Het Zweedse Netherbird heeft een prominente voorgeschiedenis van 2004 tot 2014 en bracht in die periode drie albums uit in typische Zweedse black/death metal stijl. Na een vrij korte sabbatperiode kwamen ze in 2016 terug met een volgend album ‘The Grander Voyage’ welke hen terug in de schijnwerpers bracht.
Oorspronkelijk was Netherbird een studioproject dat gebruik maakte van gastmuzikanten. In Zweden is dat geen probleem en dus kunnen we melden dat in het verleden gerenommeerde muzikanten als drummer Adrian Erlandsson (ook in Engelse bands als Paradise Lost en Cradle Of Filth), Janne Saarenpää (The Crown) en Daniel Moilanen (The Project Hate, Katatonia) hun opwachting maakten. En dan vermelden we enkel een toevallige keuze uit namen die bijgedragen hebben aan Netherbird, want er zijn er veel meer. Denk maar even aan het feit dat ex-Amon Amarth drummer Fredrik Andersson dit nieuwe album van drumpartijen voorzag.
Wij focussen ons nu dus inderdaad op het nieuwe en vijfde album ‘Into The Vast Uncharted’ waarmee men het momentum van het comebackalbum wil vasthouden en de band een trapje hoger op de ladder van succes brengen. Aan de kwaliteit zal het zeker niet liggen. Dit is weldoordachte en toch eerlijke extreme metal met gevoel voor veel melodie, wat zich vertaald in verrukkelijke gitaarpartijen. Ook vocaal etaleert men de nodige diversiteit, terwijl frontman Nephente zeker niet alleen verantwoordelijk is voor het vocale genoegen. Hij heeft trouwens de geknipte zwartgeblakerde strot die hier bij past, terwijl het gitaarwerk haast zo melodieus is als bij Amon Amarth.
Het zijn die meanderende leads die al opvallen in opener ‘Saturnine Ancestry’ en het aangename mediumtempo ‘Harvest The Stars’. Dan Swanö – die het album gemastered heeft – heeft gelijk: dit is topklasse! Het langste nummer is ‘Mercury Skies’ en dat start snel met een verwoestende schreeuw, maar na vier minuten zijn er akoestische gitaren met donder, dit mondt uit in een voortreffelijke slepende gitaarsolo om daarna weer vaart te zetten. Meerdere songs beginnen trouwens met kalme tokkelende gitaren en wanneer je een black metal ballade wenst, luister dan maar eens naar het griezelig gefluisterde ‘Eventide Evangel’ dat langzaam opbouwt. Deze band heeft iets heel aanstekelijk en we kunnen deze vijfde worp dan ook warm aanbevelen!
Tracklist:
Saturnine Ancestry (4:37) Harvest The Stars (3:12) Mercury Skies (8:53) Lunar Pendulum (5:02) Eventide Evangel (5:00) The Obsidian White (4:54) Nexus Of Unlight (5:20)
Musicians:
Johan “Nepenthe” Fridell: vocals Pontus “Bizmark” Andersson: guitars, keyboards, backing vocals Tobias “Tinitus” Jakobsson: guitars, backing vocals Johan “Nord” Nordin: guitars, vocals Micke “M.A.” André: bass Fredrik Andersson: drums
Geplaatst door Vera op maandag 30 september 2019 - 23:11:43
Borknagar geldt als één van de eerste Noorse bands die hun grimmige black metal gingen opluisteren met progressieve elementen. Dat leidde toen al spoedig tot de benaming ‘avant-garde black metal’, een strekking waartoe bijvoorbeeld ook Arcturus en In The Woods… behoren. Ze bestaan nu 25 jaar en in die kwarteeuw heeft mastermind Øystein G. Brun zowat heel de Noorse scène over de vloer gehad (in de eerste bezetting zat bijvoorbeeld Ivar van Enslaved en Garm van Ulver). Toch blijft het geluid van Borknagar altijd consistent en herkenbaar.
Voor dit elfde studioalbum, het stoer genaamde ‘True North’, werd het kerntrio van Brun, Lars Nedland (Solefald) en ICS Vortex (Arcturus) aangevuld met nieuwe krachten Jostein Thomassen (lead gitaar, die een iets melodieuzere stijl heeft dan voorganger Jens F. Ryland) en drummer Bjørn Dugstad Rønnow in de plaats van Leprous man Baard Kolstad. Vintersorg heeft niet meegewerkt aan ‘True North’, zodat ICS Vortex zowel zwartgeblakerde zang als klare zang doet, aangevuld met de zalvende heldere stem van Nedland. Na ‘Winter Thrice’ (2016) had Brun een moeilijke periode door het verlies van zijn vader en dat heeft ook zijn kunst beïnvloed. Luister maar naar de tekst van het aangrijpend prachtige ‘Wild Father’s Heart’. Black metal is nog steeds de kern van de heftige passages, maar daarnaast gaat men (zoals steeds) veel breder en daarbij spelen de hartelijke Hammondorgel klanken van Lars een vitale en hemelse rol.
