|
|
 |
|
|
|
KORPIKLAANI: Naar De Onderwereld
Interview met bassist Jarkko Aaltonen van Korpiklaani door Vera in juli 2012
Op drie augustus is ‘Manala’; het achtste studioalbum van Korpiklaani uitgebracht. Wij hadden een voorbeschouwing toen we naar Finland gingen op twee juni, maar contacteerden bassist Jarkko Aaltonen ruim een maand later om zijn verhaal te horen over dit nieuwe werkstukje. Het werd een aimabel gesprek met de gemoedelijke spreekbuis van de band.
Beschermde diersoort
Hij meldt meteen in zijn beste Engels dat het even geleden is dat we elkaar spraken. Dat is zo. Vorige keer liet zijn telefoon het afweten, bij de luistersessie schitterde hij door afwezigheid. ‘Een mankementje in mijn agenda,’ volgens Jarkko, grinnikend. ‘Ik zat toen een weekend in Zweden en was helemaal vergeten dat er afspraken waren gemaakt. Ons werkschema is altijd vrij hectisch. Vlak na de opnamen gingen we al op tournee door Zuid-Amerika. Gelukkig geen aardbevingen ditmaal, maar de douane in Chili begon moeilijk te doen over ons hertengewei. Eerst dachten ze dat het wel eens vreemde ziekten in het land kon brengen, later beweerden ze dat herten met uitsterven bedreigd zijn en het een beschermde diersoort is; wat helemaal niet zo is.’
Kalevala
Korpiklaani levert nooit half werk. De teksten zijn geïnspireerd door hun nationaal epos Kalevala en daarvoor werd zelfs een deskundige ingehuurd. ‘Zijn naam is Tuomas Keskimäki. Hij is dichter en in onze streken vrij bekend. De teksten zijn niet letterlijk overgenomen van de gedichten uit de Kalevala, maar slechts erdoor geïnspireerd. ‘Manala’ is ook geen conceptalbum met een verhaallijn. Je kan enkel merken dat sommige songs aanverwante thema’s hebben. Het was een omslachtig werk om heel het album te vertalen – met dank aan Juho, onze accordeonspeler – maar zo kunnen we in het Fins blijven schrijven, terwijl sommigen ons liever volgen met Engelse teksten.’
Spontane evolutie
‘Het album zou eerst ‘Kunnia’ gaan heten, zoals de eerste track. Pas later realiseerde Jonne zich dat de meeste songs betrekking hadden op de onderwereld en de dood. Toen was de titel ‘Kunnia’ (‘Honor’) niet meer van toepassing en Jonne besloot ‘Manala’ als titel te nemen. Dat staat voor de onderwereld en is een synoniem in de Finse taal voor ‘tuonela’. Ook al vinden veel mensen ons vrij traditioneel en vasthoudend aan een bepaalde stijl, toch kan je meerdere nieuwe elementen ontdekken. Zo speelt Jonne draailier in drie songs. De song ‘Rauta’ (‘Steel’) waar we ook een videoclip voor opgenomen hebben, illustreert alles mooi: er is wat joikzang, je ziet Jonne in de weer op draailier en toch blijft het een aanstekelijk nummer dat fans enthousiast ontvangen. Sommige songs spelen we al een poosje live, zo kunnen we testen wat aanslaat. Men denkt ook dat wij kampioen zijn in planning op lange termijn, maar heel wat dingen gebeuren eerder toevallig. Die titel is daar een goed voorbeeld van. Toch hebben we een strikt plan als we de studio ingaan. Aksu Hanttu, de producer waar we nu al drie albums mee werken, krijgt onze demo’s maanden op voorhand. Hij neemt alle songs al door voor we de studio betreden en verandert kleine stukjes. Zijn inbreng is belangrijk. Hoewel de muziek op zich weinig verandert, kan het gevoel van een album op die manier wel wijzigen. Sommige songs die eerst als hoofdthema aan bod kwamen, kunnen daardoor vervallen en plaats maken voor andere hoofdtracks. Jonne’s zang speelt daarbij een belangrijke rol. Natuurlijk zingt hij ook op de demo’s, maar het uiteindelijke resultaat kan toch een heel ander gevoel teweeg brengen.’
