|
Hundred Seventy Split - The Lane Blues Club - Oostburg (NL) - 30/11/2014
Tekst: Geert Ryssen
Soms maakt het leven de cirkel rond. Dat is zeker het geval voor bassist Leo Lyons, ooit gestart met Ten Years After in de Londense blues clubs om nadien in de jaren zeventig van de grote roem te proeven. Wie kent immers de verbluffende scène niet uit de legendarische Woodstock Festival film waar Ten Years After het onsterfelijke ‘I’m Going Home’ furieus vertolkt met o.a. een ontketende Lyons. Vandaag heeft Lyons zijn eigen groepje met Joe Gooch op gitaar en zang. Gooch was tien jaar lang de vervanger van Alvin Lee bij TYA maar vorig jaar besloten ze beiden om zich alleen nog te concentreren op hun nevenproject Hundred Seventy Split. Met een sterke tweede cd ‘HHS’ onder de arm schuimen ze opnieuw de bluesclubs af. Terug naar af? Voor Lyons zeker niet, hij straalt muzikaal nog steeds diezelfde kracht uit en met Gooch heeft hij een goudhaantje. Het is een kwestie van tijd dat dit trio (met drummer Damon Sawyer) ontdekt wordt en een graag geziene gast wordt op de grotere bluesfestivals. Gooch is niet alleen een prima zanger, maar een fabelachtig goede gitarist en heeft een charismatische uitstraling. Muzikaal passen ze helemaal in de nieuwe golf bluesmannen, de Bonamassa’s van deze wereld zeg maar. Ze spelen blues met een rocktimbre, kunnen swingen als de pest, maar hebben ook die ‘feel’ en warmte van de grote witte blues(rock)bands uit de jaren zestig en zeventig zoals Ten Years After, Savoy Brown en Led Zeppelin maar ook de ‘groove’ van een ZZ top. In een goedgevulde The Lane Blues club maken ze de verwachtingen die ze via hun twee cd’s scheppen volledig waar. Het publiek wordt meegesleept in anderhalf uur broeierige blues rock van het beste soort. Ook enkele TYA klassiekers (Love Like A Man, I’m Going Home, …) ontbreken niet en het hoeft geen betoog dat de respons uit de zaal hierbij het grootst is. Lyons is een kranige zeventiger die na afloop vriendelijk en tevreden de fans voorziet van een praatje en handtekeningen. De organisatoren verdienen een pluim om deze band te programmeren in een klein maar gezellig dorpje tegenaan de Belgische grens in Zeeland. Ze hebben hun stek in het van Beatles memorabilia voorziene café Penny Lane. Met het hart op de juiste plaats hebben ze oog voor het feit dat Lyons die dag verjaart en met dit aantal bezoekers en een bar die draait als een lier moeten ze zeker uit de kosten komen. Prachtige avond. Hou dat clubje maar in de gaten.
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op zondag 07 december 2014 - 17:21:00
Reageren is uitgeschakeld
|
