Alexander Paul Blake is a multi-talented musician hailing from Berlin. We were really impressed when he released ‘Wanderungen Durch Dem Daemmerwald’ in 2013 with the progressive, atmospheric black metal outfit Aethernaeum. This appeared to be a sequel on his solo black metal project that started one year earlier with the album ‘Die Rueckkehr Ins Goldene Zeitalter’ and in 2015 we enjoyed ’Naturmystik’. But the man is most of all famous as composer and moving spirit of Eden Weint Im Grab since 2000, an innovative collective that has nearly no musical boundaries, but can be connected with (most of all) gothic, dark horror, rock, cabaret, poetry and even a semblance of blackened metal. In brief, this is an artistic constellation that can take you anywhere. Thus they mainly have their habitat at German festivals such as Wave Gotik Treffen, Castle Rock and Dark Troll and all their lyrics are in German. We are talking about a hybrid of Eisregen, The Vision Bleak and a semblance of Rammstein.
This seventh studio album ‘Na(c)htodreise’ is a concept album, the first one in their career. It totally fits in the slightly eerie horror themes from this six-piece, since the songs represent a journey through the underworld and go beyond the hereafter. All this is rendered in a dark, gloomy manner. Yet each song has a peculiar atmosphere, going from melancholic to cheerful (‘In Der Toten-Taverne’) to firm and heavy rocking (many of the songs). With cello and violins they bring in beautiful accents, while the whole thing sometimes verges to theatrical and cabaret-like vibes. Vocals of Alexander are mostly clean and storytelling, but there are incidental rougher death and black metal parts too. There are quite a lot of catchy gothic up-tempo songs on the album, but ‘Limbus’ comes close to a ballad and in the slow, captivating ‘Kahnfahrt Auf Dem Acheron’ solemn doom-laden patterns prevail. On the other hand a playful Western guitar graces up ‘Die Verwaiste Wüstenstadt’. Dark humour is omnipresent, but the band has also a kind of mysterious, arcane and melancholic touch, surely in the more soaring and experimental songs like ‘Aevum’ (magnificent emotive guitars!) and ‘Das Grosse Mysterium’. With a momentous epilogue, this 71 minutes long journey comes to an end, so we can get back to earthly matters. Eden Weint Im Grab might be a typical German band, yet they are very engrossing and they make albums on which you always search for the balance between being serious or black humour; all this on a soundtrack of catchy gothic rock. Recommended!
Nederlands:
Alexander Paul Blake is een veelzijdig muzikant uit Berlijn. Wij waren danig onder de indruk toen hij in 2013 met Aethernaeum het progressieve, atmosferische black metal album ‘Wanderungen Durch Dem Daemmerwald’ uitbracht. Dit was een vervolg op zijn solo black metal project dat hij een jaar eerder gestart was met album ‘Die Rueckkehr Ins Goldene Zeitalter’ en in 2015 genoten we ook van ’Naturmystik’. Maar de man is ook al sinds 2000 vooral bekend als componist en bezieler van Eden Weint Im Grab, een innovatief gezelschap dat amper muzikale grenzen kent, maar wel raakvlakken heeft met (vooral) gothic, dark horror, rock, cabaret, poëzie en zelfs een snuifje black. Kortom, een kunstzinnig collectief dat alle kanten uitkan. Ze treden dan ook vooral op tijdens Duitse festivals als Wave Gotik Treffen, Castle Rock en Dark Troll en alle teksten zijn in het Duits. We spreken over een hybride van Eisregen, The Vision Bleak en een snuifje Rammstein.
