Nyrst werd opgericht in de winter van 2013 en bracht drie jaar later een eerste demo uit. Als live band vergaarden ze respect in de omgeving van Reykjavik. Nyrst staat immers voor bijzonder ruwe, grimmige en koude black metal, geïnspireerd door hun prachtige, maar meedogenloze thuisland IJsland.
Het debuutalbum ‘Orsök’ is nu een feit en de beste indruk kan je verkrijgen wanneer je de adembenemende, ook licht mystieke videoclip van het titelnummer bekijkt. Dit album – met slechts summiere bedachtzame fragmenten – rijt de ziel van het onherbergzame binnenland open. Gaande van korte interludia tot schaamteloze ruwheid weet deze band een aparte niche te scheppen die liefhebbers van Misþyrming, Sinmara, Auðn en Mgla zeker zal doen huiveren.
Naast het feit dat dit een hommage is aan het thuisland, graaft men tekstueel in horrorliteratuur en kosmische fascinatie. Een natuurlijk gegeven is dit laatste wanneer het noorderlicht tot je dagelijkse winterervaring hoort en de pure schoonheid van de natuur na zes maanden duisternis een nederige heropleving beleeft om te schitteren in het eeuwige licht van de Midsummer nacht.
Naglfar heeft altijd kwaliteit boven kwantiteit gesteld, zodat er sinds het debuutalbum ‘Vittra’ in 1995 uitkwam, steeds gemiddeld vijf jaar verstreken eer we ons konden laven aan een nieuwe portie zwartgeblakerde death metal van de Zweden. Ditmaal moesten we zelfs acht jaar geduld oefenen eer ‘Téras’ (2012) een opvolger kreeg, maar ‘Cerecloth’ biedt dan ook exact wat we van deze heren verwachten.
Het kerntrio, bestaande uit zanger Kristoffer W. Olivius en gitaristen Marcus E. Norman en Andreas Nilsson, deed veel zelf. ‘Cerecloth’ is opgenomen en gemixt door gitarist Marcus in de Wolf Liar’s studio. Enkele bekende namen vervolledigden dit zevende album van Naglfar. Zo zorgde producer Dan Swanö in zijn Unisound studio voor de mastering en is het album gehuld in duistere cover art van Kristian Wåhlin (Necrolord). ‘Cerecloth’ staat voor een lijkwade en traditiegetrouw wemelt het van dood en verderf in de teksten.
Het album start met het overdonderende titelnummer dat geen spaander heel laat. ‘Horns’ is eveneens ruw, maar het wat langere ‘Like Poison For The Soul’ is eerder van slepende snit, met een onderstroom van prachtig melodieus gitaarwerk. Daar heeft de band een patent op, evenals de creepy, (soms) verstaanbaar en bitsige vocale performance van Olivius. Verderop heeft ‘Necronaut’ ook dat slepende, ja zelfs episch aureool, met verhalende creepy stem en op het einde een repetitieve gitaar fade out. Van ‘Vortex Of The Serafin’ tot en met ‘A Sanguine Tide Unleashed’ is het echter het furieuze van de band dat heerst. Het intens vlammende ‘Last Breath Of Yggdradil’ heeft een vlot tempo en bijtende zang. Opruiend, maar rockend en als toemaatje nog wat atmosferische klanken. Naglfar doet op ‘Cerecloth’ waar men goed in is. Meer moet dat niet zijn. Er zijn nog zekerheden in het leven.
Tracklist:
Cerecloth (4:05) Horns (4:38) Like Poison For The Soul (6:31) Vortex Of Negativity (5:02) Cry Of The Serafim (4:25) The Dagger In Creation (5:07) A Sanguine Tide Unleashed (3:54) Necronaut (3:29) Last Breath Of Yggdrasil (6:30)
Musicians:
Kristoffer W. Olivius: vocals Marcus E. Norman: guitars, recording, mix Andreas Nilsson: guitars, keyboards
Additional live musicians:
A. Impaler: bass Efraim Juntunen: drums
Geplaatst door Vera op woensdag 13 mei 2020 - 10:27:44
Trick Or Treat wekte onmiddellijk een zekere fascinatie bij mij door als concept voor hun zesde album de twaalf dierenriemtekens te kiezen. Zij geven meer specifiek aan om geïnspireerd te zijn door de “Saint Seya” anime en “The Legend of the 12 Gold Saints of the Zodiac saga”. Elke song duikt in de personaliteit van de ridders en het plot dat alle personages bindt aan de godin Athena.
