Een coveralbum is in het beste geval amusant, maar daagt de ware muziekliefhebber niet uit. Anders ligt dat wanneer kleppers als Neal Morse, Mike Portnoy en Randy George uitgebreid grasduinen in de muziekcollectie uit hun jeugd. Het bevriende trio werkte voor het eerst samen in 2003 aan Neal Morse’s ‘Testimony Live’ project en bracht sindsdien menig album uit, onder de noemer van Neal Morse en later als The Neal Morse Band.
Naast het harde werk aan nieuwe songs is er altijd tijd voor plezier in de studio en zo begon het idee om covers op te nemen. Dat gebeurde eerder op ‘Cover To Cover’ en ‘Cover 2 Cover’. We kunnen daar nu het derde schijfje vol nostalgie aan toevoegen, getiteld ‘Cov3r To Cov3r’. Ditmaal opent men met ‘No Opportunity Necessary, No Experience Needed’ van Yes en daarop is de huidige Yes zanger Jon Davison als gast te horen. Gevolgd door ‘Hymn 43’ van Jethro Tull waarvoor een videoclip gemaakt is. Ook voor ‘It Don’t Come Easy’ (Ringo Starr) en ‘Baker Street’ (Gerry Rafferty) zijn clips opgenomen in de studio. Het zijn allemaal songs uit de jaren zestig en zeventig en men blijft behoorlijk dicht bij de originele versie. Men covert ook de proggers van King Crimson, terwijl de keuze voor het vrij onbekende, maar legendarische Badfinger interessant is. Wie een duik in het verleden wil doen met een aantal klassiekers die piekfijn worden uitgevoerd, heeft hier een leuke tijdsbesteding.
Niet alleen dit derde coveralbum brengt men uit op 24 juli, maar ook ‘Cover To Cover Anthology (Vol. 1-3)’ en die uitgave bevat de drie coveralbums van dit trio, waarvan de eerste twee albums opnieuw gemastered werden. Alle drie de albums kregen nieuw artwork van Thomas Ewerhard. Met deze collectie kan je je familiefeesten zeker opfleuren! Het zijn ook albums die Mike Portnoy steeds aan familie en vrienden geeft omdat het klassieke popsongs zijn die bij iedereen wel een belletje doen rinkelen.
Tracklist:
Cover To Cover: 1. Where The Streets Have No Name (U2) 2. I’m The Man (Joe Jackson) 3. What Is Life? (George Harrison) 4. Badge (Cream) 5. Maybe I’m Amazed (Paul McCartney) 6. Day After Day (Badfinger) 7. Pleasant Valley Sunday (The Monkees) 8. Tuesday Afternoon (The Moody Blues) 9. Can’t Find My Way Home (Blind Faith) 10. I’m Free / Sparks (The Who) 11. Where Do The Children Play (Cat Stevens) 12. Feelin’ Stronger Everyday (Chicago) 13. Rock N Roll Suicide (David Bowie)
Cover 2 Cover: 1. (What's So Funny About) Peace, Love & Understanding (Elvis Costello) 2. Lido Shuffle (Boz Scaggs) 3. Crazy Horses (The Osmonds) 4. Driven To Tears (The Police) 5. Come Sail Away (Styx) 6. Rikki Don’t Lose That Number (Steely Dan) 7. Lemons Never Forget (The Bee Gees) 8. The Letter (Joe Cocker) 9. I Saw The Light (Todd Rundgren) 10. Teacher (Jethro Tull) 11. Southern Man/Needle And The Damage Done/Cinnamon Girl (Neil Young) 12. Starless (King Crimson)
Cov3r To Cov3r: 1. No Opportunity Necessary, No Experience Needed (Yes) 2. Hymn 43 (Jethro Tull) 3. Life On Mars (David Bowie) 4. Baker Street (Gerry Rafferty) 5. It Don’t Come Easy (Ringo Starr) 6. Baby Blue (Badfinger) 7. One More Red Nightmare (King Crimson) 8. Black Coffee In Bed (Squeeze) 9. Tempted (Squeeze) 10. Runnin’ Down A Dream (Tom Petty) 11. Let Love Rule (Lenny Kravitz)
Musicians:
Neal Morse: vocals, keyboards, guitars Randy George: bass, keyboards Mike Portnoy: drums, vocals
Geplaatst door Vera op maandag 27 juli 2020 - 10:11:04
Reageren is uitgeschakeld
zondag 26 juli 2020
SHINING BLACK: I
Release: 2020-07-10 Style: melodic heavy metal Label:www.frontiers.it Website: / Facebook:https://www.facebook.com/ShiningBlackband/ Country: USA/Italy Playing Time: 48:10 Cat. N°: FR CD 1043 Review by: Vera Translated by: Vera Rating: 8/10
English:
Nederlands:
In Shining Black treffen we weer twee gerenommeerde namen uit de melodieuze metalscene. Zanger is de Amerikaan met de gouden stem die begon bij Yngwie Malmsteen, later zijn eigen Ring Of Fire oprichtte en ook nog bekend is van Royal Hunt en Dio Disciples, namelijk Mark Boals. Gitarist is de Italiaanse Olaf Thörsen, vermaard als snarenplukker bij Labyrinth en Vision Divine.
