Toundra is een instrumentale, vierkoppige band uit Madrid, Spanje. Met ‘Das Cabinet Des Dr. Caligari’ gingen ze de uitdaging aan om de soundtrack te schrijven voor de gelijknamige Duitse film die dit jaar honderd jaar oud is.
De eerste schijf van Toundra werd uitgebracht in 2008 en sinds dan hebben ze zes albums uitgebracht. Daarvan bereikten sommige songs zelfs de Spaanse hitlijsten. Ze hebben ook een zijproject Exquirla waarbij zij zelfs samenwerkten met een flamencozanger. Het mag duidelijk zijn: dit is voor muziekliefhebbers met een brede smaak. Met dit album worden we wel benieuwd naar die bewuste film uit de oude doos, waarbij een autoritair regime geplaatst wordt door terreur te scheppen. Via indoctrinatie van de geest maakt men de mensen tot alles in staat. Waar kennen we dat nog van, nietwaar?
Na een oeuvre waarin de songs toch meestal compacter waren, neemt men ditmaal de tijd om elke van de zes lange songs (+ intro) heel langzaam in tokkelende stijl op te bouwen tot grandeur met bombastische orkestrale climaxen waarin de gitaren ook heftiger klinken. Het is een weinig toegankelijk album waar je tijd in moet investeren, want al lijkt het in eerste instantie soms wat langdradig te worden, toch zullen zelfs fans van postrock hier mogelijk een fijne connectie mee leggen. Op die manier komt Toundra eens anders uit de bus dan op de manier die we op voorgaande albums als ‘Vortex’ (2018) leerden kennen.
Tracklist:
Titelsequenz (1:40) Akt I (10:50) Akt II (12:12) Akt III (11:35) Akt IV (11:50) Akt V (14:23) Akt VI (10:04)
Musicians:
David Paños “Macón”: guitars Esteban Girón: guitars Alberto Tocados: bass Alex Pérez: drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 21 april 2020 - 10:26:45
De Duitse progressieve metal veteranen van Ivanhoe zijn weer goed op dreef op deze opvolger van ‘7 Days’ (2015). Dit achtste album, met als titel ‘Blood And Gold’ is wat heftiger dan de voorganger en kiest voor compactere songs, zonder dat er op het progressieve element beknibbeld wordt.
Alweer is de band niet gespaard gebleven van enige wijzigingen in de bezetting, maar gelukkig doet dit geen afbreuk aan de kwaliteit. Bassist Giovanni Soulas is medeoprichter van de band en heeft het album ook geproduceerd, terwijl mix en mastering net als in het verleden gebeurde in de Red Room studio door Andy Horn. Op het album horen we nog drummer Mathias Biehl, maar nu is er een nieuwe drummer Bernd Heining. Het gitaarwerk komt van Chuck Schuler (als gastmuzikant) en nieuwkomer Lars Vögtle. Toetsenist Richie Seibel is al langer in dienst en gelukkig is ook de puike zanger Alexander Koch een blijver.
De muziek van Ivanhoe is toegankelijk en dat wordt mooi geïllustreerd door het mediumtempo ‘Midnight Blue’ en het strakke ‘Broken Mirror’. Voor beide songs kwamen al video’s uit en solo’s op gitaar en keyboards zijn voortreffelijk. Vervolgens gooit men het roer om tijdens de ballade ‘Fe Infinita’ waarin we zangeres Yvonne Luithlen een duet horen zingen met Koch. De titelsong is de langste compositie, stevig met verhalende zang. Het meest theatrale nummer is ‘Martyrium’. Weer gaat men de sensitieve toer op in ‘If I Never Sing Another Song’ dat vrij melig overkomt. Dan liever ‘Solace’ en het dynamische ‘Shadow Play’ waarin een leuke saxsolo van gastmuzikant Andreas Musch te horen is. De afsluiter ‘Perfect Tragedy’ start met een bloedmooie, gevoelige gitaarsolo en de zang is expressief en geladen. Fans van Vanden Plas en Queensrÿche gaan hier zeker geen buil aan vallen. Aangename progressieve metal met gevoel.
