Geplaatst door Vera op maandag 09 december 2013 - 22:09:22
Reageren is uitgeschakeld
vrijdag 29 november 2013
REO SPEEDWAGON: Live At Moondance Jam
Release: 2013-11-29 Style: classic rock/AOR Label:www.frontiers.it / Rough Trade Benelux Website: www.reospeedwagon.com Facebook: Country: USA Playing Time: Cat. N°: FR CD 625 English review by: Geert Ryssen Dutch review by: Geert Ryssen Rating: 8/10
English:
There’s no doubt that Reo Speedwagon is one of the icons of American rock music. The band is fronted by Kevin Cronin since 1972 and had a tremendous success during the eighties. Their album ‘Hi Infidelity’ produced several hits and stayed fifteen weeks in the US charts at number 1! After more than forty years, Reo Speedwagon is still going strong on the live circuit, with Cronin still fronting the band. This live recording that was made during the successful North American Moondance Jam tour was broadcasted on different TV channels and is now made available to the world through the release of a CD/DVD package and Blu-ray version. Needless to say that it contains all their hits and more. We were happy to see the band live in Belgium and Holland a couple of years ago at the now defunct Schwung and Arrow Festivals. Their shows belonged to the best on these bills and this registration proves again that Reo Speedwagon is still an excellent live band that plays the classics with the same enthusiasm and musical precision as ever. Hope they will be back soon in Europe for another string of concerts!
Nederlands:
Reo Speedwagon is één van de iconen van de Amerikaanse rockmuziek en zij zijn nog steeds succesvol actief in het live circuit. Enkele jaren geleden hadden we in onze Benelux nog het geluk om hen aan het werk te zien op respectievelijk Schwung en Arrow. Beide classic rock festivals zijn jammer genoeg ter ziele gegaan, maar hun set staat in onze herinnering gegrift als behorend tot het beste dat we op die dagen te zien en te horen kregen. Deze live registratie die werd gemaakt gedurende de Noord Amerikaanse Moondance Festival tour bewijst nog maar eens dat deze groep nog niets van haar kwaliteiten heeft ingeboet. Uiteraard krijgen we alle hits – hun lp ‘Hi Infidelity’ stond in de jaren tachtig maar liefst vijftien weken op nummer één in Amerika – aangevuld met enkele minder bekende (recentere) songs. Zanger Kevin Cronin staat al aan het roer van deze band sinds 1972 (!) en beschikt nog steeds over alle troeven van een goede frontman: de karakteristieke stem, de looks en het showmanschap. Deze release is verkrijgbaar als cd/dvd en als Blu-ray. We spoeden ons alvast naar de (al dan niet online) platenboer om dit document aan onze collectie toe te voegen! De dvd en Blu-ray bevatten nog een extra interview met Cronin.
Tracklist:
Don’t Let Him Go Keep On Loving You In Your Letter Take It On The Run Keep Pushin’ Golden Country Can’t Fight This Feeling Like You Do Time For Me To Fly Back On The Road Again Roll With The Changes Ridin’ The Storm Out 157 Riverside Avenue
Special edition DVD: Interview with Kevin Cronin
Musicians:
Kevin Cronin: lead vocals, rhythm guitars, piano, keyboards Dave Amato: lead guitar, vocals Bruce Hall: bass, vocals Bryan Hitt: drums, percussion Neil Doughty: keyboards, organ, piano, synthesizer
Geplaatst door Vera op vrijdag 29 november 2013 - 12:03:33
At first sight, the fifth studio album of Ihsahn’s solo career invokes confusion: a German title and very weird song titles like ‘NaCl’, ‘Tacit’ and ‘M’. But we know that the man who achieved world fame with Emperor always challenges himself to broaden his musical horizon and we are totally confident that the multilateral musician will surprise us again this time. You can bet he does!
Ihsahn recorded ‘Das Seelenbrechen’ once again in his own studio in Notodden (Norway), played all instruments (and did vocals of course) and only got help from drummer Tobias Ornes Andersen, known from Leprous (his live band). There is no more contribution from guest musician/saxophonist Jorgen Munkeby (Shining – NO), but this experimental album was sent – as usual - to Jens Bogren from the Fascination Street Studios to fine-tune the sound during mix and mastering. On ‘Das Seelenbrechen’ Ihsahn just goes one more step further in experimentation and presents us a peculiar pallet of sounds, inspired by esoteric influences and avant-garde. No Ihsahn album without the need for manifold listens to come to a state of recognizing and appreciation and that is now more than ever tenable, since song structures are absent in some of the songs. On the other hand there are quite some fragile songs, in which quiescent beauty reigns.
