Release: 2013-10-28 Style: alternative metal/modern extreme rock Label:www.bakerteamrecords.com Website: www.81db.net/ Facebook: Country: Italy Playing Time: 53:11 Cat. N°: BT 031 DP Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 8,5/10
English:
Nederlands:
Opgericht door Griekse gitarist Kostas Ladopoulous, maar opererend vanuit de Italiaanse kunststad Florence (Firenze), heeft 81db in het verleden best al wat stof doen opwaaien. Hun debuut ‘Evaluation’ kreeg mits de single ‘Voices’ aardig wat belangstelling en de vierkoppige band kon zelfs openen voor Deep Purple in Torino. Dit wekte de interesse van de Amerikaanse producer Sylvia Massy (Tool, System Of A Down) waardoor de band naar Californië trok om het tweede album ‘Impressions’ op te nemen.
Voor ‘A Blind Man’s Dream’ hebben ze getekend met het Italiaanse label Bakerteam Records en dat zet de tendens om moderne, extreme rock te maken verder. Het concept, geïnspireerd door de legendarische film ‘One Flew Over The Cuckoo’s Nest’, leent zich bij uitstek om zich uit te leven in hectische, maniakale passages en emotionele tragiek.
Openen met het bijna acht minuten durende, erg gevarieerde ‘Manicomium’ laat een band horen dat het avontuur nimmer schuwt. Oosterse melodieën op bouzouki (Griekse instrument bij uitstek) worden aangezet met harde gitaren, frontman William Costello klinkt beheerst en kalm om even later schreeuwerig tekeer te gaan. Een bedachtzaam Tool-moment gaat naadloos over in een knappe, slepende gitaarsolo om via pragmatische fluistermomenten los te gaan in progressieve tendensen. Je merkt het, dit ratjetoe aan invloeden kan een uitdaging zijn of de luisteraar simpelweg in verwarring brengen. Dat heeft de band gemeen met crossover-acts als Faith No More en System Of A Down. Oosterse melodieën van Ladopoulous blijven speels doorheen de songs fladderen, maar deze zijn onvoorwaardelijk op Amerikaanse leest geschoeid. ‘Sirens’ is onbeschaamd catchy, opgesmukt met enkele vioolstrijkjes en klaar om een groot publiek aan te spreken. Dynamische riffs en sappige, licht decadente zanglijnen sieren het uptempo ‘When The Cat’s Away’, terwijl in ‘Vanessa’s Box’ onvervalste melancholie heerst, omkranst door verrukkelijke slide-gitaren. Opstandigheid wordt geventileerd in opzwepende songs als ‘House Rules’ en ‘Food For Thought’, terwijl invloeden van Metallica doorschemeren (in de zang) tijdens het hectische ‘Alien Invasion’ en de gevoelsmens in ‘Insane Wishes’ weer bovenkomt. 81db is best een band die een boeiende balans tussen emoties en dynamiek weet te vatten; dit alles op een manier dat we niet veel meemaken vanuit Italië. Voor fans van Tool, System Of A Down en Faith No More best een goed alternatief.
Tracklist:
Manicomium (7:25) Sirens (4:03) When The Cat’s Away (The Mice Will Play) (4:39) Vanessa’s Box (4:36) House Rules (4:34) Food For Thought (3:50) Electroshock (1:48) Alien Invasion (4:44) Insane Wishes (5:03) The Great Escape (6:50) A Blind Man’s Dream (5:40)
We do not come up that easy with the predicate ‘super group’, but in the case of Twilight Of The Gods we cannot ignore that this constellation appears to be made up of international coryphaeus. Initially this cooperation came into being as cover band of Bathory songs. In this capacity they presented themselves to the audience during Paganfest 2010. They enjoyed the trek so much that they soon decided to write original songs together. These have found their way to the studio debut ‘Fire On The Mountain’ and they are a blueprint of stalwart old school heavy metal.
Thus… who are we dealing with? Of course you cannot neglect the expressive, passionate vocals of front man Alan Averill AKA Nemtheanga (Primordial). He carries those battle hymns, so to speak, and gives the band a signature sound. In addition he articulates in such a manner that some lyric fragments instantly haunt you. Guitarists Patrik Lindgren (Thyrfing) and Rune Eriksen (Aura Noir, ex-Ava Inferi and ex-Mayhem) are a guarantee for immortal riffing (sounding familiar from the very outset, but executed in such a refined way that you cannot remember where you have heard this before) and a wide range of fervent soloing. Bassist Frode Glesnes (Einherjer) and drummer Nick Barker (Lockup, ex-Cradle Of Filth, ex-Dimmu Borgir, ex-Testament) are the tight and steady rhythm section as solid foundation of these seven heroic tracks. All members have a soft spot for glorious pagan metal and heavy metal with guts from the eighties.
