In 2018 werd Stygian Crown opgericht in het zonnige zuiden van Californië en wel door ex-Morgion drummer Rhett A. Davis die ook al geruime tijd actief was in Gravehill. Hij nam de bassist en gitarist mee uit die band om Stygian Crown gestalte te geven. Morbid Eclipse gitarist Andy Hicks vervoegde dit collectief en het is een leuk anekdote dat zangeres Melissa voorgedragen werd door een vriend, maar de doorslag kwam toen Rhett’s vrouw naar YouTube keek en Melissa ‘Hallowed Be Thy Name’ van Iron Maiden zag zingen.
Eerst bracht men een demo uit en drie songs van dit debuut vonden ook hun weg naar dit volledige album. We kunnen spreken van traditionele doom metal met een organisch geluid en zinderende, monumentale riffs. Denk aan Candlemass, maar vooral ook aan Black Sabbath. Melissa Pinion heeft een krachtige en overtuigende stem, zodat een vergelijking met Alunah (met de eerste zangeres) en Avatarium (maar dan krachtdadig en stoer in plaats van lief en zalvend) zich opdringt.
Maar deze band heeft zeker een eigen geluid, zij het stevig verankerd in het verleden. Na de esoterische zang in de korte intro maken we kennis met die klassiek geschoolde stem van Melissa, plechtig en waardig, omgeven door doom riffs en knappe gitaarsolo’s. Dat is nog een sterk punt van de band: de gitaarsolo’s zijn oorstrelend. In ‘Up From The Depths’ en ‘Through Divine Rite’ zelfs slepend en atmosferisch bij momenten. ‘Flametongue’ is wat sneller van aard, maar ‘When Old Gods Die’ trekt helemaal de psychedelische kaart met vervormde zang zoals Black Sabbath dat vroeger incidenteel placht te doen. De songs zijn allemaal zes à zeven minuten lang en ook ‘Trampled Into The Earth’ en de griezelige vrijgeleide over de rivier Styx in ‘Two Coins For The Ferrymen’ beklijft van begin tot einde. We komen nog een bekende tegen, want Mark Kelson van het Australische The Eternal spreekt de duistere woorden aan het begin van het laatste nummer, hij speelt ook een gitaarsolo in ‘When Old Gods Die’ en hij stond in voor de mix en mastering, terwijl de band toch heel veel zelf gedaan heeft qua opnamen en artwork ook. Een debuut naar ons hart!
Tracklist:
The Hall Of Two Truths (0:33 Devour The Dead (6:35) Up From The Depths (6:55) Through Divine Rite (8:33) Flametongue (8:08) When Old Gods Die (7:12) Trampled Into The Earth (6:15) Two Coins For The Ferryman (7:11)
Musicians:
Melissa Pinion: vocals, synths Nelson Tomas Miranda: guitars Andy Hicks: guitars Jason Thomas: bass Rhett A. Davis: drums
Guest:
Mark Kelson (The Eternal): lead guitar on track 6, spoken word on track 8, mix & mastering
Geplaatst door Vera op zondag 19 juli 2020 - 20:17:40
In het vijftal Let Us Prey, afkomstig uit Boston (VS), merken we onmiddellijk de aanwezigheid van zanger Marc Lopes op. Dat is de frontman van Ross The Boss, met Manowar/The Dictators oprichter Ross Friedman. We verwachtten dus epische heavy metal, maar dit gaat een andere kant uit: metalcore. Niet bepaald ons favoriete segment van metal, maar kom, we zullen het een kans geven.
In feite is het beter om Let Us Prey te omschrijven als een mix van Bay Area thrash metal en progressieve power metal. Zanger Marc Lopes toont zich echt veelzijdig. Hij gaat van cleane, soms theatrale, zang naar brullende furie, dan weer emo achtige zoetigheid om vervolgens van zijn oren te maken als brak de opstand uit onder zijn voeten. En dit liefst allemaal in één nummer. De muzikanten dragen bij aan de drukte met virtuoos spel, vingervlugge gitaarsolo’s, laag gestemde groovende passages en stugge riffs. In het titelnummer zorgt dit alles voor overdaad, maar het daaropvolgende ‘In Suffering’ is dan weer catchy en doet aan Nevermore denken. De hoge gillende zang heeft dan weer raakpunten met Iced Earth, maar in het gros der tracks moet je echt wel het hoofd erbij houden om te kunnen volgen. Daarbij is de theatrale inslag van de zanglijnen in sommige songs vrij pompeus en passeren er ook nog enkele samples de revue. Het is een album waar je weinig vat op krijgt, ook al is het niveau van de muzikanten hoog en lijkt het alsof er vier zangers aan ‘Virtues Of The Vicious’ hebben meegewerkt. Tal van gastbijdragen – o.a. Jon Donais van Anthrax in ‘Halo Crown’ - maken de drukte nog intenser.
Tracklist:
Above The Vaulted Sky (5:15) Virtues Of The Vicious (5:22) In Suffering (5:54) Halo Crown (4:16) Murder Thy Maker (5:20) The Saint Of Killers (3:54) Ghost Echoes (4:01) The Cruel Creation Of Me (5:01) Prey (4:37) And Hell Followed With Me (8:19)
Musicians:
Marc Lopes: vocals Jon Morency: guitars Jesse Near: guitars Justin Brown, Pete Gelles: bass Darin Moyen: drums
Guest appearances:
Jonathan Donais: lead guitar track 4 “Metal” Mike Chlasciak (Halford) Jimi Bell (House Of Lords, Autograph) Oli Herbert (All That Remains)
Geplaatst door Vera op zaterdag 11 juli 2020 - 17:48:06
Über Deutsch naturlich! Bij onze oosterburen is folk metal veel populairder dan hier en dat vertaalt zich al jaren in een levendige folk/pagan metalscène, inclusief gerelateerde festivals en middeleeuwse markten. Daar hoort Feuerschwanz bij, een kleurrijk gezelschap dat niet vies is van wat gein en naast het klassieke rockinstrumentarium ook gebruik maakt van doedelzakken, draailier en violen.