Dit zevende studioalbum ‘Na(c)htodreise’ is voor het eerst een conceptalbum en past als dusdanig geheel in de ietwat griezelige horrorthematiek van dit zestal, want de vijftien songs vertegenwoordigen een reis doorheen de onderwereld en het hiernamaals. Dit alles op een duistere, knekelmanier uitgevoerd. Elke song heeft toch een welomlijnde sfeer, gaande van weemoedig, naar hups (‘In Der Toten-Taverne’) tot stug en heavy rockend (tal van songs). Met cello en violen brengt men knappe accenten aan, terwijl het geheel soms ook theatraal en cabaretesk aandoet. De zang van Alexander gaat van verhalend met klare stem tot incidentele grunts of ruw richting black metal. Zo staan er heel wat toegankelijke gotische uptemposongs op het album, maar ‘Limbus’ kan men een ballade noemen en in het trage, beklijvende ‘Kahnfahrt Auf Dem Acheron’ gaat het er plechtig en doomachtig aan toe. ‘Die Verwaiste Wüstenstadt’ laat dan weer een speels westerngitaartje opdraven. De donkere humor is overal aanwezig, maar de band straalt ook geheimzinnigheid, mysterie en melancholie uit, zeker in de zwevende, meer experimentele songs als ‘Aevum’ (prachtig gitaarwerk!) en ‘Das Grosse Mysterium’. Met een waardige epiloog komt deze reis na 71 minuten tot halt, zodat we terugkeren naar aardse genoegens. Eden Weint Im Grab mag dan een typisch Duitse band zijn, toch zijn ze erg onderhoudend en maken ze albums waar je altijd op zoek kan gaan naar de balans tussen ernst en zwarte humor en dit op een soundtrack van catchy gothic rock. Een aanrader!
Tracklist:
TraumTod (5:52) Bon Voyage (Ein Sonderbares Begräbnis) (5:17) Die Astrale Wildnis (4:24) Der Jenseitstroll (4:47) Das Höllentor (2:32) Limbus (5:45) Der Exitus Der Schlangen (4:24) Kahnfahrt Auf Dem Acheron (6:01) Legionen Luzifers (4:03) Die Verwaiste Wüstenstadt (5:31) In Der Toten Taverne (4:23) Aevum (4:21) Sternenmenschen (5:59) Das Grosse Mysterium (5:41) Epilog (1:20)
Musicians:
Alexander Paul Blake: vocals, bass, rhythm guitars, keyboards Dr. Eckstein: lead guitars Ivar Rabenfeder: rhythm guitars Meyster M. Melicus: cello Kalila Karussell: violin, viola, mandolin, backing vocals Zeus X. Machina: drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 25 april 2017 - 15:45:15
Reageren is uitgeschakeld
zondag 23 april 2017
FALLS OF RAUROS: Vigilance Perennial
Release: 2017-03-31 Style: atmospheric folk/black metal Label:www.nordvis.com / Bindrune Website: / Facebook:https://www.facebook.com/fallsofraurosOfficial/ Country: USA Playing Time: 44:27 Cat. N°: NVP055 Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 7,5/10
English:
Falls Of Rauros happens to be a nebular collective hailing from Portland (US) that releases its fourth studio album with ‘Vigilance Perennial’. It is atmospheric black metal with mostly long songs in which the echoing screams cleave through the icy mountain sides. Beautiful melodious leads serpentine around us. The region is famous for its Cascadian black metal, with much space for folk influences, slower passages and atmosphere. You have to be in the right mood; then fans of Wolves In The Throne Room, Agalloch or Panopticon might find another band in Falls Of Rauros that appeal to them. The genre is close to our hearts, but we have heard better bands in this genre.
Nederlands:
Falls Of Rauros is een in nevelen gehuld gezelschap uit Portland (VS) dat met ‘Vigilance Perennial’ toe is aan het vierde studioalbum. Atmosferische black metal met overwegend lange songs waarin de galmende screams echoën tegen de flanken van ijselijke bergketens. Mooie melodieuze leads cirkelen rondom ons. De streek is bekend om haar Cascadian black metal, met veel ruimte voor folk invloeden, tragere passages en sfeer. Je moet er voor in de stemming zijn, dan kunnen fans van Wolves In The Throne Room, Agalloch en Panopticon hier misschien eveneens hun gading in vinden. Het genre ligt ons nauw aan het hart, maar we hebben al betere bands in dit genre gehoord.
Tracklist:
White Granite (10:11) Labyrinth Unfolding Echoes (9:30) Warm Quiet Centuries Of Rains (2:17) Arrow & Kiln (12:02) Impermanence Streakt Through Marble (10:17)
Musicians: (not specified)
Aaron Ray Jordan Evan
Geplaatst door Vera op zondag 23 april 2017 - 13:41:05
After their ‘Enter Deception’ (2006) debut, the Americans return with a long overdue follow up. This time founder Chris has taken the vocal duties. These ‘Kings of American Power Metal’ should have a trademark of energy, intensity and infectious melody … Let’s see!
