|
OBSCURITY: Obscurity
English:
Without using any so-called ‘folk’ instruments, Obscurity already defends nearly fifteen years the true Viking/pagan heritage with lyrics about their own region: Das Bergischen Land in Germany. Fortunately they do not give up and recently they released their sixth studio album, simply called after the name of the band. It assures us of a proper portion fetching hymns with bellicose nature.
Just like the two previous albums ’Varar’ and ‘Tenkterra’ this new effort happens to be recorded and finalized at 4CN Studios with producer Bony Hoff. This is, without any doubt, the most fetching and catchy album they have made so far. Introvert passages with acoustic guitars are reduced to the minimum and influences of Amon Amarth have decreased. More precisely, guitar axe-men Dornaz and Cortez seem to have finished their Amon Amarth crash course with fruitful result; that’s why the album brims with infectious guitar ornaments and jump-or-die rhythms. Singer Agalaz goes for that ferocious Johan Hegg method when low-pitched growls are intermittent with shriek-like blackened screams. I like it, but it surely will cause any criticism. I would say: the Swedish mother band should take these guys on tour with them instead of a bunch of nitwit nu metal nerds, so that these Germans can finally win some souls at the merchandising stand.
‘Obscurity’ includes a number of fast and furious tracks in which blastbeats and merciless energy prevails. ‘Germanenblut’, the speedy ‘Blutmondzeit’ with acoustic fragment at the end and the raucous, overwhelming ‘Fimbulwinter’ (of course, since this is dealing with eternal winter preceding the Apocalypse that will end all of our lives) are perfect examples of this ruthless devastation. But that is not all we experience. In addition to an opulence of fetching rhythms and melodic guitar accents I want to focus on ‘Ensamvarg’. This longest track is the most epic as well, slower and surprised me with a passage of Hypocrisy/Pink Floyd atmosphere. The wild galloping ‘Weltenbrand’ can be considered as a highlight as well. Another tradition is cherished: they round off with a slow track with doom-alike riffs. ‘So Endet Meine Zeit’ includes atmospheric chants and adds a proper amount of bombastic symphonic arrangements. This Obscurity album appears to be the catchiest and born to impress raging crowds at gigs. Cover artwork was done by Jobert Mello, who worked previously for Sabaton. An album that cheers you up and gives you courage and energy!
Nederlands:
Zonder gebruik te maken van zogenaamde ‘folk’ instrumenten, verdedigt Obscurity al bijna vijftien jaar de ware Viking/pagan gedachte met teksten over hun eigen streek, Das Bergischen Land in Duitsland. Gelukkig geven zij niet op en bracht men onlangs het zesde studioalbum op de markt, simpelweg vernoemd naar de naam van de band. Het staat weer garant voor een aanstekelijke portie hymnen met strijdlustig karakter.
Net als de twee vorige albums ’Varar’ en ‘Tenkterra’ is dit nieuwste werkstuk opgenomen in de 4CN Studios met producer Bony Hoff. Dit is het meest aanstekelijke album dat de band tot hier toe op de massa losliet. Ingetogen passages in de vorm van akoestische passages zijn tot een minimum herleid en de invloeden van Amon Amarth zijn vermeerderd. Met name gitaarbeulen Dornaz en Cortez lijken hun spoedcursus ‘Amon Amarth’ met vrucht beëindigd te hebben, zodat het album bulkt van de aanstekelijke gitaarornamenten en springende ritmes. Zanger Agalaz hanteert ook die felle Johan Hegg methode om laagbrommende grom af te wisselen met schreeuwerige zwartgeblakerde krijs. Ik vind dit bijzonder geslaagd, maar het zal vast ook kritiek opleveren. Ik zou zeggen: laat de Zweedse moederband deze gasten eens mee op tournee nemen in plaats van een stel halfgare nu metal bands, zodat deze Duitsers na al die jaren ook wat zieltjes kunnen winnen aan de merchandising stand.
‘Obscurity’ bevat een aantal snelle tracks waarin blastbeats en meedogenloos doorjakkeren voorop staat. ‘Germanenblut’, het snelle ‘Blutmondzeit’ met akoestisch fragment op het einde en het ruwe, overrompelende ‘Fimbulwinter’ (uiteraard, want dit gaat over de eeuwige winter vlak voor de Apocalyps ons allen naar de verdoemenis helpt) zijn voorbeelden van even een potje doorrammen. Dit is niet alles. Naast een overvloed aan aanstekelijke ritmes en melodieuze gitaaraccenten wil ik ‘Ensamvarg’ nog even belichten. Dit langste nummer is ook meteen het meest episch, trager en verraste me door een passage waarin een Hypocrisy/Pink Floyd atmosfeer opduikt. Het galopperende ‘Weltenbrand’ mag ook tot de hoogtepunten gerekend worden. Een andere traditie wordt eveneens in ere gehouden: men sluit af met een tragere song met doomachtige riffs. ‘So Endet Meine Zeit’ laat de zang wat meer atmosferisch klinken en kiepert een aannemelijk dosis bombast in de vorm van symfonische arrangementen over ons heen. Dit Obscurity album is het meest toegankelijk en gemaakt om live indruk te maken op het publiek. Cover werd ontworpen door Jobert Mello, die eerder voor Sabaton werkte. Een album dat je een extra portie moed en energie geeft!
Tracklist:
In Nomine Patris (5:04)
Obscurity (4:28)
Germanenblut (3:54)
Strandhogg (4:35)
Ensamvag (6:49)
Blutmondzeit (4:32)
Joermungandr (4:41)
Weltenbrand (4:11)
Fimbulwinter (4:08)
Kein Rueckzug (3:43)
So Endet Meine Zeit (4:11)
| Musicians:
Agalaz: vocals
Dornaz: guitars
Cortez: guitars
Ziu: bass
Arganar: drums
|
Geplaatst door Vera op vrijdag 22 maart 2013 - 12:59:46
Reageren is uitgeschakeld
|
