reageren is uitgeschakeld

Banners

 

 

Welkom

Inlognaam:

Wachtwoord:


Vergeet me niet

[ ]
[ ]
[ ]
Cd & Dvd Reviews

01. CD reviews 2021
NEGURA BUNGET: Zau
With respect for the late Negru!
01. CD reviews 2021
THE TEA PARTY: Blood Moon Rising
Exceptional A class as usual!
01. CD reviews 2021
AEPHANEMER: A Dream Of Wilderness
A seminal self-willed band...
01. CD reviews 2021
DER WEG EINER FREIHEIT: Noktvrn
Simply brilliant, their best album so far!
01. CD reviews 2021
SWALLOW THE SUN: Moonflowers
A world of grief and beauty...
Taal



Zoeken Metal-Nose

Date / Time

 
Verwijs naar ons

Verwijs naar ons
Website in order to promote heavy-metal & hard-rock to a broader audience in Flanders but also in the entire world.
No part from this website may be used in any other publication whether in print or on the world wide web without the editor's consent.
All material is exclusive to Metal-Nose and copyright protected. All rights reserved. Copyright © Metal-Nose 20/05/2004. - www.metal-nose.org