‘Survivors’ is a bull’s eye shot with its catchy chorus embedded, great melodic power on speed, including some shredding on guitar. ‘Heresy’ delivers about the same, but more energetic, with strong vocal hooks due to the melodic singing lines and ‘Shadowfold’ continues in that same intense and fast vein. ‘Tyrant’ is equally fast, tight and nervous with melodic vocal lines and an impressive solo. On ‘Grid’ they go a bit slower, but ‘Pride’ is again a whirlwind of sheer power. In the drums driven ‘Shimmering’ , shouter Chris surpasses himself, while ‘Good Enough’ is the most restrained track, but with the best vocal hook. ‘War’ is darker in nature but again raging up-tempo, while ‘Riot’ offers the largest patch of guitar and again the ever present melodic singing.
Intense, tight, virtuoso (prog)power with great melodies.
Nederlands:
Na hun debuut ‘Enter Deception’ (2006) komen de Amerikanen terug met een langverwachte opvolger. Deze keer neemt oprichter Chris de zang voor zijn rekening. Deze ‘Kings of American Power Metal’ zouden als handelsmerk energie, intensiteit en aanstekelijke melodie hebben… Laten we eens kijken!
‘Survivors’ is meteen raak met zijn, van catchy refrein voorziene, grootse melodieuze power on speed, inclusief shredding op gitaar. ‘Heresy’ doet ongeveer hetzelfde, maar nog energieker, met sterke vocale hooks door de melodieuze zanglijnen en ‘Shadowfold’ zit verdomd weer in dat intense en snelle vaarwater. ‘Tyrant’ is even snel, strak en nerveus met melodieuze zanglijnen en een verbluffende solo. Bij ‘Grid’ gaan ze iets trager, maar ‘Pride’ is weer een wervelwind van pure power. In het door drum gestuwde ‘Shimmering’ geeft shouter Chris het beste van zichzelf, terwijl ‘Good Enough’ het meest bezadigde nummer, maar met sterkste vocale hook is. ‘War’ is donkerder van aard maar weer razend uptempo, terwijl ‘Riot’ de strafste brok gitaar levert en weer die immer melodieuze zang.
Intense, strakke, virtuoze (prog)power met prachtige melodieën.
Tracklist:
Sole Survivors (3’47”) Break Heresy (4’17”) Shadowfold (4’03”) Wake Up The Tyrant (4’17”) Off The Grid (4’53”) Swallow Your Pride (5’04”) Shimmering Status (4’39”) Good Enough (3’16”) This means War (4’25”) Running Riot (3’16”)
Musicians:
Chris Petersen – vocals, guitars Eric Meyers – Guitars James Pickett - bass Diego Valdez – keyboards Nick McCallister - drums
Geplaatst door Vera op vrijdag 21 april 2017 - 19:44:42
It was during Indian Summer 2016 that we had our first encounter with the American 1476, being the brainchild of the duo Robb Kavjian and Neil DeRosa hailing from New England (USA). Their signing at Prophecy Productions was invigorated with the re-release of their back-catalogue, three albums and an EP. Diving deeper into the matter, particularly in ’Wildwood’, resulted in proper fascination for this enigmatic duo. New work was already announced back then, with ‘Our Season Draws Near’ it was actually launched at the world late March.
