This second album for this band from Switzerland became an SF-concept album. A story about a nameless worker trying to escape his meaningless life through his dreams towards a painless world, but the State is watching... Concept albums in heavy metal? Let’s have a listen.
The fine opener ‘Century Of Decay’ kicks off aggressively with double bass drum, sturdy vocals, delivering a few good vocal hooks and some guitar solo in a mid-tempo heavy banger. ‘Radiant’ is a drum driven, more straightforward song, but with longer soloing. Then ‘Blackness’ is more restrained with a dark prog edge, while ‘Grinder’ rushes forward with a solid riff, containing a nice break with drums and ‘Listen’ plods along epically with a gloomy atmosphere. ‘Plan 9’ continues this gloomy path, with a prog edge, not withholding Headless Crown from making it a fine HM piece. ‘Travel’s intro is somewhat psychedelic, before it turns into fierce, technical HM with arguably the best, longest and most varied break of the album. ‘The End’ is raw, angry with catchy chorus, followed by a great ‘The Crow’, thunders forward, sturdy with catchy hook, quiet break, solid riff and solo. The heavy ‘Manipulators’ has something prog as well and ‘Degree Absolute’ closes this album convincingly with a.o. a shredding solo.
Variation in galore on this album, in the musical mix of styles, but also in the atmosphere of the songs, fitting without doubt the evolution of the concept story and… let’s not forget the great voice of Perrone.
Nederlands:
Het tweede album van deze Zwitserse band werd een SF-concept album. Een verhaal over een anonieme werker die probeert aan zijn onbeduidend leventje te ontsnappen via zijn dromen naar een wereld zonder pijn, maar de Staat houdt een oogje in het zeil… Concept albums in heavy metal? Laten we eens luisteren.
De prima opener ‘Century Of Decay’ trapt agressief de deur in met dubbele basdrum, stevige vocalen die een paar goeie vocale hooks afleveren en wat gitaar solo in een mid tempo heavy beuker. ‘Radiant’ is een door drums gestuwde, meer rechttoe rechtaan song, maar met meer gesoleer. Daarna is ‘Blackness’ rustiger met een donker prog randje, terwijl ‘Grinder’ voorwaarts snelt met een solide riff, met een goeie break met drums en ‘Listen’ ploegt episch voort met een naargeestig kantje. ‘Plan 9’ gaat verder die sombere weg op, met een prog kantje, wat Headless Crown niet tegenhoudt om er toch een lekker HM nummer van te maken. ‘Travel’s intro is wat psychedelisch, vooraleer de song evolueert naar stevige, technische HM met waarschijnlijk de beste, langste en meest gevarieerde break van het album. ‘The End’ is rauw, gemeen en heeft een catchy refrein, gevolgd door een prachtig ‘The Crow’, dondert vooruit, stevig met catchy hook, rustige break, ferme riff en solo. Ook het heavy ‘Manipulators’ heeft iets prog over zich en ‘Degree Absolute’ sluit dit album overtuigend af met o.a. een shredding solo.
Variatie genoeg op deze schijf, zowel in de mix van stijlen, als in de sfeer van de songs, die ongetwijfeld de evolutie van het conceptverhaal inkleurt en… laten we de krachtige stem van Perrone niet vergeten.