Consequently Judas Priest, Iron Maiden and Manowar happen to be names we can mention to describe this self-written metal galore of Twilight Of The Gods. Maybe the album will not sound revolutionary after the first spin, but dig deeper, since all songs will become captivating statements in the end, irresistible to shout and roar along with your fist in the air. Anyway, that’s what happened to the undersigned, resulting in the following review. In between sturdy riffs in ‘Destiny Forged In Blood’ we hear slightly Primordial alike wandering bas runs. In between melodic leads they call up to fury: “Heathen metal call to arms”. The excitatory chants descend towards a minatory spoken fragment. Lindgren and Eriksen cut loose in fiery guitar solos. ‘Children Of Cain’ is dramatic, regaled with chunky riffs with punch and vocals that turn into high-pitched shrieks. The bass-like intro with war chants of ‘Fire On The Mountain’ recalls a Manowar arena feel. Well, it is all about a bloody battle in Vienna (1683) against Ottoman plundering, so that makes sense. After a climax and a spoken passage, the song continues with snoring rhythms that slightly reminds me of ‘Space Truckin’ of Deep Purple. Guitar-wise ‘Preacher Man’ happens to be a celebration of familiar sounds from the past, but lyrics are very captivating and, as usual with Alan, proclaimed in an exuberant manner. Now songs are getting longer and more epic. The menacing ‘Sword Of Damocles’ will surely turn into a live stunner with its statement: “We are the sons of the hammer”. ‘The End Of History’ leaps to the eye with its doom-like atmosphere and harmony vocals in the chorus. The lengthy repetitive instrumental part passes into a solemn spoken, fateful conclusion. Magnificent, and on top of that we are overwhelmed by vigorous solos. In the mid-paced, lingering ‘At Dawn We Ride’ the tragedy of warriors going to battle is within reach. “The wind shall carry my battle cry”, announces Alan and slowly they rode towards the horizon…
Nederlands:
We nemen het predicaat ‘supergroep’ niet licht in de mond, maar bij Twilight Of The Gods kunnen we niet negeren dat deze constellatie uit een stel internationale coryfeeën bestaat. Aanvankelijk zag deze samenwerking het licht als coverband van Bathory songs. In die hoedanigheid presenteerden ze zich ook aan het publiek tijdens Paganfest 2010. Daar beleefden ze zoveel plezier aan dat later de behoefte aan eigen nummers schrijven de kop op stak. Deze zijn beland op het studiodebuut ‘Fire On The Mountain’ en zijn een staaltje van stoere old school heavy metal.
Met wie hebben we dan wel de eer? Natuurlijk kan je niet om de expressieve, gepassioneerde zang van voorman Alan Averill AKA Nemtheanga (Primordial) heen. Hij draagt als het ware de strijdhymnen en geeft de band een eigen sound. Bovendien articuleert hij op een manier waarop bepaalde tekstfragmenten je meteen pakken. Gitaristen Patrik Lindgren (Thyrfing) en Rune Eriksen (Aura Noir, ex-Ava Inferi en ex-Mayhem) staan garant voor wereldriffs (die meteen bekend in de oren klinken, maar zo geraffineerd uitgevoerd worden dat je niet meteen kunt thuisbrengen waar je dit al eerder gehoord hebt) en een waaier aan spetterende solo’s. Bassist Frode Glesnes (Einherjer) en drummer Nick Barker (Lockup, ex-Cradle Of Filth, ex-Dimmu Borgir, ex-Testament) vormen de strakke ritmesectie als basis van de zeven heroïsche songs. Allen hebben een zwak voor glorieuze pagan metal en heavy metal uit de jaren tachtig met ballen.