Reeds 15 jaar schuimen ze het land af en ‘Das Elfte Gebot’ is hun negende album. De ogenschijnlijk zeer luchtige en toegankelijke songs hebben soms weinig aan het lijf (drinklied ‘Metfest’ of ‘Totentanz’), toch hebben de verhalende Duitse teksten meestal wel een verdoken levensles of een leuke kwinkslag. Hierbij moet je wel bestand zijn tegen enige pompeuze bombast, luister maar naar de kloeke samenzang. Wat Feuerschwanz doet, doen ze echter goed, zodat hun muziek wellicht kan aanslaan op zowel Wacken als het Oktoberfest.
De heren en dame namen ook nog een bonus cd met covers op. Om in de sfeer van de albumtitel te blijven noemde men die ‘De Zeven Doodzonden’. Songs van Sabaton en Powerwolf mogen dan een logische keuze zijn – een nummer als ‘Malleus Maleficarum’ ligt muzikaal niet zoveel verwijderd van die stijl – rap en hip hop songs als ‘Ding’ van Seed of ‘Limit’ van Deichkind zijn discutabel.
Tracklist:
Meister Der Minne (3:32) Metfest (3:41) Das Elfte Gebot (3:36) Kampfzwerg (3:38) Im Bauch Des Wals (4:45) Mission Eskalation (3:31) Schildmaid (3:50) Malleus Maleficarum (3:49) Lords Of Powermet (4:19) Totentanz (4:00) Unter Dem Drachenbanner (4:10)
Die Sieben Todsünden (bonus covers album)
Ding (Seed) (3:29) Hier Kommt Alex (Die Toten Hosen) (3:57) Amen & Attack (Powerwolf) (3:54) I See Fire (Ed Sheeran) (4:56) Gott Mit Uns (Sabaton) (3:20) Limit (Deichkind) (3:16) Engel (Rammstein) (4:26)
Musicians:
Hauptmann Feuerschwanz: vocals, guitars Johanna von der Vögelweide: fiddle, hurdy gurdy Prinz Hodenherz: pipes, guitars, vocals Hans der Aufrechte: guitars Jarne Hodinsson: bass Sir Lanzeflott: drums
Guests:
Jenny Diehl: harp Melissa Bonny: vocals track 1 on bonus CD
Geplaatst door Vera op donderdag 09 juli 2020 - 13:42:02
Reageren is uitgeschakeld
woensdag 08 juli 2020
SVÄRD: The Rift (EP)
Release: 2020-07-03 Style: heavy psych rock / stoner Label:www.argonautarecords.com / All Noir Website: / Facebook:https://www.facebook.com/svardsweden Country: Sweden Playing Time: 24:15 Cat. N°: Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 8,5/10
English:
Nederlands:
Verschillende (underground)kanjers uit de doom metalscène hebben zich gevonden en verenigd in een nieuwe constellatie Svärd. Tim Nedergård en Björn Pettersson van In Mourning namen terug contact op met hun vroegere bandmaat Pierre Stam (ik herinner me dat hij vroeger alle teksten schreef, hier is hij terug bassist) en als klap op de vuurpijl werd dit kwartet vervolledigd met drummer Cornelius Althammer van de Duitse doomsters AHAB. Als dat geen vonken gaat geven!
Er staat een volledig debuutalbum in de steigers, maar nu kunnen we genieten van een eerste kennismaking met Svärd mits de EP ‘The Rift’. Voorlopig alleen digitaal op de wereld losgelaten, maar later is een vinylversie gepland. Een intro en vier songs biedt dit schijfje. Geen doom metal, maar heavy psych rock hier, wat zich vertaald in een vintage sound en rauwe zang. Na de onbenullige intro komt dit tot uitbarsting in ‘A Rift In The Green’, uptempo met vurige gitaarsolo’s en scheurende gitaren. Deze gasten hebben er zin in! Stomend vervolgen zij hun ongepolijste pleidooi in ‘Palaeocene Flames’. Vervolgens wordt het nog beter met zwevende gitaarsolo’s in ‘The Burning Asylum’. Dit stampende nummer wordt doorkliefd met hardcore achtige zang, maar er is een prachtige passage met gevoelig gitaarwerk en in dit nummer krijgt Cornelius een pluim in de reet voor inventief slagwerk.
Zoals je merkt is dit andere koek dan de doom epossen die we gewend zijn, logisch met een andere band. Dit gaat dus eerder de stoner en heavy rock liefhebbers behagen. ‘The Portal’ is de negen minuten lange afsluiter en gaat eerst de psychedelische kant uit. Ruwe en hoge stem zingen samen, daarna een gierende finale die erg repetitief is. De mix en mastering gebeurde door Jonas Kjellgren en hij zorgde voor een vintage product dat smaakt naar meer.
Tracklist:
Hallowed Grounds (0:58) A Rift In The Green (4:23) Palaeocene Flames (4:30) The Burning Asylum (5:02) The Portal (9:16)
Musicians:
Tim Nedergård: guitars, vocals Björn Pettersson: guitars, vocals Pierre Stam: bass, vocals Cornelius Althammer: drums
Geplaatst door Vera op woensdag 08 juli 2020 - 12:32:59