‘Hiber’ starts rather rough, with resolute, prompt riffing and intelligible unpolished vocals. Typical prog-like runs on keyboards are sublimated by those riffs, but later they take a turn towards more orchestration (violins), while the crunchy riffs still continue. One of the fragile songs is ‘Regen’ with classical piano and a kind of distorted fifties voice. After a powerful outburst we hear massive choirs, while this majestic song flows into a magnificent guitar solo. In the groove-laden ‘NaCl’ one can hear dreamy vocals and the next ‘Pulse’ might be called an electro ballad. It is based on a repetitive melody, while the main sentence ‘I don’t know what I fear the most: what I am or what I know’ instantly leaps to the eye. So far concerning the tracks with obvious structure. The fact is that ‘Tacit 2’ and ‘Tacit’ excel in dissonance and chaotic sounds. It is as if they fall off the stairs with all instruments included, although we still detect a kind of soaring atmosphere in ‘Tacit’. But emotions rules again in the open-hearted ‘Rec’ and the partly whispered ‘M’ (with amazing guitar solo!). Even ‘Sub Ater’ remains kind of contemplative with distorted voice, coming from a distance so it seems. The longer occluding ‘See’ is experiment all over. I would have preferred a more traditional track to round off the album, but Ihsahn remains Ihsahn of course and that is absolutely unique. Moreover one can find enough beautiful moments on ‘Das Seelenbrechen’ to take those experimental soundscapes as funny freewheeling. But it means that the overwhelming state of euphoria after listening to ‘After’ and in some measure ’Eremita’ now fails to occur.
Nederlands:
Bij een eerste aanblik wekt het vijfde studioalbum van Ihsahn’s solocarrière verwarring: een Duitse titel: ‘Das Seelenbrechen’ en erg vreemde songtitels zoals ‘NaCl’, ‘Tacit’ en ‘M’. Nu weten we dat de man die wereldberoemd werd met Emperor zichzelf altijd uitdaagt om nieuwe muzikale grenzen af te tasten en we hebben er het volste vertrouwen in dat de veelzijdige muzikant ons ook ditmaal weer zal verrassen. En reken er maar op dat dit gebeurt!
Ihsahn nam ‘Das Seelenbrechen’ wederom op in zijn eigen studio in Notodden (Noorwegen), speelde alle instrumenten (plus de zang natuurlijk) en kreeg enkel hulp van drummer Tobias Ornes Andersen, bekend van Leprous (zijn live begeleidingsband). Er is geen bijdrage meer van gastmuzikant/saxofonist Jorgen Munkeby (Shining – NW), maar het experimentele album werd naar goede gewoonte weer wel voor mix en mastering gestuurd naar Jens Bogren. Ihsahn gaat op ‘Das Seelenbrechen’ nog een stapje verder in experimenten en presenteert ons een vreemdsoortig klankenpalet dat door esoterische invloeden en avant-garde geïnspireerd is. Geen Ihsahn album zonder veelvuldige beluistering om tot een staat van herkenning en appreciatie te komen en dat is nu meer dan ooit het geval, omdat songstructuren in bepaalde nummers ver te zoeken zijn. Anderzijds zijn er veel breekbare songs, waarin kalme schoonheid zegeviert.
‘Hiber’ start vrij ruw, met afwachtende riffs en verstaanbare ongepolijste zang. Enerverende proggy loopjes op toetsen worden gesublimeerd door die riffs, maar later neemt men een wending naar meer orkestratie (viool), terwijl de stotende riffs onvermoeibaar aanhouden. Eén van de fragiele songs is ‘Regen’ met klassieke piano en vervormde jaren vijftig stem. Na de eruptie met meer kracht zijn er massieve koren, terwijl dit magistrale nummer uitmondt in een prachtige gitaarsolo. In het groovende ‘NaCl’ horen we dromerige zang en het navolgende ‘Pulse’ kan men zelfs een electro ballade noemen. Het leunt op een repetitieve melodie, terwijl de slagzin ‘I don’t know what I fear the most: what I am or what I know’ ons meteen aanspreekt. Tot zover de tracks met duidelijke structuur. ‘Tacit 2’ en ‘Tacit’ munten namelijk uit in dissonantie en chaotische klanken. Het is alsof men met instrumenten en al van de trap dondert, al ontwaren we in ‘Tacit’ nog enige zweverigheid. Het gevoel primeert echter terug in het ontwapenende ‘Rec’ en het deels gefluisterde ‘M’ (met prachtige gitaarsolo!). Ook ‘Sub Ater’ houdt een beschouwende koers aan met vervormde stem, als vanuit de verte gezongen. Het lange afsluitende ‘See’ is dan weer op en top experiment. Ik had hier toch liever een ietsje meer traditionele track als besluit gehoord, maar Ihsahn blijft natuurlijk Ihsahn en dat is absoluut uniek. Bovendien staat er genoeg fraais op ‘Das Seelenbrechen’ om de experimentele klanklandschappen erbij te nemen. Het maakt wel dat een verrukt gevoel van euforie zoals we dat bij ‘After’ en in mindere mate bij ’Eremita’ hadden nu uitblijft.
