Alex Staropoli was – as sole essential member – conspicuous by his absence during the mighty Rhapsody Farewell tour in 2017 and 2018. He preferred to set his sights on the future and recorded ‘The Eighth Mountain’ with a new line-up. It happens to be the first part of a new saga, the only true descendant of the circle of friends once gathering under the moniker Thundercross.
Music-wise the band returns to the early days (when they were promptly called Rhapsody) with loads of playful virtuosity and wealthy orchestration of the Bulgarian National Symphony Orchestra. Still Rhapsody happens to be the baroque epigone amongst the Italian bands, with refined ornaments and multilayered music. We already knew that Roby De Micheli is a proper successor of Luca Turilli, but on this first studio effort of singer Giacomo Voli we hear that he’s doing a great job. The guy has a very wide range! He does not avoid any challenges and appears to be very competent as romantic performer, as furious grunter (very occasionally) and as impressive opera chanter. That’s quite an achievement. He is supported by massive choirs. The best way to listen to this album is the old school way: from start to finish as a whole.
The hectic, chock full and intense character of songs like ‘Seven Heroic Deeds’ and ‘Master Of Peace’ is sublimated by thoughtful moments in the folkloristic ‘White Wizard’ and the magnificent ‘The Wind, The Rain And The Moon’. The lengthy epics ‘March Against The Tyrant’ and the glorious finale ‘Tales Of A Hero’s Fate’ deserve any special attention. In the latter one we hear the charismatic voice of actor Christopher Lee. Rhapsody Of Fire is back on their previous level and that’s why fans can enjoy a reincarnation of the sound they feared to lose during the Farewell tour.
Nederlands:
Alex Staropoli schitterde – als enige oudgediende – door afwezigheid tijdens de grote Rhapsody Farewell tour in 2017 en 2018. In plaats daarvan richtte hij zijn blik op de toekomst en nam met een nieuwe bezetting ‘The Eighth Mountain’ op, het eerste deel van een nieuwe saga voor Rhapsody Of Fire, de enige ware nazaat van het groepje vrienden dat ooit samenhokte onder de naam Thundercross.
Muzikaal keert de band terug naar de begindagen (toen nog gewoon Rhapsody geheten) met een speelse virtuositeit en weelderige orkestratie van het Bulgaarse Nationaal Symfonieorkest. Nog steeds geldt dat Rhapsody de barokepigoon is onder de Italiaanse bands, met fraaie ornamenten en veelgelaagde muziek. Dat Roby De Micheli een waardige opvolger is van Luca Turilli wisten we al langer, maar op zijn eerste studiowerk maakt zanger Giacomo Voli eveneens een heel sterke indruk. Wat een bereik heeft die man! Hij gaat geen uitdaging uit de weg en blijkt heel competent te zijn als romantische vertolker, als furieuze grunter (heel sporadisch) en als waardige operazanger. Je moet het maar kunnen. Hij wordt ondersteund door massieve koorzang.
Je beluistert het album best als geheel. Het hectische, volgepropte karakter van songs als ‘Seven Heroic Deeds’ en ‘Master Of Peace’ wordt gesublimeerd door beschouwende momenten tijdens het folkloristische ‘White Wizard’ en het prachtige ‘The Wind, The Rain And The Moon’. Speciale aandacht verdienen de lange epossen ‘March Against The Tyrant’ en de glorieuze afsluiter ‘Tales Of A Hero’s Fate’ waarin de charismatische stem van acteur Christopher Lee te horen is. Rhapsody Of Fire staat terug op het niveau van weleer en zo hebben de fans vrij vlug na hun Farewell tour al een reïncarnatie van het verloren gewaande goed.
