Wanneer de naam Dream Theater valt, dan wordt er met eerbied gesproken over deze Amerikaanse band die we gerust de vaandeldragers van progressieve metal kunnen noemen. Na bijna vier decennia is men toe aan het vijftiende studioalbum ‘A View From The Top Of The World’. Ook zij ontsnapten niet aan de greep van het virus en zetten de tering naar de nering om te blijven doen waar ze van houden: muziek maken.
In 2019 bracht men de voorganger ‘Distance Over Time’ uit en ging men van start met een op voorhand uitverkochte tournee die zowel het nieuwe album als de 20e verjaardag van ‘Scenes From A Memory’ in het zonnetje zette. In het voorjaar van 2020 werd deze tournee een halt toegeroepen en waren de muzikanten aan huis gekluisterd: zanger James LaBrie in Canada en de rest van de band in de Verenigde Staten. Toevallig was een nieuw hoofdkwartier voor Dream Theater toen juist af en kon de band deze nieuwe ruimte benutten om samen te werken aan een volgend album. Deze plek – waar gitarist John Petrucci al eerder gewerkt had aan een soloalbum en een Liquid Tension Experiment album – groeide uit tot de nieuwe basis van de New Yorkse muzikanten. Pas in maart 2021 kon James LaBrie overkomen vanuit Canada om zijn bijdrage daadwerkelijk uit te voeren.
Deze nieuwe brok progressieve metal (70 minuten speelduur) zet de tendens van voorganger ‘Distance Over Time’ verder in die optiek dat Dream Theater haar kunsten vertoont op een meer humane manier. De eerste single ‘The Alien’ trekt van leer met draaiende riffs en onrustige progpatronen, maar weldra is daar Petrucci met een zalvende, strelende solo. Uiteraard blijft Rudess niet achter met een keyboard solo. Zoals steeds is de rustige, verhalende zang van LaBrie ons baken van herkenning in deze progressieve rollercoaster. Als fan zit je meteen op een goede wei met een fantastisch DT-geluid, dat in ‘Answering The Call’ nog iets extra biedt met een opvallend opzwepende ritmiek en accenten die welhaast aan Amon Amarth doen denken. Zware riffs contrasteren met uitwaaierende gitaarsolo’s en het refrein is erg catchy. Het mediumtempo ‘Invisible Monster’ is goed gekozen als tweede single, want wie kan weerstaan aan de charme van dit refrein?
Dream Theater heeft altijd sterk gestaan met knappe melodieën in de zang, zodat deze ongenaakbaar oprijst boven de instrumentale virtuositeit. Want dat is er nog steeds, het etaleren van de kunde is in elke song prominent aanwezig, maar zonder dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Dit album is behoorlijk heavy, bassist John Myung noemt het zelfs ‘hun metal album’ en dat komt goed tot uiting in de moderne vette gitaargeluiden in ‘Awaken The Master’. Petrucci gebruikt hier een bijzonder laaggestemde 8-snaren gitaar die de track in een zompig bad dompelt. Tekstueel merken we de reprise van het thema ‘donker en licht’, dat komt meermaals voor. Als kroon op het werk is er de 20 minuten durende titeltrack en dat is een muzikale reis op zich. Na een filmische start krijgen gitaar en keyboards weer volop de ruimte en temidden van die spetterende ornamenten klinkt LaBrie beheerst en weemoedig. Er staat geen uitgesproken ballade op dit album, maar de break in het midden maakt dit goed met tokkelende gitaren, cello en zang die naar je strot grijpt. Een prachtige sensitieve gitaarsolo hoort daarbij. Na een kwartier herneemt het hardere thema met een brede waaier aan wilde solo’s. Deze titelsong is een parel vol emoties en sluit een grandioos album van Dream Theater af. Het blijft een klasse apart en ditmaal zal de fanbasis het unaniem eens zijn: aanschaffen die schijf! Wie kiest voor het artbook krijgt nog een CD erbij met een volle 5.1 surround mix en een documentaire over het Dream Theater hoofdkwartier op blu-ray.
Tracklist:
The Alien (9:31)
Answering The Call (7:35)
Invisible Monster (6:30)
Sleeping Giant (10:04)
Transcending Time (6:24)
Awaken The Master (9:47)
A View From The Top Of The World (20:23)
Blu-ray edition:
5.1 surround mix from the 7 songs
+ Digging for a Spark – A View from inside DTHQ (documentary) (37:48)
Musicians:
James LaBrie: vocals
John Petrucci: guitars
John Myung: bass
Jordan Rudess: keyboards
Mike Mangini: drums
Geplaatst door Vera op zondag 31 oktober 2021 - 14:24:07
In de nieuwe band Catalyst Crime – opgericht in 2019 – vinden we keyboardspeler Jonah Weingarten terug, een Amerikaanse muzikant met een stevige reputatie in de Europese symfonische power metalscene. Het titelloze debuutalbum bevat voortreffelijk uitgevoerde female fronted symfonische metal met zangeres Zoë Marie Federoff als frontdame.
