|
NEGATIVE SYMBOLS: Without Voices
English:
Black metal. Yes! Instrumental. Hmm? All songs are numbered without titles, just as Karma To Burn use to do and that can be fun, but also soporific. You always miss the vocal lines, isn’t it? NO. Not with Negative Symbols, since this ‘einzelganger’ musician sublimates it all with beautiful guitar melodies. We did not expect it at all, but we enjoyed the entire album and still we don’t have enough of the escapades of this musician.
What are we talking about? This happens to be a project of the former live bassist of Der Weg Einer Freiheit. Benedikt Willnecker used to be the moving spirit of a Berlin based band Ära Krâ too, but I do not know them. Now he had total freedom in pure musical approach and it comes close to Der Weg Einer Freiheit without vocals, yet it has a more open vision. As if you fly over breathtaking sceneries on the sounds of man’s enchanting guitar tremolos. These tremolos are present in galore. You have to have the affinity with black metal to enjoy this to the utmost. My prejudice already went up in smoke when I heard the guy playing. This is really otherworldly. Okay, after forty minutes he kind of falls into repetition and we can hear that we are dealing with a one man’s project with programmed drums, yet the balance goes to the positive side. Even ultimately positive, because Benedikt can transfer those vocal lines perfectly into guitar lines while not shunning any too melodious approach. It is true: ethereal guitar escapades, acoustic fragments to fall in reveries, sudden outbursts with blackened fury without vocals, it is all in there. And it is crafted in a wonderful way!
Nederlands:
Black metal. Yes! Instrumentaal. Hm? Alle songs hebben nummers, net zoals bij Karma To Burn en dat kan leuk zijn, maar ook slaapverwekkend. Je mist toch altijd die zanglijn. NEEN. Niet bij Negative Symbols, want deze einzelgänger muzikant vangt dit allemaal mooi op met gitaarmelodieën. We hadden het zelf ook niet verwacht, maar we hebben heel de rit uitgezeten en zijn nu nog niet moe van ’s mans gitaarescapades.
Waar gaat dit over? Dit is een project van de vroegere live bassist van Der Weg Einer Freiheit. Benedikt Willnecker was ook nog de bezieler van de Berlijnse band Ära Krâ, maar die ken ik niet. Nu heeft hij zijn fantasie de vrije loop gelaten in puur muzikaal opzicht en dat sluit vrij nauw aan bij Der Weg Einer Freiheit, maar heeft toch een meer open visie. Alsof je over landschappen zweeft op de tonen van ’s mans verheerlijkende gitaar tremolo’s. Want die zijn er in overvloed. Je moet dus wel de affiniteit met black metal hebben om hier ten volle van te genieten. Mijn reserve ging al in rook op toen ik de gast gitaar hoorde spelen. Dit is werkelijk onaards. Goed, hij valt na veertig minuten danig in herhaling en we horen ook wel dat dit een eenmansproject is met geprogrammeerde drums, maar toch slaat de balans over naar positief. Zeer positief zelfs, omdat die Benedikt de zanglijnen mooi kan vertalen naar gitaarmelodieën en daar geen uiterst melodieuze aanpak voor schuwt. Het is waar: etherische gitaarescapades, akoestische fragmenten om tot bezinning te komen, plotse uitvallen met zwartgeblakerde furie zonder zang, het zit er allemaal in. En het is fantastisch gedaan!
Tracklist:
I (5:27)
II (3:16)
III (7:06)
IV (2:54)
V (7:42)
VI (4:45)
VII (5:21)
VIII (3:32)
IX (7:09)
| Musicians:
Benedikt Willnecker: all instruments
|
Geplaatst door Vera op zondag 12 februari 2017 - 16:29:15
Reageren is uitgeschakeld
|
