Release: 2019-02-15 Style: doom metal Label: Self-released / www.hardlifepromotion.nl Website: / Facebook:https://www.facebook.com/woedoom/ Country: Belgium Playing Time: 57:28 Cat. N°: / Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 7,5/10
English:
Nederlands:
In 2014 startte High Inquisitor Woe als tweemansproject van zanger Glenn Stappaerts en gitarist Mathijs Ignoul. Men koos voor traditionele doom metal, vermengd met enige elementen uit andere extreme metalgenres en bracht in 2015 de EP ‘Liquid Times’ uit. Om live te kunnen optreden groeide de Belgische band daarna uit tot een viertal en schreef men dit debuutalbum ‘The Taint’. Invloeden komen van Black Sabbath, Reverend Bizarre, Candlemass, Venom en Sleep. Tijdens de opnamen werd producer Koen Keijers aangetrokken als tweede gitarist.
Het album begint wat standaard met de zompige gitaren en ruwe zang van ‘Stallions Of Doom’. Vanaf ‘Nightshade’ wordt de zang bezwerend en galmend, zodat er een gepaste naargeestige sfeer ontstaat. Een leuk basintro horen we in ‘Kehaar’, akoestische gitaren smukken de single ‘Beyond Visible Light’ op. Na het kortere en meer uptempo ‘Crown Of Aquilonia’ kent het lange ‘Ghost Trees’ weinig verrassingen. Eén van de beste tracks is het uptempo ‘Witch Of November dat enkele knipogen stuurt naar stoner rock en eindelijk ook eens een lekkere, vurige gitaarsolo bevat. In de lange afsluiter ‘The Taint’ trekt men terug de kaart van doom & gloom. Een beetje vreemd en wisselvallig album dat sterke momenten herbergt, maar als geheel nog ruimte tot verbetering laat.
Tracklist:
Stallions Of Doom (4:44) Nightshade (5:36) Kehaar (6:14) Beyond Visible Light (7:09) Crown Of Aquilonia (3:51) Ghost Trees (9:52) Witch Of November (7:22) The Taint (12:40)
Nixa is een Amerikaanse doom/sludge band, opgericht in 2012. In 2014 brachten ze het debuut ‘Trembling Path’ uit, nu is het trio toe aan tweede album ‘Opus Tierra’. De slome muziek staat bol van vervorming, het tempo ligt laag en men creëert een zompige, modderige atmosfeer eigen aan het genre. We horen invloeden van Yob, Pallbearer en Neurosis. Het album is opgenomen in de eigen Skybound studio, maar werd geproduceerd door Kristian Karlsson (Cult Of Luna).
Nixa weet een sterke atmosfeer op te bouwen, niet enkel geënt op zompige riffs, maar de songs staan bol van uitwaaierende klanken, zodat men een psychedelisch aureool schept. De cleane zang is een beetje klagend, weemoedig en de teksten zijn poëtisch met geestverruimende inhoud. De lijzige zang wordt zo een beetje verheven en daar dragen de vele fraaie leads ook toe bij. Het spreekt in het voordeel van dit trio dat men de songs niet al te veel onnodig rekt, zo blijft de spanning behouden en is de flinke scheut post rock die men in de muziek verwerkt nooit langdradig. Een band die meer in zich heeft dan enkel op de trein van desert rock springen en dat doen ze met mooie klanklandschappen.
Tracklist:
Opus Tierra (6:24) Seed (5:56) Ambrosia (5:39) Destroyer (4:23) House Of Serpents (5:12) The Mound (5:00) Restless Seer (5:50)
Musicians:
Valentin Mellstrom: vocals Raul Valentine: guitars, bass Mike Rodriguez: drums
Geplaatst door Vera op woensdag 24 april 2019 - 10:29:21
In 2017 werden we aangenaam verrast door het debuutalbum ‘What The Oak Left’ van de Italiaanse folk/pagan metalband Atlas Pain. Dat bevatte een keur aan goeduitgewerkte songs met epische allures wat hen niet deed onderdoen voor hun Scandinavische echelons als daar zijn Ensiferum en Finntroll.
De band onder leiding van componist Samuele Faulisi heeft de afgelopen twee jaar hard gewerkt aan het conceptalbum ‘Tales Of A Pathfinder’. Zoals het hoort bij een tweede album wordt er wat hoger gegrepen, zonder de oorspronkelijke sound geweld aan te doen. Het verhaal in een notendop: na een soort armageddon wordt de mensheid uitgedaagd om zich in vrede open te stellen voor alle verschillende culturen op deze planeet, aan de hand van aloude sagen en legenden. Elke song behandelt dan ook een andere cultuur en dat wordt ook deels gereflecteerd in de muziek. Zodanig zelfs dat de ruwe kracht van het debuut een beetje ondergesneeuwd raakt door de verfijnde arrangementen.
Naast het bijzonder barbaarse gezang van Faulisi horen we veel meer cleane mannelijke koorzang. Als backing, samen met de frontman en ook als leidinggevende factor in de muziek. Toch zijn de folk melodieën nog steeds zo uitnodigend dat we van een geslaagde opvolger spreken. Er is immers weer een lange, epische song naar het einde toe en dit ‘Homeland’ is een waarachtige ode aan het thuisfront waar de Vikingen van oudsher het best gedijen. Ook een aanrader voor fans van Equilibrium en Turisas.
Tracklist:
The Coldest Year (2:01) The Moving Empire (4:07) Hagakure’s Way (4:38) Ódauðlegur (4:20) The Great Run (3:43) Kia Kaha (6:22) Baba Jaga (4:52) Shahrazäd (5:42) Homeland (11:04) The First Sight Of A Blind Man (2:00)
Tot 2014 was dit het soloproject van de Italiaan Marcello ‘Lys’ Apolinari, maar vervolgens nam dit project met toevoeging van een ritmesectie een hoge vlucht met grote productiviteit tot gevolg. ‘Moth’s Illusion’ is inmiddels het vierde studioalbum op rij als band en is zeer te pruimen als release van atmosferische black metal.
Dit houdt het midden tussen Alcest en Germ, met sfeervolle composities waarin men niet schroomt om de akoestische gitaren boven te halen om de verschroeiende en vrij basische zwartgeblakerde gedeelten van contrast te voorzien. Ook hier zorgt de omgeving voor inspiratie. ‘Ballad Of Musinè’ is een ode aan de bergtop nabij Turijn, afsluiter ‘Burned Valley’ – waarin uitzonderlijk enige vrouwelijke zang te horen is – is gewijd aan de recente brandhaarden in Val Di Susa, aangestoken door onbekende pyromanen. Maar boven alles heeft dit album een existentieel thema over de mot die van nature uit naar het licht vliegt, maar verblind is door het schijnsel, net zoals de mens. Dit staat borg voor een gevarieerd album dat grotendeels traag van tempo is, fraaie gitaarpartijen laat meanderen en met ‘Last Wolf’ en ‘Petrichor’ zelfs mikt op vlotte gitaarrock met cleane zang. Voor avontuurlijke geesten…
Tracklist:
Cotard (1:51) Anesthetized Emotions (4:37) Where Souls Dissolve (5:09) Afframont (5:51) Moth’s Illusion (6:19) Last Wolf (4:04) Ballad Of Musiné (5:58) Coldness (4:17) Petrichor (5:01) A Forest’s Refuge (4:49) Lost Again Without Your Pain (6:27) Burned Valley (7:35)