Key songs
Welke voor Jarkko de ‘keysongs’ zijn van ‘Manala’, dat kan hij ons nog niet vertellen. ‘Alles moet nog een beetje bezinken, maar ik hou het meeste van de thrashsongs, het harder spul, zoals ‘Petoeläimen Kuola’. Dat is ook één van de songs die in het Engels erg geslaagd is, met de ruwe gastzang van Pat Henry (Swashbuckle) en Joey Severance. Een opvallende compositie is ‘Sumussa Hämärän Aamun’ met zijn zware doomriffs en heuse dramatiek, toch een minder voor de hand liggend geluid voor Korpiklaani. Zo wordt er, binnen de grenzen, toch een beetje geëxperimenteerd. ‘Manala’ is het eerste studiowerk met nieuwe kracht Tuomas Rounakari op viool. ‘In hem hebben we eindelijk een goede vervanger van Hittavainen gevonden,’ verklaart Jarkko opgelucht. ‘We hebben nog even met Teemu Eerole gewerkt, maar dat bleek geen succes te zijn. Er waren nogal wat problemen en het was beter voor beide partijen om een einde te maken aan onze samenwerking. Wie ons recentelijk aan het werk zag, heeft onze nieuwe aanwinst al gezien en in ‘Husky Sledge’ werd dat vastgelegd op een album.’
Wachten op actie
Voor de song ‘Rauta’ nam Korpiklaani een videoclip op. Daarvoor werd afgereisd naar Janakkala, Zuid-Finland. ‘Meestal heb ik een hekel aan video’s maken. Je hebt een moment actie, maar je moet vooral wachten. Bovendien kan je nergens heen, want je moet bereikbaar zijn als het nodig is. Onze laatste video’s waren opgenomen in de winter, zodat we ook nog eens halfbevroren waren. Maar nu gebeurde het in een mooie omgeving en was het warm weer. Cane en ik hadden weinig te doen. We zaten er rustig bij, met een paar biertjes, terwijl we de anderen zagen werken (lacht). Op die manier heb ik er niets op tegen om videoclips te maken.’
Neo pagans
Finland wordt dikwijls in één adem genoemd met de Kalevala. Is dit werk in Finland zo populair of is dit eerder voer voor mensen die in obscure mystiek en mythologie geïnteresseerd zijn? Jarkko vertelt: ‘Ik weet niet hoe dat nu zit op school, maar in mijn tijd leerden we er over. We hebben er stukjes van gelezen in de klas, al werd het nu ook weer niet beschouwd als essentiële leerstof. Tegenwoordig is het nogal in zwang bij de zogenaamde Finse neo-pagans. Ik ben er zeker van dat die heel wat meer lezen dan alleen maar de Kalevala. De Kalevala is maar één van de vele collecties gedichten en verhalen. Velen beschouwen de Kalevala zelfs niet als de beste optie om te lezen. Er zijn heel wat naslagwerken waar je op kan terugvallen als je in mythologie geïnteresseerd bent.’
Heidenfest
Na de Noord-Amerikaanse tournee met Moonsorrow en Tyr komt Korpiklaani in de winter terug naar het Europese vasteland. Zij maken dan deel uit van een nieuwe Heidenfest tour met Wintersun, Varg, TrollFest en Krampus. We vragen Jarkko of er voor Korpiklaani nog onontgonnen gebieden zijn. ‘Wel, we zijn nog nooit naar Australië geweest,’ weet de muzikant ons te vertellen. ‘Daar wil ik nog wel eens heen.’
www.korpiklaani.com
Geplaatst door Vera op woensdag 07 november 2012 - 11:32:17
Reageren is uitgeschakeld
|
|
|
|
|
|
|