Judas Priest, Iron Maiden en Manowar zijn dan ook namen waar we ons aan kunnen optrekken om de zelfgeschreven metal van Twilight Of The Gods te beschrijven. Klinkt het album na een eerste beluistering niet echt ophefmakend, graaf dan dieper, want alle songs zullen uitgroeien tot beklijvende statements, waarbij je vanzelf gaat meebrullen met de vuist in de lucht. Althans, zo verging het ondergetekende, zodat we nu tot het volgende verslag komen. Tussen de gedecideerde riffs in ‘Destiny Forged In Blood’ horen we Primordialachtige zwervende basloopjes. Tussen de melodieuze leads in roept men op tot furie: “Heathen metal call to arms”. De geëxciteerde zang daalt af tot een dreigend gesproken fragment. Lindgren en Eriksen laten zich gaan in vurig soleerwerk. ‘Children Of Cain’ is dramatisch, voorzien van vette riffs met punch en zang die de hoogte ingaat. De intro met bas en gejuich van ‘Fire On The Mountain’ roept een Manowar arenagevoel op. Dit gaat dan ook over een bloedige veldslag in Wenen (1683) tegen de Ottomaanse plunderaars. Na een climax en een gesproken flard vervolgt dit met ronkende ritmes die me aan ‘Space Truckin’ van Deep Purple doen denken. Heel wat herkenning roept ‘Preacher Man’ op in het gitaarwerk, maar de tekst is erg beklijvend en zoals we gewoon zijn van Alan uitbundig geproclameerd. De songs worden nu langer en meer episch. Zo zal het dreigende ‘Sword Of Damocles’ met zijn boutade “We are the sons of the hammer’ ongetwijfeld een knaller worden live. ‘The End Of History’ valt op door een doomachtige sfeer en samenzang in het refrein. Het lange, repetitieve instrumentale stuk leidt tot een plechtig gesproken, fataal besluit. Prachtig, daar krijgen we nog wat vurige solo’s bovenop. In het slepende, vrij trage ‘At Dawn We Ride’ ligt de tragiek van de vertrekkende held binnen handbereik. “The wind shall carry my battle cry” verkondigt Alan gillend en langzaam reden zij de einder tegemoet…
Tracklist:
Destiny Forged In Blood (5:17) Children Of Cain (4:52) Fire On The Mountain (1683) (5:38) Preacher Man (5:02) Sword Of Damocles (7:05) The End Of History (8:11) At Dawn We Ride (6:18)
Musicians:
Alan Averill (Primordial): vocals Patrik Lindgren (Thyrfing): guitars Rune Eriksen (ex-Mayhem, Aura Noir): guitars Frode Glesnes (Einherjer): bass Nick Barker (oa ex-Cradle Of filth): drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 12 november 2013 - 09:12:56
Reageren is uitgeschakeld
maandag 11 november 2013
SPIRALARMS: Freedom
Release: 2013-10-07 Style: rock / metal Label: Steamhammer / www.spv.de / www.pettingzoo.nl Website: www.spiralarms.com Facebook: Country: USA Playing Time: 49:25 Cat. N°: Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 8,5/10
English:
Nederlands:
Het is niet meer dan normaal dat elke zichzelf respecterende muzikant na succes te oogsten met een bepaalde stijl, de behoefte voelt opborrelen om nieuwe uitdagingen aan te gaan in een ander genre. Op die manier ontstaat een constante zelfontplooiing. Ook gitarist Craig Locicero, alom bekend voor zijn legendarisch werk met Forbidden, wilde groeien als songschrijver en gitarist door een melodieuzere koers te gaan varen.
Manmade Gods toonde de man in classic rock outfit, met SpiralArms wordt energie en furie geëtaleerd naast het profiel van melodieuze rockband. In zanger Tim Narducci, een schoolvriend die hoge ogen gooide met Systematic, vond hij een enthousiaste metgezel. Hij heeft het album ook geproduceerd en schreef de teksten. SpiralArms was geboren en doet met het tweede album ‘Freedom’ een verdienstelijke gooi naar internationale erkenning. Dat verdienen ze inderdaad, want wat het zestal uit Californië hier op ons afvuurt rockt vurig als de beste stonerrockband, maar weet ook de glorie van de opkomende grunge boom in zijn oeuvre te verwerken.
Eerste videoclip en opener van deze rake tornado is ‘Dropping Like Flies’ en geeft meteen een flinke sneer naar Amerikaanse salonbands zonder geloofwaardigheid op een bedje van vuige stonerrock. Men geeft echter niet alleen van jetje, maar bouwt ook een atmosferische passage op keyboards in om dit statement kracht bij te zetten. De ronkende bas van Chris Lombardo (Vicious Rumors) flirt speels met de ruimtelijke zang in ‘Hold Me To The Sky’. Ook de geest van Kyuss waart gratievol doorheen kleppers als ‘Exit 63’ en later in ‘Tomorrow’s Dream’ met zijn vinnige wah-wah-solo. Het stuwende ‘Blackmoon Morning’ koppelt weemoed aan doomachtige, zware riffs. Niemand zal weerstaan aan de groovende charme van ‘Drugs & Alcohol’ en het mediumtempo ‘Dealer’. Akoestische gitaren en mellotron maken van het rustieke ‘Lovers Leap’ een moment van bezinning, terwijl het titelnummer als afsluiter nog een beklijvende apotheose aan dit album toevoegt. Hier hoor je de magie van Mother Love Bone weer eens opduiken in een erg persoonlijk statement, een naam die eveneens in ons achterhoofd opdook tijdens andere songs. Grunge? Stonerrock? Melodieuze rock? Whatever… Een album om te koesteren!
