Terra Odium is het initiatief van zanger/gitarist Øyvind Hægeland en drummer Asgeir Mickelson. Samen hebben ze een verleden in de Noorse technische progressieve band Spiral Architect die vreemd genoeg slechts één album maakte (‘A Sceptic’s Universe’), maar nooit officieel opgeheven werd. In dezelfde stijl wordt nu de draad terug opgepikt met de inlijving van gitarist Bollie Fredriksen (Manitou), Testament bassist Steve Di Giorgio en Jon Phipps voor de orkestratie en keyboards.
Deze supergroep gaat te water als Terra Odium en het debuutalbum ‘Ne Plus Ultra’ mag er zijn. In zes lange tracks weet men afwisselende sferen op te bouwen, energiek en overdonderend. De zuivere zang van Øyvind brengt de broodnodige rust. Hij zoekt meermaals de hogere regionen op, maar klinkt ook daar indrukwekkend. Niet minder imposant is het klaterende gitaarspel van Hægeland en Fredriksen, terwijl de orkestratie nooit de overhand krijgt, behalve in ‘It Was Not Death’, maar dat is een rustige, griezelig aandoende track die erg fatalistisch gezongen wordt.
In de andere songs zet men er flink de beuk in, maar men weet de aandacht vast te houden door het hoge vakmanschap. Een nieuw collectief, grotendeels Noors, waar we wel degelijk meer dan één album van hopen te horen. Als toemaatje is er ook nog een vocale gastbijdrage van Kjetil Nordhus (Green Carnation).
Tracklist:
Crawling (6:41)
The Road Not Taken (6:57)
Winter (7:06)
The Shadow Lung (5:35)
It Was Not Death (6:29)
The Clouded Morning (7:48)
Musicians:
Øyvind Hægeland: vocals, lead guitars
Bollie Fredriksen: rhythm & lead guitars
Steve Di Giorgio: bass
Asgeir Mickelson: drums
Guest appearance:
Kjetil Nordhus (Green Carnation, Tristania): deep operatic vocals
Geplaatst door Vera op woensdag 09 juni 2021 - 14:54:12
Cross Vault is een underground band, maar wel eentje dat we graag op een festival als Keep It True zouden tegenkomen. Na twee albums werd men getekend door Iron Bonehead Productions, maar na de EP ‘Miles To Take’ (2016) bleef het plots stil tot nu. Kwaliteit vergt tijd om te creëren, zullen we maar zeggen, want dit derde album ‘As Strangers We Depart’ is een aparte muzikale reis.
Men tracht dit te omschrijven als Viking doom metal met een episch karakter. Dat klopt. De songs hebben allemaal een aanzienlijke lengte en het tempo is traag. Bathory geeft men aan als grootste inspiratiebron (naast Solstice en het Engelse Warning uit de jaren negentig) en dat is dan ook goed te merken in de epische Vikingmelodie van opener ‘Golden Mending’. Niet verwonderlijk doet de cleane, veelal plechtige zang me ook aan Ereb Altor denken (al hebben deze laatste veel betere zangers in huis). Hier klinkt het soms vrij galmend en erg old school. Dat is geen bezwaar, want heel relax weet men toch te charmeren met zware doom nevels, tokkelende passages en fataal gesproken stuk.
Door schier simpele songs als het verhalende ‘The Unknown Rewinds’ (erg vredige, meeslepende gitaar leads) en sentiment dat put uit weemoed en droefheid laat men het hart spreken in de fraaie muziek die ook ‘Gods Left Unsung’ en ‘Other Rivers’ te bieden heeft. Dit Duitse vijftal neemt je mee naar mythische tijden, met een akoestisch intermezzo (‘Ravines’) en als besluit nog een instrumentaal nummer. Maar niet vooraleer het lange titelnummer nog even geïllustreerd heeft waar de band voor staat: traditioneel getinte doom metal met het epische gedachtegoed van Vikingen, bovenal erg melodieus. Dat sluit trouwens goed aan bij het thema waarover gezongen wordt. Want hier geeft men een groet aan al diegenen die hun thuisfront (vrijwillig of gedwongen) verlaten hebben en ook aan zij die op een bepaald moment terugkeerden en ontdekten dat ze vreemden geworden zijn op eigen bodem. Aldus een achterliggend verhaal over humane consequenties van irrationeel bestuur, emigratie en verlies. De soms beschouwende stijl van Cross Vault is een verademing in de hectische wereld waarin we vertoeven.
Tracklist:
Golden Mending (8:43)
The Unknown Rewinds (7:40)
Gods Left Unsung (6:39)
Other Rivers (7:21)
Ravines (1:29)
As Strangers We Depart (6:47)
Silent Wastes Untrod (4:42)
Musicians:
N.: vocals
G.: lead guitars, zither
M.: guitars
F.: bass
Skullsplitter: drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 08 juni 2021 - 20:33:00
In 2014 bracht Dornenreich het album ‘Freiheit’ uit met de kanttekening dat dit waarschijnlijk het laatste Dornenreich album zou zijn voor lange tijd. We waren dus niet echt verwonderd dat er daarna een stilte volgde, al trad de band nog wel op en spotten we Eviga als live sessiegitarist bij groepen als Empyrium en Sun Of The Sleepless. We hadden er dus alle vertrouwen in en kijk, net in deze vreemde tijden is er het negende studioalbum van dit Oostenrijkse trio met als titel ‘Du Wilde Liebe Sei’.