Tracklist:
Abyss Of Pain (0:49) Seven Heroic Deeds (4:47) Master Of Peace (5:32) Rain Of Fury (4:09) White Wizard (4:57) Warrior Heart (4:29) The Courage To Forgive (4:55) March Against The Tyrant (9:23) Clash Of Times (4:41) The Legend Goes On (4:46) The Wind, The Rain And The Moon (5:22) Tales Of A Hero’s Fate (10:48)
Musicians:
Giacomo Voli: vocals Roby De Micheli: guitars Alessandro Sala: bass Alex Staropoli: keyboards, piano, orchestration, choirs Manu Lotter: drums
Christopher Lee (R.I.P.) narrator in track 12
+ orchestra, choirs & medieval instruments
Geplaatst door Vera op zaterdag 09 maart 2019 - 16:05:54
While a (significant) part of the world population is still eagerly waiting for a new Tool album, alternatives are popping up like mushrooms. Great music goes beyond boundaries and thus Englishman James Lascelles moved to Finland in order to find some congenial musicians who were able to make his dream come true. That’s the spirit! Wheel has released two EPs in the past, ‘The Path’ and ‘The Divide’, but now they are offering us a full length debut album ‘Moving Backwards’. It will grandly appeal to aficionados of progressive rock, grunge and cinematic atmospheres. We obviously notice a kind of similarity with Swedish masters Soen and the band will hit the road (again) with them pretty soon, while they supported Amorphis during their Finnish gigs late 2018. Things look bright for them!
It is admirable how Wheel manages to brew their own blend of alternative rock and progressive modern rock in an inventive and fluent manner. One can surely find elements of Tool and Soen in their music, but also artists like Riverside, (early) Porcupine Tree, Karnivool and Radiohead have influenced the musical direction they finally chose to follow. Even post-rock fans should give them a chance. The band itself does not care in which genre they should be categorized, whether it is rock or metal. They just create the music they love themselves and that means sometimes lengthy songs with momentum, cautiously going into crescendo towards mighty climaxes. Next they move in spirals towards introvert, fragile passages. The opening track – already released as single end 2018 – ‘Vultures’ does it in compact format, but next we get two extensive stunners – ‘Wheel’ and ‘Tyrant’ - of ten minutes long each.
The band has always written lyrics full of social criticism and again they are truly engaged in that matter. As main theme they have opted for the danger that we will be silenced by far-reaching control and censorship in the near future. Lascelles has a captivating way of singing that reminds us of Tool and Soen while in some parts of ‘Wheel’ a Riverside vibe is reigning. The band plays few to none classical guitar solos, but impresses with fluttering sounds and effects. That’s why a slightly psychedelic atmosphere can be noticed. They give a lot of space to the vocals, but they are instrumentally a giant force as well, just listen to ‘Skeletons’ which is a track without any vocals. Bass and drums are regularly mixed in the front, so that the rhythm section has an enigmatic flavour. Together with the Toolish vocals and fetching one-liners, ‘Lacking’ happens to be an extensive occluding song on an amazing debut album! Top notch class!
Nederlands:
Terwijl een segment van de wereldpopulatie nog steeds wacht op een nieuw Tool album, zijn er tal van alternatieven. Goede muziek kent geen grenzen en dus verkaste de Engelsman James Lascelles naar Finland om daar muzikanten te zoeken die zijn droom zouden waarmaken. That’s the spirit! Wheel bracht eerder de EP’s ‘The Path’ en ‘The Divide’ uit, maar verblijdt ons nu met een volledig debuutalbum ‘Moving Backwards’ dat liefhebbers van progressieve rock, grunge en filmische sferen zeker zal behagen. We bemerken een zekere affiniteit met het Zweedse Soen en daar gaat de band binnenkort (weer) mee op tournee, terwijl ze eind vorig jaar de Finse concerten van Amorphis als support vervoegden. Dat zit dus wel goed.