Het zestal nam zijn eerste schijf op onder de bevoegde leiding van producer Alexander Krull en dan weten we dat ook op de productie niets aan te merken valt. Het legt meteen ook de link met de gastgitaarsolo’s van Thorsten ‘Tosso’ Bauer (in ‘Condemn Me To Chaos’) en Micki Richter (in ‘Cognitive Dissonance’ waarin de van Amaranthe afkomstige Jake E gastzanger is), want beide heren spelen ook in Atrocity/Leaves’ Eyes. In enkele songs is er sporadische ruwe knekelzang, maar het is toch vooral Zoë die vocaal overheerst. Tien songs, omarmd door symfonische intro en outro klinken meteen bekend in de oren vanwege hun toegankelijkheid. Wat Catalyst Crime doet is niet nieuw, maar wel heel degelijk gedaan, zodat je niet voor verrassingen komt te staan.
Tracklist:
With Only The Sun As My Witness (intro) (2:39)
Projection Of My Mind (4:43)
Condemn Me To Chaos (4:36)
Mother Dearest (3:48)
Twice Upon A Time (4:53)
Cognitive Dissonance (4:17)
Break Even (4:12)
Chasing The Ghost (5:10)
Nowhere Near Dead Yet (5:04)
Without Anesthesia (4:29)
Not Even Once (3:56)
One And Counting (outro) (2:44)
Musicians:
Zoë Marie Federoff: female vocals
Christopher Zoupa: guitars
Kaelen Sarakinis: guitars
Matt Federoff: bass
Jonah Weingarten: keyboards
Gerit Lamm: drums
Guest appearances:
Jake E (Cyhra, ex-Amaranthe): vocals track 6
Bill Hudson (NorthTale, I Am Morbid): guitars track 8
Harri Hytönen (Hammerhed, Kalmah): guitars on track 4
Micki Richter (Atrocity, Leaves’ Eyes): guitars on track 6
Thorsten ‘Tosso’ Bauer (Atrocity, Leaves’ Eyes): guitars on track 3
Geplaatst door Vera op zaterdag 30 oktober 2021 - 11:16:51
‘And Then There Were None’ is het tweede album van deze Deense band opgericht in 2014. Het is het debuut voor nieuwe zanger Niklas Lykke en hij geeft de melodieuze death metal van het vijftal een moderne injectie. Dat moderne element is gewoonlijk een knipoog naar groove metal en metalcore en dat is ook hier het geval, al zijn ook de oorspronkelijke invloeden van Carcass, Death en At The Gates nog waar te nemen.
Het geluid is vet, de zang springt van lage death grunts naar intense, forse schreeuwpartijen en baant zich onverstoorbaar een weg tussen de technische, welhaast progressieve capriolen van de muzikanten. In die optiek wordt de invloed van The Black Dahlia Murder en andere Amerikaanse brulboeien van kracht. Acht van de negen songs zijn boordevol dynamiek, opgefokte metal waarop moshpits zich spontaan zullen vormen voor het podium. Tussen deze opruiende brok furieuze agressie is er slechts een enkel kort intermezzo ‘Kistefjael’ om te ademen en dat staat dan ook een beetje plompverloren tussen de rest, een collectie songs die je onverbiddelijk omverblaast.
Het openingsnummer is ook meteen de titelsong en biedt ons extreme zang met beukende death metal riffs, het refrein heeft een dramatische inslag en de gitaarsolo’s van Posch en Breinbjerg zijn flitsend en vurig. Drie video’s kwamen inmiddels uit en tonen de optimale energie van dit album. Met een beetje goede wil zou men afsluiter ‘The Purest Black’ kunnen omschrijven als een afronding waar meer plaats is voor epiek, maar door de band genomen laat Livløs geen spaander heel na deze tweede doortocht. Qua productie hebben de heren niets aan het toeval overgelaten in een mix door Jacob Bredahl (ex-Hatesphere) en een mastering door Brad Boatright die eerder werkte met Obituary, Nails en Torche en dat is een slimme zet bij deze moderne aanpak van death metal.