Met Empyrium heeft Dornenreich de mystiek en de liefde voor de natuur en zwart romanticisme gemeen. Bovendien is Markus Stock (Empyrium, The Vision Bleak, Sun Of The Sleepless) van huis uit hun producer en vriend. Ook nu fungeerde Markus als bijkomend bandlid en als natuurfotograaf hielp hij Dornenreich aan het artwork voor ‘Du Wilde Liebe Sei’. Het is een conceptueel album dat de liefde in al haar hoedanigheden beschouwt. Alle teksten zijn wederom in het Duits en de semi-akoestische aanpak van voorganger ‘Freiheit’ wordt grotendeels aangehouden. We konden geen streepje black metal meer detecteren, maar dat betekent niet dat Dornenreich aan intensiteit heeft ingeboet.
Dornenreich heeft een eigen sound, veelal introspectief, maar heel expressief. Naast Eviga op zang en gitaar, bepalen violist Inve en drummer Gilvan dat specifieke, herkenbare geluid. Bovendien is er op dit album extra aandacht voor ritmiek en percussie. Dat leidt tot aangename verrassingen. We onderschrijven de nieuwe term black arcane rock in dit geval. De akoestische gitaren en zachte, mysterieuze zang in opener ‘So Ruf Sie Wach Das Sehnen’ wordt opgefleurd met frivole trommeltjes. Viool en een sierlijke gitaarmelodie fladderen er doorheen. De mooiste vioolinterventie komt op conto van ‘In Strömen Aus Verwandlung Ein Flackerloses Licht‘ dat geheimzinnig wordt voorgedragen. Meer kordaat is het stotend rockende ‘Dein Knochem Kosen’. Zo zijn er met ‘Sie Machen Mangel Zum Geschenk’ en ‘Dem Kühnen In Der Stille’ wel meer songs die plots wild rocken en zelfs een punkachtige attitude vertonen. Maar het best is Eviga en co in de zwarte romantiek, met fluisterstem, mooie vioolstrijkjes en contemplatief van aard. Daar zijn het kalme ‘Das Geheimnis Des Quellkosters’ en afsluiter ‘Freiheit Erlösen’ mooie voorbeelden van. Dornenreich heeft de lange bedenktijd/pauze aangegrepen om met een lichtjes andere, maar toch vertrouwde benadering het volgende hoofdstuk vorm te geven in hun 25-jarige carrière en dat bezorgt de fans een heel integer album.
Tracklist:
So ruf sie wach das Sehnen (5:52)
In Stromen aus Verwandlung ein flackerloses Licht (4:24)
Dein knöchem’ Kosen (2:56)
Liebes dunkle Nacht (3:29)
Der Freiheit Verlangen nach goldenen Ketten (5:01)
Sie machen Mangel zum Geschenk (6:10)
Das Geheimnis des Quellkosters (4:19)
Das Sehnen von Mond und Sonne (3:56)
Dem Kühnen in der Stille (2:47)
Freiheit erlösen (6:11)
Musicians:
Eviga: vocals, guitars, percussion
Inve: violin
Gilvan: drums
Geplaatst door Vera op maandag 07 juni 2021 - 11:52:29
Een jaar geleden bracht Sojourner het vorige (derde) album ‘Premonitions’ uit. Een atmosferische black metal plaat met veel etherische elementen waarmee de intrede bij Napalm Records verzilverd werd. Sindsdien is er blijkbaar veel gebeurd, want deze single – die enkel op vinyl en digitaal verschijnt – kan men beschouwen als een kennismaking met de nieuwe bezetting van Sojourner.
Zangeres Chloe Bray en bassist Mike Wilson zijn vervangen door respectievelijk Lucia Amelia Emmanueli en Scotty Lodge. Dan is ook Tom O’Dell nog ingelijfd als gitarist, waarschijnlijk omdat Chloe ook gitaar speelde. We kunnen de fans meteen geruststellen. Te oordelen naar deze twee nieuwe songs is er qua sound niets veranderd. Componist Mike Lamb (uit Nieuw Zeeland) staat nog steeds aan het roer als componist, terwijl gitaren en keyboards ook geen geheimen meer voor hem hebben, zanger Emilio Crespo is de trouwe dienaar achter de microfoon voor de ruwe stukken en Riccardo Floridia ondersteunt nog steeds alles met zijn kwieke drumspel.
‘Perennial’, de centrale track waarvoor ook een video opgenomen werd, gaat met sober pianospel van start, de uitval is meeslepend met grunts/screams van Emilio, terwijl nadien de hoge serene vrouwenzang ook aan bod komt. Geheel identiek aan eerder werk in feite, maar dat is dus goed nieuws. Het stuwende nummer heeft een piano intermezzo met etherische vrouwenzang en naar het einde toe is er cleane samenzang. Op de flipside (als we dan toch van een single spreken) bevindt zich ‘Relics Of The Natural Realm’ en dat is een knipoog naar ‘Heritage Of The Natural Realm’, het eerste nummer dat de band ooit schreef. Het is een kalmere song waarin de serene zang van de nieuwe zangeres centraal staat, omgeven door piano, synths en strijkers, pas later is er nog een wild gedeelte met grunts. Cleane mannenzang en relaxt gitaarspel zijn hier ook tot in de puntjes verzorgd. Bijgevolg is ‘Perennial’ een geruststelling dat de zee even woelig was, maar de storm is gaan liggen en aan de einder doemt nog veel moois op dat we van dit internationaal gezelschap kunnen verwachten.
Tracklist:
Perennial (7:10)
Relics Of The Natural Realm (5:20)
Musicians:
Emilio Crespo harsh male vocals
Lucia Amelia Emmanueli: female vocals
Mike Lamb: guitars, piano, keyboards, tin whistle
Tom O’Dell: guitars
Scotty Lodge: bass
Riccardo Floridia: drums
Geplaatst door Vera op zondag 06 juni 2021 - 14:43:38