Volgend jaar viert het Duitse Wizard reeds zijn 25-jarig bestaan en in die tijd hebben ze tien albums uitgebracht. Album nummer tien ‘Trail Of Death’ zag namelijk het levenslicht in september 2013 waarna de band in Duitstalig gebied de hort opging met Grave Digger, Paragon en Gun Barrel. Het is een band die voornamelijk floreert in Duitsland, maar toch willen we even benadrukken dat hier voor fans van true heavy metal, met invloeden vooral van Manowar en Metallica een leuk album te rapen valt.
Het vijftal komt bijzonder sympathiek over, omdat ze al die jaren stug hun ding blijven doen, wars van alle trends. De vriendschap tussen de muzikanten is dan ook belangrijker dan iets veranderen aan het muzikale palet van heavy metal. Daar zijn ze zeker bekwaam in; zodat ‘Trail Of Death’ – ondanks zijn zwaarbeladen thema om de dood te belichten in al zijn facetten – een aangename luisterervaring biedt. Er is genoeg variatie, zanger Sven ‘D’Anna is geen Eric Adams maar komt er goed mee weg en beide gitaristen Michael Maass en Dano Boland weten telkens weer de songs in te kleuren met melodieuze solo’s en stevige riffs. Meer moet dat niet zijn in deze optiek.
Na het vorige album ’Of Wariwulfs And Bluotvarwes’ liet de band zijn gezicht zien in Nederland, Slovenië, Duitsland en Tsjechië en deed ook nog tournees in Engeland, Frankrijk en de VS. Tegenwoordig gebeuren de opnamen in een eigen studio annex oefenruimte, maar ze kunnen steeds rekenen op een knallende productie van Achim Köhler. Het dodelijke artwork werd ontworpen door Jens Reinhold (Virgin Steele, Freedom Call, Sodom).
Elf nieuwe composities biedt men ons en de hakkende metal met tof gitaarwerk van opener ‘Creeping Death’ geeft ons al een goed humeur. Neen, geen cover van Metallica is dit, al ontwaar ik wel invloeden van deze überpopulisten van de Bay Area thrash in het duistere en slepende ‘Electrocution’. ‘War Butcher’ doet zijn naam eer aan door in het wilde weg om zich heen te hakken. Maar de invloeden van Manowar blijven het meest prominent, al ga ik ze meer en meer waarderen nu de moederband wel erg vreemd begint te doen. Het traag opgebouwde ‘Angel Of Death’ (langste song) is een parel. ‘Angel Of The Dark’ laveert dan weer tussen aanstekelijk en duister. Het vlotte ‘One For All’ krijgt wat toetsen als extra, waarschijnlijk van producer Achim Köhler, net zoals ‘Death Cannot Embrace Me’ met zijn gezapig gangetje. Dit is een uitzonderlijke compositie in het Wizard oeuvre, eerder toegankelijke gothic metal, maar het is zo catchy als wat. En puik! Maar we hebben natuurlijk ook het door dubbele basdrums en een robuust gescandeerde titel opgeluisterde ‘Post Mortem Vivere’ dat best door Iced Earth uitgevoerd zou kunnen worden. Het hoeft allemaal niet zo bloedserieus te zijn en daarom wordt er in ‘Machinery Of Death’ een tekst uitgeschreeuwd met een flinke knipoog en kunnen we afsluiter ‘We Won’t Die For Metal’ als alternatieve hymne aanduiden die een grijns van oor tot oor teweeg brengt. Wel, je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden om een fijne tijd te hebben in de metalscène, zeker niet in Duitsland, en dus geven we dit album een ruime voldoende qua vertier en onderhoudendheid.
Tracklist:
Creeping Death (5:56) War Butcher (3:52) Electrocution (5:13) Angel Of Death (6:25) Angel Of The Dark (4:36) Black Death (4:55) One For All (3:58) Post Mortem Vivere (4:48) Death Cannot Embrace Me (4:41) Machinery Of Death (4:02) We Won’t Die For Metal (4:49)
Musicians:
Sven D’Anna: vocals Michael Maass: guitars Dano Boland: guitars Volker Leson: bass Sören van Heek: drums
Geplaatst door Vera op dinsdag 26 november 2013 - 14:51:00