Tracklist:
Midnight Bite (4:03) Broken Mirror (3:52) Fe Infinita (2:14) Blood And Gold (5:30) Martyrium (4:52) If I Never Sing Another Song (3:56) Solace (4:12) Shadow Play (4:45) Perfect Tragedy (5:15)
Musicians:
Alexander Koch: vocals Lars Vögtle: guitars Chuck Schuler: guitars Giovanni Soulas: bass Richie Seibel: keyboards Mathias Biehl: drums (now Bernd Heinig)
Toen drie jaar geleden ‘The Sad Wonder Of The Sun’ uitkwam, spraken we met recht van een hoogtepunt in de carrière van het Italiaanse Ecnephias. Jaren negentig gothic/doom metal werd hier met heel veel atmosferische pracht gebracht door bandleider Mancan en zijn mannen. De band bestaat inmiddels al vijftien jaar. Voor ‘Seven – The Pact Of Debauchery’ – inderdaad hun zevende studioalbum – is de band herleid tot een trio en kondigt men een terugkeer aan naar het extremere geluid van de beginperiode van deze mediterrane band.
Nu mag dat ‘meer extreme’ meteen met een korreltje zout genomen worden. Je zou hoogst kunnen stellen dat Mancan meer grunts hanteert en minder zijn cleane, donkere gothic stem gebruikt, maar muzikaal is dit nog uiterst melodieus. Dat betekent meestal songs met een traag tempo, charmant leunende op zwevende synthesizers en keyboards, met op geregelde tijden een fraaie, emotievolle gitaarsolo. Opener ‘Without Lies’ is reeds zo’n song die rust over je laat neerdalen door welluidende sfeermomenten. Tussen de grunts van ‘The Night Of The Witch’ horen we ook een paar cleane, maar nogal pompeuze zanglijntjes. ‘Vampiri’ is zelfs helemaal clean gezongen, in de Italiaanse taal, zodat het vrij sentimenteel klinkt, maar de mooie gitaarsolo ontbreekt weer niet.
Later is ‘Il Divoratore’ uit hetzelfde hout gesneden. Dit zijn zowat de stijlen waar Ecnephias gebruik van maakt, her en der is de veelal trage muziek voorzien van speelse toetsen. Voor sommigen kan het grotendeels gezapige ritme misschien wat van het goede teveel worden, maar het album geeft wel een mooi voorbeeld van melodieuze doom/gothic uit de jaren negentig waarbij het opgefokte, hectische karakter van veel van de huidige muziek nog niet ter zake deed. Een vreemde eend in de bijt is het opstandige, punkachtige ‘Rosa Mistica’ dat afsluit. Persoonlijk vond ik ‘The Sad Wonder Of The Sun’ toch nog net iets sterker, maar desalniettemin grotendeels aangenaam om naar te luisteren. .
Tracklist:
Without Lies (5:28) The Night Of The Witch (5:26) Vampiri (5:13) Tenebra Shirts (4:28) The Dark (4:28) Run (5:14) The Clown (5:04) Il Divoratore (6:35) Rosa Mistica (4:17)
Black Swan is een vierkoppige band met veteranen die hun strepen al ruim verdiend hebben. Of wat dacht je van zanger Robin McAuley (McAuley Schenker Group), gitarist Reb Beach (Winger, Whitesnake), bassist Jeff Pilson (Foreigner, ex-Dokken) en drummer Matt Starr (Ace Frehley, Mr. Big)? Dit nieuwe project werd getekend door Frontiers en brengt met ‘Shake The World’ een eerste album uit.
Het is stevige, gespierde rock/metal die met veel bravoure gespeeld wordt. Het titelnummer is al meteen een lekker nummer met toffe keyboards en gitaarsolo’s. De stem van McAuley past prima bij dit materiaal. De veerkrachtige gitaarsound in ‘Big Disaster’ en ‘Johnny Came Marching’ neemt je mee op vertrouwd terrein, maar het resultaat is stevig en fris. Met het weemoedige ‘Make It There’ wordt even wat gas teruggenomen, maar deze Amerikanen blijven toch boeiend. Vlotte songs als ‘’She’s On To Us’ (scheurend gitaarwerk) en ‘Long Road To Nowhere’ gaan er altijd wel in, maar met het verhalende ‘Sacred Place’ leveren ze mijn favoriet. Piano met gevoelige zang voegt nog een zachter moment toe tijdens ‘Divided/United’. Zonnige kraker bij dit zomerse weer.
Tracklist:
Shake The World (4:36) Big Disaster (4:37) Johnny Came Marching (5:46) Immortal Souls (6:12) Make It There (5:49) She’s On To Us (4:42) The Rock That Rolled Away (6:22) Long Road To Nowhere (4:19) Sacred Place (4:47) Unless We Change (3:59) Divided United (6:00)
Musicians:
Robin McAuley: lead & background vocals Reb Beach: guitars & background vocals Jeff Pilson: bass, acoustic guitar, keys & background vocals Matt Starr: drums & percussion
Geplaatst door Vera op vrijdag 17 april 2020 - 23:33:42