We gaan vissen in dezelfde vijver als (alle edities van) Rhapsody en DragonForce, al geeft de band aan om muzikaal vooral de mosterd te halen bij bands als Helloween en Gamma Ray, Blind Guardian en Stratovarius. Dat klopt, dit is aanstekelijke power metal in alle gedaanten en aangezien deze band Alessandro Conti – destijds bij LT’s Rhapsody – als zanger heeft is de link vlug gelegd. Een gasttoetsenist van Vision Divine en de Italiaanse scène vormt hier weer een leuk groepje.
Dat de band ooit begon als Helloween coverband is nog steeds te merken. Na de groet aan de godin Athena met narratieve inbreng, houdt het vijftal het tempo hoog in het eerste deel van dit album. Snel neoklassiek gitaarwerk van Luca Venturelli vliegt je om de oren en de uitstekende zang van Conti wordt meermaals pompeus aangezet met koren. Het is een verfijnde Italiaanse toets die merkbaar is in de symfonische arrangementen. ‘GEMINI Another Dimension’ is een duet met Yannis Papadopoulos, de Griekse zanger die nu in het Zweedse Beast In Black zijn habitat gevonden heeft. Vanaf het zevende nummer wordt de toon wat donkerder en een sterke track is het licht folky ‘LIBRA One Hundred Dragons Force’ dat met een gastvioliste uitpakt. Naar het einde toe duiken meer gevoelige songs op. Zo hebben we de ballade ‘SAGITTARIUS Golden Arrow’ en zijn de twee laatste songs ook gevoelig van aard. Zo weet Trick Or Treat heel wat afwisseling in te bouwen en is dit een heel verdienstelijk power metal album geworden!
Tracklist:
Ave Athena (0:55) ARIES Stardust Revolution (5:03) TAURUS Great Horn (4:55) GEMINI Another Dimension (4:52) CANCER Underworld Wave (4:46) LEO Lightning Plasma (4:29) VIRGO Tenbu Horin (5:50) LIBRA One Hundred Dragons Force (3:34) SCORPIO Scarlet Needle (5:18) SAGITTARIUS Golden Arrow (5:31) CAPRICORN Excalibur (5:19) AQUARIUS Diamond Dust (4:54) PISCES Bloody Rose (5:09) Last Hour (The Redemption) (3:14)
Ulcerate heeft al heel wat kilometers op de teller, want zij begonnen in 2002 en zijn intussen met ‘Stare Into Death And Be Still’ toe aan het zesde studioalbum. Daarbij zijn gitarist Michael Hoggard en drummer Jamie Saint Merat vaste waarden sinds het begin en het is dan ook niet verwonderlijk dat zij de songs schrijven. Zanger/bassist Paul Kelland kwam er later bij, maar is dan weer verantwoordelijk voor de teksten. De band komt uit Nieuw-Zeeland en speelt technische death metal met heel wat uitstapjes naar andere (extreme) metal genres.
Zo is de algemene toon monumentaal, behoorlijk traag soms en heerst er een donkere, ja zelfs treurige sfeer. Allemaal ingrediënten die ook in doom terug te vinden zijn. Het geheel komt vrij complex over en dat heeft vooral te maken met het opvallende drumwerk, dat tegentijden creëert met de akelig klinkende gitaarondersteuning. Dit is een album dat meerdere luisterbeurten vergt, zwaar op de maag liggende.
Toch zijn de zinderende, lange composities weldoordacht, temeer omdat er geregeld ademruimte is voor een verstilde passage met tokkelende gitaren. De zompige sound wordt voorzien van grimmige grunts welke het onbehagelijke gevoel vermeerdert. Wat dit trio doet is dus geen technische death dat honderden hen voordeden, maar ze geven er een eigen insteek aan. Ontoegankelijk is het bij momenten wel, maar dat de heren een ruime ervaring hebben, dat merk je meteen.
Tracklist:
The Lifeless Advance (7:02) Exhale The Ash (6:20) Stare Into Death And Be Still (8:25) There Is No Horizon (7:03) Inversion (7:06) Visceral Ends (5:41) Drawn Into The Next Void (8:38) Dissolved Orders (8:15)
Musicians:
Paul Kelland: vocals, bass Michael Hoggard: guitars Jamie Saint Merat: drums
Geplaatst door Vera op maandag 11 mei 2020 - 18:19:29