Tracklist:
Dropping Like Flies (4:06) Hold Me To The Sky (3:56) Exit 63 (5:02) Blackmoon Morning (6:16) Drugs & Alcohol (4:45) Dealer (4:04) Lovers Leap (4:31) Tomorrow’s Dream (3:16) Freedom (5:39)
Musicians:
Tim Narducci: vocals, guitars Craig Locicero: guitars Anthony Traslavina: guitars Chris ‘Cornbread’ Lombardo: bass, vocals Brad Barth: keyboards Ron Redeen: drums
Geplaatst door Vera op maandag 11 november 2013 - 09:08:17
De carrière van Monster Magnet en diens kleurrijke frontman Dave Wyndorf is een boeiend verhaal met ups en downs. Na de klassiekers ‘Dopes To Infinity’ en ‘Powertrip’ ging het niet altijd goed met de hartelijke componist, met als tragisch dieptepunt een lange revalidatieperiode na een overdosis pillen in 2006. De laatste jaren blijkt Wyndorf zijn leven gelukkig terug op de rails te hebben en we kunnen op ‘Last Patrol’ met blijdschap vaststellen dat dit geresulteerd heeft in een sterke plaat.
Meer dan ooit is dit een pleidooi vol zelfreflectie, gesublimeerd door de gevleugelde beeldspraak waar de man een patent op heeft. Bovendien heeft Wyndorf in alle eenzaamheid een aantal erg aangrijpende composities geschreven. Opener ‘I Live Behind The Clouds’ is meteen ontwapenend eerlijk en beklijft met zijn laaggestemde repetitieve gitaarklanken en omfloerste zang in die mate dat we er even van sidderen. Dan gooit men er meteen het tien minuten durende titelnummer tegenaan en dat wordt een stevig rockende orgie waarin na vier minuten psychedelisch gitaarwerk ons meeneemt op een geestverruimende trip. Echo’s van vroege Hawkwind weerklinken. De Donovan-cover ‘Three Kingfishers’ wordt met de nodige omzichtigheid aangepakt, initieel badend in een oosters sfeertje, maar wanneer zinderende riffs invallen krijgt de song een eigen leven.
Monster Magnet blijft switchen tussen reflectieve pareltjes als ‘Paradise’ en het sluipende ‘The Duke (Of Supernature)’ enerzijds en stomende rock als het uitgelaten ‘Hallelujah’ (met een groovende riff die ons aan de evergreen ‘Green Onions’ doet denken plus gospelinvloeden), het stomende ‘Mindless Ones’ of het opzwepende ‘End Of Time’ met zijn vurig gitaarwerk aan de andere kant van het muzikale spectrum. Dat laatste sterft weg met akoestische gitaarklanken om te verworden tot de reflectieve levensles ‘Stay Tuned’ waarin Wyndorf zijn nieuwe levensfilosofie prijsgeeft. De ruimtelijke gitaarsound laat je tot bezinning komen en waaiert uit tot prachtige psychedelica. ‘Last Patrol’ begeestert ons dan ook veel meer dan voorgaande werkjes van de legendarische Amerikaanse band. Deze pioniers van het stonerrockgenre hebben onderweg misschien een paar steekjes laten vallen, maar nu zijn ze terug in volle glorie. Dat kunnen we met de hand op het hart stellen. Wat ons betreft is dit nog lang niet hun laatste missie, zoals de vage titel suggereert.
Tracklist:
I Live Behind The Clouds (4:26) Last Patrol (9:40) Three Kingfishers (4:42) Paradise (4:31) Hallelujah (4:21) Mindless Ones (5:41) The Duke (Of Supernature) (5:00) End Of Time (7:45) Stay Tuned (5:51)
Musicians:
Dave Wyndorf: vocals, guitars Garrett Sweeney: lead guitars Phil Caivano: rhythm guitars Jim Baglino: bass Bob Pantella: drums
Geplaatst door Vera op zaterdag 09 november 2013 - 14:40:34