Het zaadje voor deze nieuwe samenwerking werd reeds geplant in 2014 toen Labyrinth zonder zanger zat na het vertrek van Roberto Tiranti. Zij kozen toen voor Mark Boals om een volgend album mee op te nemen, maar dat is er nooit van gekomen vanwege de drukke agenda van Boals. Uiteindelijk kwam er toch nog een nieuw Labyrinth album (‘Architecture Of A God’), maar terug met de oude zanger.
Ondanks deze misgelopen kans, bleven Boals en Thorsen met elkaar in contact. Frontiers gaf hen een laatste zetje en zo werd Shining Black geboren waarvan we hier het debuutalbum recenseren. En dat is een aangename, welluidende ervaring. De band speelt classic rock met een vleugje metal, maar toch pittig genoeg om geboeid te blijven luisteren. Mark Boals’s heldere stem valt ergens te categoriseren tussen Klaus Meine (Scorpions) en Joey Tempest (Europe) in, terwijl Thorsen de songs van vurig gitaarwerk voorziet. Toetsen zijn prominent aanwezig in de songs ter ondersteuning. Een puik element is dat sommige songs wat langer zijn en daardoor onverwachte wendingen vertonen die niet al te voor de hand liggend zijn. Zo wordt opener ‘The House Of The Fallen Souls’ al voorzien van een duister gesproken fragment en laat dit meteen een goede indruk na. Het speelse ‘Boogeyman’, het verhalende ‘My Life’ of het vlotte ‘Shining Black’, allen zijn ze voorzien van catchy refreinen. Ook in de ballades ‘A Sad Song’ en ‘The Day We Said Goodbye’ klinkt men niet al te melig en het gitaarwerk is hier uiteraard zeer sensitief. Al bij al is dit debuut dus meteen herkenbaar, maar kruidig genoeg om te charmeren.
Tracklist:
The House Of The Fallen Souls (5:23) Boogeyman (4:32) My Life (3:35) A Sad Song (6:18) Shining Black (5:16) Just Another Day (4:18) Where Are Your Gods (3:41) The Carousel (4:33) The Day We Said Goodbye (4:59) We Fall (5:23)
Musicians:
Mark Boals: vocals Olaf Thörsen: guitars Nik Mazzucconi: bass Oleg Smirnoff: keyboards Matt Peruzzi: drums
Geplaatst door Vera op zondag 26 juli 2020 - 15:25:13
Gaerea heeft een opstapje gemaakt, want sinds hun vorige album ‘Unsettling Whispers’ (2018) zijn ze getekend bij Season of Mist voor het volgende album ‘Limbo’. Het Portugese kwintet houdt er nog steeds aan om met een onbekende bezetting te werken, zodat zij zich voegen bij illustere gezelschappen als Ghost, Avatar en Slipknot. Maar goed, dit mysterieuze gezelschap speelt een moderne vorm van black metal.
En dat slaat goed aan, want we vonden ze terug op talrijke festivals, ze toerden doorheen China en ook nog met labelgenoten Numenorean doorheen Europa. Het vorige album was geen zuivere black metal, maar werd opgesmukt met moderne invloeden uit post metal, hardcore en metalcore. Eens kijken welke richting het uitgaat op ‘Limbo’… Een richting die ons meer bevalt, zo blijkt al tijdens de heerlijke duik in het onvermijdelijke niets wat opener ‘To Ain’ elf minuten lang predikt. Men heeft consistentie gevonden in wat we een smakelijke cocktail van death en black metal zouden noemen.