As the guys mention themselves, every album happens to be different, a peculiar adventure. In this respect it is tenable that every creation is a reflection of a certain moment in the life of the creator(s). For 1476 it was an intense and deep-draught process on ‘Our Season Draws Near’. One can find neo-folk in the moments of contemplation as pure singer-songwriters. Later they rock wild and raw with some punk influences in galore. Just listen to ‘Winter Of Wolves’ and think of the guitar sound of The Clash. On top of that, atmospheric passages remain a strong characteristic of the band and next they smoothly rock in Sólstafir ways (‘Ettins’) or give a wink to Pink Floyd with beautiful, emotive soloing in ‘Our Silver Age’ and ‘Our Ice Age’. The latter one is the nine minutes long closing track that gives you goose-bumps. It starts very introvert with thoughtful vocals and delicious solos, but then they give it a 180° turn in wildest punk attitudes – a well-thought nonchalance – just like during up-tempo songs like ‘Ettins’ and ‘Winter Of Winds’. Even here they slacken down pace from time to time, on the other hand clean vocals sometimes pass into raucous scream parts, having the nearest approach to blackened art. All this to free their demons. In spatial soaring sounds they repent in ‘Solitude (Exterior)’ in which the voice of Mark Lanegan pops up as reference, but also the fragile beauty of Sophia (continuation The God Machine), surely in the fetching ‘Sorgen’. The contrast between melancholic reveries and cut loose in exuberant rock songs gives us an engrossing collection of songs, compact and well-structured and regaled with excellent and mostly fluttering guitar skills of ultimately genuine musicians. In addition they write deep-draught lyrics as well, an invitation for food for thought for everybody. Isn’t that a beloved soundtrack to relish these winter evenings with inner warmth?
Nederlands:
Het is de nazomer van 2016 dat we voor het eerst kennis maakten met het Amerikaanse 1476 als zijnde het geesteskind van het in New England woonachtige duo Robb Kavjian en Neil DeRosa. Hun intrede bij Prophecy Productions werd bekrachtigd door het heruitgeven van hun backcatalogus, bestaande uit drie albums en een ep. Het ingraven in deze materie, met name in ’Wildwood’, eindigde in een fascinatie voor dit enigmatische duo. Toen al kondigde men nieuw werk aan en met ‘Our Season Draws Near’ is dat ook daadwerkelijk uitgebracht eind maart.
Zoals de heren ook zelf aangeven, is elk album anders, een avontuur op zich. In die optiek geldt nog steeds dat elke creatie een neerslag is van een bepaald moment in het leven van de schepper(s). Voor 1476 is dit een intens en diepgaand proces op ‘Our Season Draws Near’. Men vindt neofolk in de momenten van bezinning als pure singer-songwriter. Daarna rockt men rauw en wild met enige punkinvloeden in de aanbieding. Luister maar eens naar ‘Winter Of Wolves’ en denk aan de gitaarsound van The Clash. Bovendien blijven atmosferische passages een sterk kenmerk van de band en dan rocken we vlot als Sólstafir (‘Ettins’) of sturen een knipoog naar Pink Floyd voor de mooie emotionele solo’s in ‘Our Silver Age’ en ‘Our Ice Age’ dat je als laatste negen minuten durende track raakt tot op het bot. Het vangt allemaal heel introvert aan met beschouwende zang en heerlijke solo’s, maar dan draait men 180° om punky erop los te rammen – een nonchalance die echter doordacht is – tijdens uptempo songs als ‘Ettins’ en ‘Winter Of Winds’. Ook hier neemt men soms wat gas terug, maar er dient vermeld te worden dat de cleane zang soms verwordt tot ruwe schreeuwpassages. Dit alles om de nodige demonen uit te drijven. Gevoelsmatig in ruimtelijke zweefvlucht komt men terug tot inkeer in ‘Solitude (Exterior)’ waarbij de stem van Mark Lanegan als referentie opduikt, maar ook de breekbare schoonheid van Sophia (nazaat The God Machine), zeker in het pakkende ‘Sorgen’. Het contrast tussen weemoedige mijmeringen en alle remmen los gooien in uitgelaten rocksongs levert een interessante collectie songs met kop en staart op, voorzien van excellent en veelal uitwaaierend gitaarwerk van zichtbaar integere muzikanten. Bovendien schrijven ze ook nog diepgravende teksten waarover iedereen wel even tot bezinning komt. Is dat niet de gedroomde soundtrack om een winterse avond op te smukken met innerlijke warmte?
Tracklist:
Our Silver Age (4:47) Ettins (5:44) Winter Of Winds (5:22) Solitude (Exterior) (6:04) Odessa (4:30) Sorgen (5:39) Solitude (Interior) (4:39) By Torchlight (5:38) Winter Of Wolves (5:13) Our Ice Age (9:00)
Musicians:
Robb Kavjian: vocals, all instruments Neil DeRosa: vocals, all instruments
Geplaatst door Vera op donderdag 20 april 2017 - 11:39:51