Tracklist:
And Then There Were None (4:20)
Serpentine Supremacy (2:58)
Mortal Severance (5:25)
Pallbearer (5:14)
Kistefjael (1:37)
Drenched In Turmoil (4:56)
Seize The Night (4:09)
Gallows (5:06)
The Purest Black (5:52)
Musicians:
Niklas Lykke: vocals
Franz Aleksander Posch: guitars
Kenneth Breinbjerg: guitars
Thomas Dannemand Jensen: drums
Geplaatst door Vera op vrijdag 29 oktober 2021 - 18:10:41
Het is opvallend hoeveel puike pagan/black metal bands hun oorsprong vinden in de Duitse deelstaat Thüringen. Het relatief lage bevolkingscijfer en de aanwezigheid van uitgestrekte wouden, glooiende heuvels en kronkelende rivieren inspireerde menig metalhead om zich te verdiepen in mythologie. Zo ook de jongens van Surturs Lohe, waarvan bandleider/gitarist Ragnfalt deze aanpak al sinds 1996 hanteert. In eigen land kan Surturs Lohe van oudsher terecht op festivals die zich op pagan metal focussen. In onze contreien kan men nog wel wat ondersteuning gebruiken en dat doen we bij deze nu het vijfde studioalbum 'Wielandstahl' werd uitgebracht door Einheit Produktionen.
Doorheen de jaren hebben leden van aanverwante bands als Menhir, Fimbulvet, XIV Dark Centuries, Odroerir en ja, zelfs van Empyrium wel eens (tijdelijk) deel uitgemaakt van Surturs Lohe. Dit album werd trouwens geproduceerd door Markus Stock (Empyrium) en de band heeft al duidelijk gemaakt dat dit in de toekomst voor herhaling vatbaar is. Nog steeds is elk Surturs Lohe album een stoer heidens avontuur dat steeds beter wordt.
Ditmaal heeft men de Wieland saga uit de Noordse mythologie als concept gekozen. We zitten al meteen goed met de stoere riffs van 'Sohn Von Glut Und Stahl' dat uitbarst met stoere riffs, weemoedige cleane zang als introductie aanvoert en sierlijk gitaarwerk dat doet watertanden. Dit wordt genieten als je van een heidense sfeer houdt! 'Mimes Reigen' steekt een tandje bij qua snel- en ruwheid, want zanger Heidenherz overdondert ons na een woeste schreeuw met zijn zwartgeblakerde knekelzang (altijd in het Duits, of wat dacht je?). Een hoge vrouwenstem fladdert er doorheen en dat is Alraun die ook nog fluit speelt, zoals we aan het einde van deze song al horen. Maar eerst melden we dat deze song na twee minuten een geslaagde vertraging inbouwt en even later een fraai akoestisch fragment. Klassieke muziek doet haar intrede in 'Die Schwanenballade' waarin enkel hoge sopraanzang en koor. Vervolgens komen de kroonjuwelen. Ten eerste de zeven minuten durende titelsong die prachtig wordt opgebouwd met akoestische gitaren die weldra een folkloristisch timbre krijgen, daarna neemt de ruwe zang het over. Knappe wisselwerking tussen extreme zang en cleane samenzang hier, terwijl de solo's van de heren ook alweer oorstrelend zijn. De productie is adembenemend goed, luister maar eens hoe helder en bijna sereen het ingetogen 'Von Albischer Hand' klinkt! Weemoed staat hier voorop, met gesproken en gefluisterde passages die warempel aan Empyrium doen denken.
Dit album heeft de juiste balans tussen de hartverwarmende sfeer aan een kampvuur met mede enerzijds en het glorieuze en woeste van het strijdtoneel anderzijds. Vandaar dat 'Nidungs Reich' en 'Der Lahmende Schmid' er een flinke lap op geven (maar eens te meer met enkele welgesmaakte nuances als een fluitsolo en een gesproken stuk). Dit is pagan metal die wel melodieus is, maar nooit vervalt in luchtig feestgedruis. De band zoekt het liever in fraai neoklassiek gitaarspel met solo's, die zijn dan ook om duimen en vingers af te likken en doen aan Menhir denken. Na de tweede single 'Kelche Von Gold' is het acht minuten durende 'Nur Ein Vogel' dan ook de apotheose van dit alles, met zowel plechtige heldere samenzang als enige furie, maar vooral heel beklijvend. Surturs Lohe heeft een topalbum in het pagan metal genre gemaakt en verdient onze volle aandacht!
Tracklist:
Sohn von Glut und Stahl (Introduktion) (3:54)
Mimes Reigen (6:45)
Die Schwanenballade (2:30)
Wielandstahl (6:59)
Von Albischer Hand (5:31)
Nidungs Reich (7:57)
Der lahmende Schmied (6:23)
Kelche von Gold (5:21)
Nur ein Vogel (7:58)
Musicians:
Heidenherz: vocals, guitars, backing vocals
Alraun: female vocas, flute
Ragnfalt: guitars
Gram: guitars
Ralf Clemen: bass
Nidhöggr: drums
Fix: guitars (live, Menhir)
Guest appearances:
Shir-Ran Yinon (Haggard) violin track 3
Stephan Löscher (Fjoergyn) orchestration track 3
Geplaatst door Vera op donderdag 28 oktober 2021 - 17:49:37
