|
CAMEL - Le Kursaal - Limbourg - 24/10/2013
Tekst: Geert Ryssen
Foto’s: Wikipedia / Camel Productions
Het is tien jaar geleden dat Andy Latimer, gitarist en creatieve kracht achter Camel, nog op een podium stond. Het gevecht met een levensbedreigende ziekte maakte dat hij jarenlang van het toneel verdween. Hij heeft zich er door gewerkt. Hij kan er nog mee lachen ook, als hij zegt dat hij zeer gelukkig is om hier vanavond te staan. Met typisch Engels flegma voegt hij er aan toe dat hij sowieso gelukkig is om het even waar te staan op zijn leeftijd. Latimer is met zijn 64 jaar echter nog geen fractie van zijn talent verloren. In een bomvolle en uitverkochte Kursaal zal de groep meer dan twee uur de sterren van de hemel spelen voor een publiek dat aan de lippen hangt en Latimer en de zijnen warm ontvangt. De man zal bijna ontroerend bewijzen dat hij dit verdient. De originele bezetting die in 1975 de verbluffende instrumentale conceptplaat ‘Music Inspired By The Snow Goose’ maakte is al lang verleden tijd – Latimer draagt vanavond een nummer op aan de in 2002 aan kanker overleden keyboardspeler Peter Bardens – maar de sound van de groep werd in alle opvolgende bezettingen steeds zorgvuldig bewaakt. Dat geluid wordt bepaald door het briljante en wondermooie gitaar- en dwarsfluitwerk van Latimer, de complementaire aanwezigheid van keyboards en een swingende, jazzy ritmesectie. In die zin paste de groep in de zogenaamde Canterbury scène van de jaren zeventig van de vorige eeuw.
Latimer heeft al jaren zijn eigen label Camel Productions en heeft nu de Snow Goose opnieuw opgenomen en die brengt hij integraal in het eerste deel van dit concert. Het geluid staat perfect afgesteld en de vijf muzikanten brengen een briljante uitvoering, met alle muzikale nuances zoals het hoort. Latimer schittert zowel op gitaar als op dwarsfluit met Colin Bass, zijn vaste kompaan van vele jaren, op bas (jawel!) naast hem. De twee keyboardspelers en drummer Denis Clement doen de rest al even perfect én gedreven. Het gitaarspel van Latimer moet je gehoord (en gezien) hebben om te beseffen met welk indringend gevoel die man speelt. Zijn ziekte heeft zijn spel blijkbaar nog meer diepgang gegeven dan het al had. Na een korte pauze speelt de groep een tweede set waarbij ze niet alleen putten uit de succesvolle lp’s uit hun beginperiode, maar ook uit latere platen zoals ‘Stationary Traveler’, ‘I Can’t See Your House From Here’, ‘Rajaz’ of ‘Harbour Of Tears’. Hierbij komt ook de zanger Latimer aan bod. Zijn lage, breekbare, maar mooie stem past perfect bij de sfeer van de nummers en ook deze zangstijl sluit aan bij wat in de Canterbury scène gebeurde. Na twee volle uren krijgt Camel een staande ovatie van een publiek dat duidelijk nog honger heeft naar meer. De groep geniet zichtbaar van de respons in de zaal en geeft als bonus nog een uitvoering van het lange ‘Lady Fantasy’ uit de twee lp ‘Mirage’, een stuk dat ze vroeger nauwelijks live hebben gespeeld en hier subliem wordt uitgevoerd. De merchandising stand wordt belaagd en de superlatieven zijn bij het verlaten van de zaal niet uit de lucht. Camel is terug. Nu nog het woord verspreiden bij een jongere generatie en de groep zal nog lang voor uitverkochte zalen spelen. Een pluim aan Francis van de Spirit Of 66 om deze band naar België te halen op hun eerste tournee na tien jaar stilte!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op maandag 28 oktober 2013 - 13:32:49
Reageren is uitgeschakeld
|