Tracklist:
Century Of Decay (5’33”) Radiant In Grey (5’06”) The Blackness (4’41”) Grinder Of Souls (5’06”) Listen (4’33”) Plan 9 (4’54”) Outermind Travel (5’59”) The End (4’10”) The Eyes Of The Crow (5’22”) The Manipulators of Dreams (4’13”) Degree Absolute (4’59”)
Musicians:
Steff Perrone – lead vocals Manu Froelicher – guitar Ced Legger – guitar Mack Machet – bass Carlos Bensabat - drums
Geplaatst door Vera op zaterdag 25 augustus 2018 - 18:21:30
Reageren is uitgeschakeld
dinsdag 21 augustus 2018
KANSEIL: Fulische
Release: 2018-05-25 Style: folk metal Label:www.rockshots.eu Website: Facebook:https://www.facebook.com/kanseil/ Country: Italy Playing Time: 45:08 Cat. N°: RSCD035 Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 8,5/10
English:
With Kanseil – ancient name of a mountainside in Treviso, Italy – we dive into the folklore of the Apennines peninsula. According to the band itself, the seven-headed band is made up of musical archeologists bringing stories from the past. With ‘Fulische’ (sparks) they release their sophomore album, produced by Luigi Stefanini who’s name might ring a bell amongst aficionados of the Italian metal scène. All lyrics are in Italian language.
The foundation of the music is broad: going from death/black metal fury to storytelling rock to the catchiness of power metal (fervent neoclassical soloing included). That’s why Kanseil manages to present their own signature folk potpourri, causing some sparks indeed. One can find a lot of diversity in the songs. The first half of the album is quite rough, but in addition to death growls and scream-like (blackened) vocals, there are also melancholic passages with clean vocals. On top of the rock instrumentation we hear bagpipes, flutes, kantele and bouzouki. Especially bagpipes often have the leading melodies. In the middle of the album we can find the longest track ‘Orcolat’: built up properly with several twists and turns without losing the essence. ‘Serravalle’ (with kantele) happens to be calm and acoustic, in ‘Vallòrch’ some verses are sung by a woman and some of the songs are so storytelling that we better call them firm rock instead of metal. Thus a colourful palette we can categorize in the style of fellow compatriots Furor Gallico and Elvenking, but also the German Finsterforst.
Nederlands:
Met Kanseil – oude naam van een gebergte in Treviso, Italië - duiken we in de folklore van het Apennijnse schiereiland. Deze zevenkoppige band bestaat uit, volgens eigen zeggen, muzikale archeologen met verhalen uit het verleden. Met ‘Fulìsche’ (vonken) brengt men het tweede album uit, geproduceerd door Luigi Stefanini wiens naam bij liefhebbers van de Italiaanse scène nog wel een belletje zal doen rinkelen. Alle teksten zijn in het Italiaans.
De basis ligt breed: van death/black metal furie tot verhalende rock tot de aanstekelijkheid van power metal (vurige gitaarsolo’s incluis). Vandaar dat Kanseil er wel in slaagt om een eigen folk potpourri te presenteren waar toch wel wat vonkjes vanaf schieten. Er zit heel wat diversiteit in de songs. De eerste helft van het album is vrij ruw, maar naast death grom en schreeuwerige (black) zang, zijn er ook weemoedige passages met cleane zang. Naast het rockinstrumentarium horen we doedelzak, fluitjes, kantele en bouzouki. Vooral de doedelzak heeft meermaals leidende melodieën. In het midden prijkt de langste track ‘Orcolat’: puik opgebouwd met verschillende wendingen zonder dat je de draad kwijtraakt. ‘Serravalle’ (met kantele) is dan weer kalm en akoestisch, in ‘Vallòrch’ zingt ook een vrouw enkele strofen en sommige songs zijn zo verhalend dat men ze eerder stevige rock dan metal kan noemen. Een kleurrijk muzikaal palet dat we categoriseren in de stijl van landgenoten Furor Gallico en Elvenking, maar ook het Duitse Finsterforst.