Het is bewonderenswaardig hoe inventief en vloeiend Wheel een eigen potpourri weet te brouwen van alternatieve rock en progressieve moderne rock. Er zitten zeker elementen van Tool en Soen in, maar ook artiesten als Riverside, (vroegere) Porcupine Tree, Karnivool en Radiohead hebben deze band beïnvloed in de muzikale richting dat ze uitwillen. Zelfs postrock liefhebbers moeten hen maar eens een kans geven. Zelf houden ze in het midden waar ze thuishoren, of dat nu rock of metal is, het maakt hen niet uit. Zij maken de muziek die ze zelf graag horen en dat betekent soms lange nummers waarbij men stuwend naar enige climaxen toewerkt, om de beweging in spiralen te laten verlopen tijdens introverte passages. Opener en vorig jaar al eerste single ‘Vultures’ doet dat nog in compacte vorm, maar met ‘Wheel’ en ‘Tyrant’ krijgen we vervolgens twee kanjers van elk tien minuten.
De band heeft altijd maatschappijkritische teksten geschreven en ook nu zijn ze zeer geëngageerd. Als hoofdonderwerp kozen ze ditmaal het gevaar dat we binnenkort allemaal het zwijgen gaan opgelegd worden als we niet oppassen wegens verregaande controle en censuur. Lascelles heeft een beklijvende manier van zingen die ons doet denken aan Tool en Soen en in sommige stukken van ‘Wheel’ is ook de sfeer van Riverside niet veraf. De band speelt weinig tot geen klassieke gitaarsolo’s, maar tovert met uitwaaierende klanken en effecten zodat een licht psychedelisch aureool ontstaat. Men geeft veel ruimte aan de zang, maar weet ook instrumentaal enorm boeiend uit de hoek te komen, luister maar naar ‘Skeletons’ waarin we geen zang horen. Bas en drums staan geregeld vooraan in de mix, zodat de ritmiek enigmatisch heerst. Samen met de afgekapte zang met pakkende oneliners is ‘Lacking’ ook nog een uitgebreide afsluiter van een fantastisch debuutalbum! Top klasse!
Tracklist:
Vultures (3:59) Wheel (10:11) Tyrant (10:00) Up The Chain (6:52) Skeletons (4:26) Where The Pieces Lie (3:59) Lacking (9:15)
Musicians:
James Lascelles: vocals, guitars Roni Seppänen: guitars Mikko Määtä: bass Santeri Saksala: drums
Geplaatst door Vera op vrijdag 08 maart 2019 - 19:00:30
After been blown away in 2016 by the monolithic debut of Abyssic ’A Winter’s Tale’, this Norwegian band has written new material to darken your first Spring days in a rigorous manner. Thus we seclude ourselves from the outside world to dive into more than one hour ponderous grief and let it sink into our wintery body and mind.
Memnock (Susperia, vocals and contrabass), Elvorn (Susperia, guitars) and André Aaslie (Funeral, Images At Twilight, keyboards, orchestration) are still at the helm of this heavily orchestrated extreme doom/death metal outfit, but with drummer Tjodalv (Susperia, ex-Dimmu Borgir, Old Man’s Child) and bass player Makhashariah (ex-Sirenia) they have a new rhythm section on this sophomore album ‘High The Memory’. Eighty minutes funeral doom is quite a field of challenges to plough through. Songs of twenty minutes length are not an exception. Solemn, monumental and regaled with a low-ranged death growl of Memnoch who’s also playing contrabass. Abyssic has quite an original approach though. You hear the guitars as quite sober foundation, there are few fluttering lead solos, but everything is dominated by wealthy orchestration, mellotron and mini-moog. That’s a sound you like or not. The whole thing is very atmospheric and only has few futile accelerations in ‘Where My Pain Lies’ and ‘Dreams Become Flesh’. This is only recommended to diehard funeral doom metal fans.
Nederlands:
Nadat we in 2016 weggeblazen werden door het monolithische debuut van Abyssic ’A Winter’s Tale’ heeft deze Noorse band nieuw materiaal geschreven om deze eerste lentedagen op rigoureuze wijze te verduisteren. Dus sluiten we ons af van de buitenwereld om meer dan een uur zinderende droefenis te laten inwerken op ons door de winter geteisterde systeem.