Het rijke muzikale spectrum van deze geavanceerde black metal band is al volop te horen in opener ‘Thunderous’ dat zich stormachtig een weg baant tussen de vele schakeringen. Toch blijven we ook altijd verrast door de aanstekelijke eenvoud van sommige songs, bijvoorbeeld de single ‘Up North’ en ‘Lights’ die men schijnbaar moeiteloos uit de mouw schudt. Een moment van introspectieve weemoed beleven we tijdens ‘Wild Father’s Heart’ dat Brun schreef als ode aan zijn overleden vader. Bijzonder fraai is het gebruik van Hammondorgel in de heftige songs. Een perfect voorbeeld van hoe diverse stijlen in harmonie kunnen samengaan in een muzikaal kader als dat van ‘Mount Rapture’. De slepende ondertoon van ‘The Fire That Burns’ en het vernuftige ‘Tidal’ brengt ons een waaier aan prachtig gitaarwerk dat sensitieve momenten herbergt. Borknagar wendt zijn zwartgeblakerde furie weldoordacht aan op dit album, als effectief middel om de ruwheid van het Noorden te laten zegevieren, maar diep in het hart hebben zij al een eigen niche gecreëerd. Een niche welke zijn beklijvend hoogtepunt krijgt met de serene vertolking van de hymne ‘Voices’. Borknagar staat bij ondergetekende even hoog aangeschreven als Enslaved en in feite zijn beide bands de laatste jaren muzikaal naar elkaar toegegroeid. Het mag duidelijk zijn: progressieve black metal met innovatieve grandeur is met een gerust hart toevertrouwd aan Borknagar. ‘True North’ is daar een superieur bewijs van.
Tracklist:
Thunderous (8:34) Up North (6:29) The Fire That Burns (6:33) Lights (5:04) Wild Father’s Heart (5:42) Mount Rapture (6:08) Into The White (5:57) Tidal (9:32) Voices (5:07)
Musicians:
Øystein G. Brun: guitars I.C.S. Vortex: harsh & clean vocals & bass Lars A. Nedland: keyboards & clean vocals Jostein Thomassen: lead guitars Bjørn Dugstad Rønnow: drums
Geplaatst door Vera op zondag 29 september 2019 - 15:37:15
Noekk is het progressieve rockproject van multi-instrumentalist/producer Schwadorf en klassiek geschoolde zanger Thomas Helm van Empyrium. Tussen 2005 en 2008 brachten zij vlot drie albums uit, maar daarna werd het stil rond Noekk. Dat had natuurlijk een goede reden: Empyrium ging live spelen, The Vision Bleak werd alsmaar populairder en Schwadorf’s black metal project Sun Of The Sleepless werd terug tot leven gewekt.
Een jaar geleden, in september 2018, gaf Noekk terug een teken van leven in de vorm van de EP ‘Carol Stones And Elder Rock’ en nu kunnen we de release van het vierde studioalbum ‘Waltzing In Obscurity’ melden, maar liefst elf jaar na voorganger ‘The Minstrel’s Curse’ (2008)..
Het illustreert maar weer hoe veelzijdig en kundig deze Duitse muzikanten zijn. Ook op het vlak van progressieve rock weten zij van wanten. Hierbij zijn King Crimson en Dead Can Dance invloeden die door de heren genoemd worden. Ook al bevat dit album stevige riffs, het is Hammondorgel, progressieve loopjes en de warme, klassieke stem van Helm die de negen songs beheersen. Er hangt een pastorale, ingetogen sfeer, waarbij melancholieke mijmeringen de boventoon voeren. En niet zomaar mijmeringen, want het innovatieve duo nam de gedichten van Peter Wolfgang Kassel (alias PWK) als tekstuele leidraad voor dit welhaast sacrale werkje. Uit alles blijkt een grote betrokkenheid en kennis van zaken. Het is een waar genoegen om bij het vallen van de bladeren deze muziek op je te laten inwerken. Nooit echt heavy noch snel, maar met een grote diepgang en dat moeten we koesteren!
Tracklist:
Waltzing In Obscurity (7:23) Perseus (5:01) The Mirror (4:11) The Giant (4:46) On Summits (4:23) Mortlach (3:04) The Windwaker (4:32) The Secret Beaker (5:33) The Lily Of Reverence (5:30)
Musicians:
F. F. Yuggoth: guitars, bass, drums Funghus Baldachin: vocals, keyboards, guitars
Geplaatst door Vera op donderdag 26 september 2019 - 22:32:19
Opgericht in Helsinki door leden van Legacy en Sinisthra, kreeg het zware doomcollectief RottenDawn pas zijn huidige muziekrecept met de komst van zanger/bassist Pasi Äijö (Unholy) en drummer Mikael Arnkil (Impaled Nazarene, Abhorrence). Dat resulteert in een mengvorm van traditionele doompatronen, death en een snuif funeral doom vanwege het toch wel extreme geluid van de band.
Op het debuutalbum ‘Occult’ waart men traag rond in uitgebreide composities, waarin gelukkig wel wat breaks en acceleraties ingebouwd zijn. Een goed voorbeeld is het pittige einde met uitstekende solo in ‘Burn ‘til Burial’. Sporadisch zelfs een plechtig kerkorgel op de achtergrond. Deze band probeert een eigen interpretatie van het genre te zoeken en in het titelnummer doen ze dat op minimalistische manier met vervorming op de zang en een gepaste naargeestige sfeer. We kunnen nog best naar de albumtitel verwijzen om dit brouwsel te omschrijven.
Tracklist:
The Final Lament (8:15) Burn ‘til Burial (7:38) Dusk Demons (6:52) Dawn Dwellers (9:24) Ode To Pjotr (0:56) Et Voi Taas Kuollakaan (8:15) Zero Lives Left (8:58) Occult (10:16)
Musicians:
Pasi Äijö: vocals, bass Joni Halmetoja: guitars Markku Mäkinen: guitars Mikael Arnkil: drums
Geplaatst door Vera op maandag 23 september 2019 - 20:35:50