Tracklist:
Ah, Canseja! (1:11) La Battaglia Del Solstizio (5:11) Ander De Le Mate (4:53) Pojat (5:23) Orcolat (8:28) Serravalle (4:06) Vallòrch (4:48) Il Lungo Viaggio (4:57) Densilòc (5:55)
Musicians:
Andrea Facchin: lead vocals Federico Grillo: guitars Davide Mazzucco: guitars, bouzouki Luca Zanchettin: bagpipes, kantele Stefano Da Re: whistles, Rauschpfeife Dimitri De Poli: bass Luca Rover: drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 21 augustus 2018 - 20:01:45
Ovate stelt zich voor met een titelloos debuutalbum waarop vijf uitgesponnen composities prijken. De band werd opgericht door twee black metalmuzikanten die eveneens actief zijn in Taake en Gorgoroth: Aindiachaí (gitaar, bas) en Brodd (drums). Voor de zang deden zij beroep op maar liefst vijf gastzangers uit de Noorse scène en dat zijn gerenommeerde frontmannen: Hoest (Taake en Gorgoroth), V’gandr (Helheim en Taake), Eld (Krakow en Aeturnus), Ese (Slegest) en Ødemark (The 3rd Attempt).
Wat we horen bevalt ons ten zeerste: venijnige, maar epische black metal met een vleugje pagan, goed merkbaar tijdens de heidense cleane zang in opener ‘Morgenstjerne’ met V’gandr achter de microfoon. Hoest voorziet de negen minuten durende afsluiter ‘Inst I Tanken’ van zijn in vitriool gedrenkte zang, terwijl halverwege een kalmer intermezzo een gure sfeer creëert. De uptempo songs zijn weldoordacht opgebouwd, worden verfraaid door uitstekende leads en houden je zonder moeite van begin tot einde in een (wurg)greep. Prima debuut!
Tracklist:
Morgenstjerne (7:32) Song Til Ein Orm (6:16) Illhug (7:53) The Horned Forest King (6:36) Inst I Tanken (9:06)
Drie bijzonder jonge snaken – van 15 tot 17 jaar jong – lijken een goudmijn ontdekt te hebben. In elk geval laten ze een frisse wind doorheen het reguliere aanbod waaien door stoere thrash metal te voorzien van teksten in hun moedertaal. In dit geval komen ze uit Nieuw Zeeland en is die taal het Te Reo Mãori. Etnische invloeden uit hun muziekcultuur worden eveneens mondjesmaat opgevoerd in de vrij hapklare en geenszins complexe songs. Hun jeugdige rebellie tegen het regime dat hun voorouders verjoeg en hen terugbracht tot een minderheid klinkt oprecht, boos en opruiend.
Een mysterieuze passage her en der past erbij, maar vette riffs maken toch de hoofdmoot uit van opzwepende songs als ‘Raupata’, de single ‘Ru Ana Te Whenua’ over een hardvochtige strijd en de geschiedkundige les die ‘Urutaa’ in feite is, want de veroveraars brachten nieuwe ziekten mee. Zanger/gitarist Lewis de Jong baant zich boos en opstandig een weg doorheen het materiaal, zijn broer Henry houdt de teugels strak achter de drums en vriend Ethan Trembath mag al eens een inventief uitstapje wagen op zijn basgitaar. Een rebels pamflet met gevoel voor ritmiek en sterke – net iets gladder gezongen – refreinen, nu en dan een verkondigende sample en als besluit het episch aandoende en grotendeels instrumentale ‘Te Ara’. Dat maakt het plaatje compleet. Een aanrader voor Sepultura fans ten tijde van ‘Roots’, durven we stellen. Ondanks de jeugdige leeftijd heeft Alien Weaponry het potentieel om ook in Europa stof te doen opwaaien en nog dit jaar wagen zij de oversteek naar ons continent om dit te bewerkstellingen.
Tracklist:
Walkorero (1:36) Ru Ana Te Whenua (5:32) Holding My Breath (4:34) Raupatu (3:37) Kai Tangata (6:35) Rage (It Takes Over Again) (3:37) Whispers (4:16) PC Bro (3:44) Urutaa (4:10) Nobody Here (3:03) Te Ara (4:40)
Musicians:
Lewis de Jong: vocals, guitars Ethan Trembath: bass Henry de Jong: drums
Geplaatst door Vera op vrijdag 17 augustus 2018 - 10:53:47