Memnock (Susperia, zang en contrabas), Elvorn (Susperia, gitaar) en André Aaslie (Funeral, Images At Twilight, keyboards, orkestratie) staan nog steeds aan het roer van deze zwaar georkestreerde extreme doom/death metal, maar met drummer Tjodalv (Susperia, ex-Dimmu Borgir, Old Man’s Child) en bassist Makhashanah (ex-Sirenia) heeft men een nieuwe ritmesectie op dit tweede album ‘High The Memory’. Tachtig minuten funeral doom is een heel veld waar je doorheen moet ploegen. Nummers van twintig minuten zijn geen uitzondering. Statig, monumentaal en voorzien van een lage death grom van Memnock die ook nog contrabas speelt. Abyssic heeft echter wel een originele aanpak. Je hoort de gitaren eerder als sobere basis, er zijn weinig tot geen uitwaaierende lead gitaren, maar alles wordt opgebouwd rond weelderige orkestratie, mellotron en minimoog. Daar moet je van houden. Het geheel is erg atmosferisch en kent slechts enkele spaarzame acceleraties in ‘Where My Pain Lies’ en ‘Dreams Become Flesh’. Alleen een aanrader voor puristen in het funeral doom metal genre.
Tracklist:
Adornation (8:12) High The Memory (20:39) Transition Consent (12:39) Where My Pain Lies (20:38) Dreams Become Flesh (15:12)
Imperia is an established name in the gothic metal scene. They have been around since 2003 and always had the same line-up. The international collective is made up of the Norwegian female singer Helena Iren Michaelsen (once in Trail Of Tears), the Finnish guitarist Jan Yrlund (especially famous for his beautiful artwork), Belgian bassist Gerry Verstreken and the German drummer Steve Wolz. Usually they record everything at the German studio of Oliver Philipps (Everon) who is also in charge for the orchestration, but this time recordings were spread all over Europe, for instance in Finland and Belgium. Jacob Hansen did the mix and mastering. The result is epic, bombastic and multilayered, but surely not complex.
It has been silent around the band for some time, since the previous album ’Tears Of Silence’ came out in 2015, but that’s not unusual. The band returns strongly with orchestrated gothic/power metal which was very popular in the nineties, but in this case it does not bear date. That’s due to the experience of these musicians and the magnificent voice of the emotive Helena. The album sounds a bit more positive than the former ones, because every record happens to be a reflection of Helena’s current life. Helena mostly uses her clean, rather low-ranged voice, but in few songs the opera diva pops up for a moment. In ‘Fear Is An Illusion’ we even hear some incidentally grunts.
When ‘The Scarred Soul’ kicks off this album, it instantly sounds familiar: heavy yet melodic guitars with orchestral layers and the nice vocals of Helena. Later we have piano, calmer chants and acoustic guitars. The melodious guitar solos are a strong feature in ‘Fear Is An Illusion’, exceptionally orchestral arranged by the Norwegian Audun Gronnestad. The up-tempo rocker ‘Unspoken Words’ is full of yearning and desire and includes a guest appearance of the original Imperia guitarist John Stam. The dreamy ‘Book Of Love’ mainly features vocals and piano, but the sensitive guitar solo with strings is very beautiful. One can hear soprano chants in the fast-paced ‘Blinded’ with later any distorted dramatic vocals. In the middle of the album we find the power ballad ‘Invisible Tears’ in which the guest contribution of violinist Henrik Perello stands out. Acoustic guitars and spoken fragments make it very emotional. ‘Otherside’ is a bit playful and folky, with flutes, violin, solemn slow vocals and nice soloing. Flute and acoustic guitars again in the fragile ballad ‘Beauty Within’ in which producer Oliver Philipps shares vocals with Helena. ‘My Guardian Angel’ with its nearly mechanic touch is a bit weaker, but the slightly eastern tinged ‘The Ocean’ (flutes, percussion, violins, whisperings) offers a lot. The album rounds off in a serene way with the intimate piano ballad ‘A Crying Heart’ and a captivating piano version of her older song ‘Mother’. Nice! Highly recommended for fans of the genre.
