|
DORO / SEVEN - 013 - Tilburg (NL) - 17/11/2012
Tekst & foto: Geert Ryssen
De Raise your Fist Tour van Doro is nog maar net uit de startblokken geschoten met twee shows in Duitsland als onze Benelux aan de beurt komt. Tilburg is voor de groep ook een beetje een thuismatch door de aanwezigheid van gitarist Bas Maes. De voorlopig matig gevulde zaal wordt opgewarmd door de Tsjechische band SEVEN die met vrij traditionele hardrock het publiek op haar hand probeert te krijgen. Dat gebeurt slechts schoorvoetend, maar het ontbreekt de band niet aan enthousiasme en overgave. De positie van een support band is niet altijd benijdenswaardig wat betreft de klankmatige faciliteiten. Doro is er de vrouw niet naar om een supportband niet alle kansen te geven en de groep heeft dan ook een behoorlijk geluid, maar technisch is het niet mogelijk om bijvoorbeeld de drums van de nodige micro-opstelling te voorzien om de nodige ‘attack’ in het geluidsbeeld te bereiken. Voeg daarbij een muzikaal eerder slome en clichématige aanpak en je kijkt al gauw uit naar het moment waarop de hoofdact aan de beurt zal zijn.
Wanneer DORO en haar band het podium inneemt is het onmiddellijk duidelijk dat we een lesje gaan krijgen in puur hardrock en metal entertainment. Bovendien is de zaal nu goed volgelopen. De band barst van de energie en speelt vanaf de eerste seconde strak en knal erop. Met een splinternieuwe cd achter de kiezen, verwachten wij ons aan een denderende opening met het titelnummer van ‘Raise Your Fist’, maar dat gebeurt niet. We krijgen eerst een aantal klassiekers uit het repertoire, met een paar verrassingen vooraleer we het gevoelige ‘Engel’ geserveerd krijgen dat meteen dienst doet als een eerste rustpunt in de set. Later zullen nog ‘Raise Your Fist’ en ‘Revenge’ volgen. Dat laatste nummer schreef ze samen met Bas Maes en is dus een juiste keuze voor vanavond. Het zal duren tot de allerlaatste toegift dat we haar ode aan Ronnie James Dio mogen beluisteren. Ze zingt ‘Hero’ na een set van bijna twee uur met een stem om ‘U’ tegen te zeggen en met een overgave die haar adoratie voor Dio alle eer aandoet.
Een verrassend goede live song blijft ‘Metal Tango’ dat toch wel een uniek nummer is in het metal genre en doorheen de tijd overeind blijft. Ook ‘Unholy Love’ dat ze opnam met Gene Simmons van Kiss blijkt een schot in de roos. ‘Earthshaker Rock’ blijft een bijzonder aanstekelijke metalsong en ‘Für Immer’ is haar favoriet als het op ballades aan komt. Ze charmeert ons door ook het erg mooie ‘Beyond The Trees’ te zingen. Doro heeft een bijzondere relatie met haar fans en dat laat zich voelen door haar neiging om bijna op schoot te kruipen bij de eerste rijen die dan ook met volle teugen genieten van haar aandacht. Wie verder in de zaal staat, verliest daardoor wel eens het gevoel dat Doro ook voor hen zingt. Haar betrokkenheid bij het publiek is uniek en respectabel, maar iets meer contact met het geheel van de zaal zou een pluspunt zijn. Gelukkig is er drummer Johnny Dee die voor het nodige showelement zorgt en daarnaast een sublieme muzikant is. Ook de rest van de groep beweegt over het podium alsof hun leven ervan afhangt. Ja, het was bijna twee uur lang genieten met als kleine kanttekening een goede raad van een diehard fan: Dorothee, vergeet ook je fans niet wat verder in de zaal!
Aangemeld door Geert Ryssen
Geplaatst door Vera op maandag 19 november 2012 - 21:49:04
Reageren is uitgeschakeld
|