Wat meteen opvalt is het zware, doomachtige gitaargeluid van dit album. Er zitten pittige acceleraties in, maar dikwijls houdt men zich aan een monumentale sound die staat als een huis. De gulzige grunt van de man achter de microfoon heeft soms wat weg van de ruwe zang van Fernando Ribeiro (Moonspell), toch hoort dit eerder bij death dan bij black metal. Verstilde passages duiken op in de songs, maar meer dan eens wordt het erg intens (‘Glare’) met de urgentie van een catharsis. Fraaie gitaaraccenten zijn een lust voor het oor in ‘Conspiranoia’, een song die me wat aan Behemoth doet denken. Het wanhopige van Harakiri For The Sky komt dan weer aan bod in het rammende ‘Urge’. En de dertien minuten durende afsluiter ‘Mare’ heeft met zijn zware trage riffs een opbouw die summier verwijst naar de Slayer klassieker ‘Seasons In The Abyss’. Met fraaie gitaarornamenten werkt men hier toe naar een climax, om tot slot verstild te eindigen. Deze Portugezen maken een grote stap voorwaarts op ‘Limbo’ en mogen gerust doorstoten naar de eredivisie van Europese blackened death metal.
Tracklist:
To Ain (11:15) Null (6:01) Glare (7:16) Conspiranoia (9:15) Urge (4:50) Mare (13:11)
Musicians:
Unknown
Geplaatst door Vera op vrijdag 24 juli 2020 - 19:59:37
Drie jaar na ‘Two Paths’ zijn we verheugd om Ensiferum te zien terugkeren met nieuw werk. Lagen ‘One Man Army’ en ‘Two Paths’ een beetje in dezelfde lijn, dan heeft dit achtste studioalbum ‘Thalassic’ enkele opvallende verrassingen in petto. Ten eerste heeft de Finse folk metalband voor het eerst een conceptalbum geschreven, met water en de zee als centraal thema. Ten tweede is er met Pekka Montini een nieuwe toetsenist aangeworven die zich vooral met een voortreffelijke cleane stem laat gelden. Geen accordeon meer en daar zijn we niet rouwig om. Dit geeft Ensiferum extra punch!
De opbouw van dit album sleept je volledig mee in een wervelend muzikaal avontuur. De intro ‘Seafarer’s Dream’ opent met geluiden van de golven op de kust en akoestische gitaren, om deze weemoed te laten overvloeien in filmische orkestratie. Maar dan is er het stompende ‘Rum Women Victory’ met zijn snel, flitsend gitaarwerk, ruwe strot van Petri en uitermate meezingbaar refrein. Dit kan niet meer stuk. We horen al even de cleane zang van Pekka, maar in het mediumtempo ‘Andromeda’ krijgt hij nog meer ruimte. Zijn daadkrachtige stem houdt het midden tussen Bruce Dickinson en een progzanger en dat is toch wel een gedurfde toevoeging, maar volgens ons een schot in de roos.
Het galopperende ‘The Defence Of The Sampo’ is al even aanstekelijk, met samenzang die toch steeds een beetje Russisch aandoet. Het jachtige ‘Run From The Crushing Tide’ is al een even grote kanshebber om een nieuwe meezingklassieker te worden, zonder zich te bezondigen aan flauw vertier. De band verrast ook met een semiballade (‘One With The Sea’) die aanvangt met viool, akoestische gitaren en gevoelige zang, maar later aan kracht wint. Heel goed gedaan! Het luchtige publied ‘Midsummer Magic’ is hupse folk, maar daarna sluit men af met een bijna negen minuten durend epos dat zowel de gulzige grunts als de cleane zang op een fantastische manier verwerkt in het stomende geheel. ‘Thalassic’ is een bruisend, opzwepend album met Ensiferum in topvorm!
Tracklist:
Seafarer’s Dream (3:01) Rum Women Victory (4:16) Andromeda (4:04) The Defence Of The Sampo (4:50) Run From The Crushing Tide (4:22) For Sirens (4:40) One With The Sea (6:10) Midsummer Magic (3:42) Cold Northland (Väinämöinen Part III) (8:41)
Musicians:
Petri Lindroos: vocals, guitars Markus Toivonen: guitars, vocals Sami Hinkka: bass, vocals Pekka Montini: keyboards, clean vocals Janne Parviainen: drums
Guest appearances:
Lassi Logren: nyckelharpa, violin Mikko P Mustonen: orchestrations, whistles, add acoustic guitars, add vocals Janne Joutsenniemi: add guitars, backing vocals
Geplaatst door Vera op woensdag 22 juli 2020 - 15:53:36