Nederlands:
Imperia is een vaste waarde in de gothic metal scène, want zij gaan al mee sinds 2003 en dat in dezelfde bezetting. Het internationale gezelschap bestaat uit de Noorse zangeres Helena Iren Michaelsen (ooit Trail Of Tears), de Finse gitarist Jan Yrlund (vooral bekend vanwege zijn mooi artwork), de Belgische bassist Gerry Verstreken en de Duitse drummer Steve Wolz. Gewoonlijk nemen ze alles op in de Duitse studio van Oliver Philipps (Everon) die ook zorgt voor de orkestratie, maar ditmaal gebeurde dit gespreid over Europa en waren er ook opnamen in Finland en België. Jacob Hansen deed de mix en mastering. Het resultaat is episch, bombastisch en veelgelaagd, maar zeker niet complex.
Het was een tijdje stil rond Imperia, want het vorige album ’Tears Of Silence’ dateert al van 2015, maar dat is niet ongebruikelijk. De band komt echter sterk terug met georkestreerde gothic/power metal die erg populair was in de jaren negentig, maar in dit geval allerminst gedateerd klinkt. Dat komt mede door de ervaring der muzikanten en de prachtige stem van de emotionele Helena. Het album zou wat positiever klinken dan de voorgangers, omdat elke plaat nu eenmaal een reflectie is van het huidige leven. Meestal gebruikt Helena haar vrij lage, cleane stem, maar in enkele songs komt de operadiva even boven en in ‘Fear Is An Illusion’ horen we zelfs even grunts.
Wanneer ‘The Scarred Soul’ dit album opent, dan klinkt het meteen vertrouwd: stevige gitaren met orkestrale lagen en de mooie zang van Helena. Later is er even piano, kalmere zang en akoestische gitaren. De melodieuze gitaarsolo’s zijn een sterk punt in het door de Noor Audun Gronnestad orkestraal gearrangeerde ‘Fear Is An Illusion’. De uptempo rocker ‘Unspoken Words’ wordt vol verlangen gezongen en heeft een gastbijdrage van de eerste gitarist van Imperia John Stam. Het dromerige ‘Book Of Love’ laat de hoofdrol aan zang en piano, maar de gevoelige gitaarsolo met strijkers is erg mooi. Sopraanzang horen we in het snelle ‘Blinded’ met later enige vervormde dramatische zang. In het midden van het album prijkt de power ballad ‘Invisible Tears’ waarin de gastbijdrage van violist Henrik Perello erg sensitief is. Akoestische gitaren en gesproken fragmenten maken dit erg emotioneel. ‘Otherside’ is dan weer een beetje speels en folky, met fluitspel, viool, plechtige trage zang en knappe solo’s. Fluit en akoestische gitaren ook in de breekbare ballade ‘Beauty Within’ waarin producer Oliver Philipps een deel van de zang voor zich neemt. ‘My Guardian Angel’ met zijn haast mechanische toets vind ik wat minder, maar het licht oosters getinte ‘The Ocean’ (fluitje, percussie, violen, gefluister) biedt veel. Het album sluit sereen af met de intieme piano ballad ‘A Crying Heart’ en een aangrijpende pianoversie van haar vroegere song ‘Mother’. Mooi! Een dikke aanrader voor fans van het genre.
Tracklist:
The Scarred Soul (5:32) Fear Is An Illusion (4:57) Unspoken Words (4:13) Book Of Love (4:47) Blinded (3:40) Invisible Tears (7:40) Otherside (5:16) Beauty Within (4:12) My Guardian Angel (5:21) The Ocean (5:57) A Crying Heart (4:22) Mother (piano version) (3:01)
Musicians:
Helena Iren Michaelsen: vocals Jan Örkki Yrlund: guitars Gerry Verstreken: bass Steve Wolz: drums
Guests:
Oliver Philipps (Everon): orchestrations, additional guitars and vocals (lead vocals track 8) Henrik Perello: violin
Geplaatst door Vera op dinsdag 05 maart 2019 - 12:51:15
